“พวกเรามาหาตัวเด็กที่ชื่อจิมนะ พอดีพ่อของน้องเขาอยากเจอน้องมากเลย พวกเราไปหาที่บ้านเดิมก็ไม่เจอเลยคิดว่าน้องน่าจะมาอยู่ที่หมู่บ้านนี้ แล้วคุณพอจะรู้ไหมครับว่าจะตามหาตัวน้องได้ที่ไหน” ชายหนุ่มผู้ซึ่งเป็นหัวหน้าพูดด้วยน้ำเสียงมีมารยาทและนุ่มนวลเพื่อให้อีกฝ่ายรู้สึกได้ว่าพวกเขาไม่ได้มาร้าย
“แม่…ผมไปหาจิมนะ”
เสียงของบีนท์ที่ตะโกนดังมาจากด้านหลังที่เป็นในตัวบ้านพร้อมกับเจ้าตัวที่ค่อยๆเดินมาจากอีกห้องมาพร้อมกับของกินติดไม้ติดมือไปเมื่อทุกทีแต่ที่แปลกไปก็คือชายหนุ่มทั้งหลายที่ได้ยินก็รู้คำตอบได้ทันทีว่าจะต้องตามใครไปถึงจะเจอตัวนายน้อยของพวกเขา ทางด้านของแม่ลูกที่ไม่รู้ว่าจะบอกดีหรือไม่ถึงกับตกใจเสียงของลูกชายอีกคนที่ตะโกนมาจากห้องด้านหลังที่เป็นตัวบ้าน หญิงสาวที่ตอนนี้ได้สินเสียงของลูกชายก็รีบหันหน้าไปมองกลุ่มลูกค้าที่กำลังตามหาตัวจิมอยู่ ถึงแม้ท่าทางจะดูไว้ใจได้ก็เถอะแต่ยังไงเธอก็ไม่วางใจอยู่ด
