Bir kez daha anladım ki Çağrı kesinlikle hayır ne anlama geliyor bilmiyordu. Şu an nerede miyim? Gondolda. Evet Çağrı bizi Gençlik Parkı' na oradan da lunaparka getirdi. Aslında normal bir insan gibi gondolda korkup korkmayacağımı da sordu ama her şey korkarım dedikten sonra başladı. Ben alışık değildim ki böyle şeylere. Annem bir şeyler almaktan bizi böyle yerlere hiç getirmemişti. Babam genelde işteydi ve benimde bunlar için param olmuyordu. Çağrı bir kaç dakika ortadan kayboldu. Sonra bir elinde üç bilet sallayarak geldi. " Hayır. Binemem. " demiştim. Şu an gondoldayım ve gözlerim bağlı. Böylesi daha mı iyi yoksa daha mı ürkütücü emin değilim. Sanki yerinden çıkıp uçacağız diye düşünüyorum ama bir yandan da ne kadar yüksekte olduğumuzu görmüyorum. Tek hayır diyen ben değildim elbette
