Koşarak biri geldi. Beyaz bir şey vardı üzerinde. Sanırım doktordu.
' Kanama başlamış. Hamile olabilir. ' dedi. Hamileydim. Söyleyemiyordum.
' Dışarıda bekleyeni var mı bir bakın?' dedi. Vardı. Söyleyemiyordum.
Elimi zorla karnıma götürdüm. Bebeğimi tutmaya çalışıyordum. Saçmaydı ama başarırım diye umut ediyordum. Belki beni hisseder diye umut ediyordum. Umut fakirin ekmeği diye boşuna demiyorlardı. Gözümü açamıyordum. Birileri ambulanstan bahsediyordu bir şey diyemiyordum. Hem kendimdeydim hemde değildim. Her yer gittikçe daha da kararıyordu. Canım çok yanıyordu. Acıdan gözünün kararması ne demek şu an anlıyordum. Rüzgar' ın sesini duydum bütün sesler arasında. Bağırıyordu..
' İkisinden birine bile bir şey olursa hayatınızı mahvederim. Siz burada ne iş yapıyorsunuz?' diye bağırıyor
