Chapter- 1
1770 Words
“DUDE, hindi ka pa ba magpapahinga? Buong araw ka na diyan sa studio shop mo, kumain ka na at masyado nang late.”
“Go home, bro. Okay lang ako dito. Actually may client pa akong hinihintay.” At nangingiting tumutok uli ang mga mata sa harap ng screen ng kanyang cell phone.
“Sige, dude, ikaw ang bahala. So paano? Mauna na ako at dadaan pa ako sa palengle para sunduin si Ermat ko.”
“Ingat, bro.”
Bandang alas-diyes ng gabi ay dumating ang hinihintay niya. Sexy, hot, pretty; common na ang mga ito sa paningin ni Tristan.
“Ms. Sexy, you can sit here. Mamili ka kung alin diyan ang gusto mong ilagay ko sa likod mo.”
“Oh, darling, puwede bang sa harap na lang ilagay ’yan? Parang mas gusto ko dito, oh.” Sabay turo sa tapat ng sariling puson.
“Sure, any place you want, walang problema.”
Nang makapasok sa loob ng cubicle ang babae ay binuksan ni Tristan ang maliit na drawer, may kinuhang maliit na bagay at inilagay sa bulsa. Basta ganito ang client, alam na niya na may extra siyang gagawin dito.
Naghugas lang siya ng kamay at nagsuot na ng rubber gloves. Pumasok na rin siya sa cubicle, ini-on ang machine na pang-tattoo at umupo sa katamtamang taas na bangko.
Kung hindi siya si Tristan, malamang na tumulo na ang laway niya pagkakita sa babaeng hubad na nakatayo sa harapan niya.
“Lay down, Ms. Sexy.”
Alam ni Tristan na sinasadya ng babae na ibuka ang mga hita nito sa harapan niya. Kaya lang, balewala sa kanya iyon. Immune na siya sa mga ganitong bagay.
Pinahiran muna niya ng anesthesia ang parting lalagyan ng tattoo nang maramdamang humihimas ang kamay ng babae sa kanyang harapan.
“Later, baby, ’pag medyo masakit na para makalimutan mo ang pain.”
“Don’t mind me, mag-tattoo ka lang diyan,” sagot nito sa kanya.
“Okay.”
Inumpisahan na ni Tristan ang pagta-tattoo habang inuumpisahan din siyang kalikutin ng babae. Naramdaman niyang bumukas ang kanyang buckle ngunit hinayaan lang niya ito.
“Tell me, baby, kung masakit.”
“Oh yeah, darling. Sige lang, tuloy mo.”
Nalaglag na ang suot niyang jeans at bumagsak na iyon sa sahig pero tuloy pa rin siya sa pagta-tattoo kahit na matigas na ang kanyang p*********i sa ginagawa ng babae.
“Darling, you’re so b*g. Puwede ko bang is*bo ito?”
“Do whatever you want.”
Napaungol si Tristan nang sips*pin ng babae ang dulo ng kanyang p*********i. Napansin din niyang lalo pang ibinuka ng babae ang mga hita at kitang-kita niya ang pamamasa nito.
Ini-off niya ang machine at hinubad ang suot na gloves saka itinapon iyon sa basurahan. Lumapit siya sa baba ng babae at ibinigay niya ang gusto nito.
Ipinasok niya ang dalawang daliri sa basang bukana nito at agad na isinagad iyon sa kalooban ng sinapupunan nito. Nakaiilang hugot at baon pa lang siya ay tumutulo na ang katas nito.
Saglit niyang binitiwan ang babae at yumuko para kunin ang condom sa bulsa ng jeans niyang nasa lapag. Agad niyang isinuot iyon at hinila ang magkabilang hita ng babae saka pumwesto sa pagitan ng mga hita nito.
Pagkatutok niya sa matigas na p*********i ay agad niyang iniulos iyon nang madiin. Mabilis naman itong sumagad dahil sobrang dulas na nito.
Habang binabayo niya ang ungol nang ungol na babae ay nakasubo sa bibig nito ang kanyang hinlalaki.
“Ohh . . . F*ck me . . . Ang sarap mo . . . ahh.”
Alam ni Tristan na maluwag na ang gitna nito, dangan lang at masyadong malaki ang sa kanya kaya masikip pa rin iyon. Sa palagay niya ay nasa thirty-six ang edad ng babae. Binilisan pa niya ang pagbayo dito nang maramdamang naninigas na ang V-wall ng babae. Mabuti lang at soundsproof ang studio shop niya, kung hindi, siguradong dinig sa labas ang halinghing at sigaw nito.
“Ahhh . . . Malapit na ’ko . . . Ohh . . . sh*t!"
“Do it, baby. Sasabayan kita.”
Baon na baon at sagad na sagad na halos ikapatid ng hininga ng babae ang ginagawa ni Tristan. Lalo pa niyang binilisan ang paglalabas-masok nang sumigaw ito nang malakas. Ilang madidiing ulos pa at sabay silang nilabasan. Hiningal pa siya at agad na hinugot ang matigas pa ring kahabaan saka inalis ang condom at itinapon sa basurahan.
Kumuha siya ng dalawang bote ng mineral water sa fridge saka iniabot sa babae ang isa.
“Thanks, darling.” Malapad ang ngiti ng babae habang pawis na pawis.
“Welcome, baby.”
“Are you in a relationship, darling?”
“No, at wala sa plano ko ang bagay na ’yan,” seryoso niyang sagot dito.
“I like your d*ck. Alam mo bang ngayon lang ako nakatikim ng ganyang size?”
Tinawanan na lang niya ang babae. “Let’s continue, miss.”
“Okay.”
Ipinagpatuloy na ni Tristan ang pagta-tattoo dito. Hindi naman kalakihan iyon kaya umabot lang ng dalawang oras.
“Do you like it?”
“Wow, ang galing mo! Hindi ka lang pala magaling bumayo, magaling ka ring mag-tattoo.”
“Thanks,” tipid niyang sagot dito.
Nakabihis na ang babae nang may hinugot ito sa sariling bag.
“Here, darling, bakasakaling ma-miss mo ako.” Inabot naman ni Tristan ang calling card nito at ipinasok sa drawer saka iginiya na ito palabas ng pinto.
Almost 1 AM na kaya nagmadali na siyang kumilos. Nang matapos maiayos ang machine at maitapon ang mga needle na ginamit, nagmamadaling dinampot niya ang susi ng kanyang Ducati motor saka iyon pinasibad.
Pagkapasok sa sariling penthouse ay agad siyang dumiretso sa banyo at tumapat sa shower. Five minutes is enough for him dahil antok na antok na siya.
Nagpunas na siya ng towel sa buong katawan at nahiga na siya. Ganito siya matulog, nude.
*****
KINABUKASAN ay ginising siya ng malakas na ring ng cell phone. “Yes, hello.”
“Dude, sorry, naistorbo yata kita. May importante lang akong sasabihin, eh.”
“No, it’s okay. Go ahead.”
“Pasensiya ka na, dude, pero hihiram sana ako ng pera para kay Ermat, ibawas mo na lang sa suweldo.”
“What happen to your mother?”
“Ah, dadalhin ko siya sa ospital, tumira na naman ’yong tiyan niya. Nag-aalala lang ako, baka sa appendix na ’yon, dude.”
“Bring her in the hospital. Papunta na ako, doon na tayo magkita.”
“Salamat, dude.”
Nag-shower si Tristan for five minutes saka nagmadaling magbihis, hindi na siya kumain.
Pinaharurot niya ang kanyang motor patungong ospital. Medyo malamig pa pala ang umaga, ni hindi siya nakapagdala ng jacket. Pinagtitinginan tuloy siya sa suot niyang manipis na white T-shirt at maong black jeans. Kitang-kita sa sinag ng araw ang makinis niyang balat at bakat na bakat ang katawan niya sa nipis ng kanyang suot. Mabuti na lang at nakasuot siya ng helmet. Baka ’pag nagkataon ay lalo lang siyang ulanin ng mga mapanuring tingin.
Isa pang reason kung bakit palagi siyang naka-motor, at least hindi expose ang mukha niya. Mahirap nang may makakilala pa sa kanya.
Pagdating sa ospital ay agad niyang ipinarada ang kanyang motor. Dinala niya ang helmet para iwan sa guard at bumunot din siya ng pera.
“Please keep my helmet.” Saka iniabot iyon kasama ang pera. Agad namang siyang tinanguan ng guard. Matapos magpasalamat ay dumiretso na siya papasok ng ospital.
Naabutan pa niya ang kaibigan na nakaupo sa waiting area katabi ang namumutlang ina nito, kaya imbes na magtanong pa sa information desk ay inilang hakbang na lang niya ang kaibigan.
“Bakit narito pa ang ermat mo? Dapat nasa emergency room na siya.”
“Need cash first, alam mo naman ’yon, eh.”
Umakyat ang dugo sa ulo ni Tristan sa sobrang inis. Ganito pala ang patakaran ng ospital na ito. Siya pa naman ang nagpatayo nito. Agad siyang nagpaalam sa kaibigan at pumunta sa information desk.
“Can you assist my patient?” pagkausap niya sa isang doktor.
“Sorry, Mr. Busy ako, ilapit mo na lang sa iba.”
Tuluyan nang napatid ang maliit niyang pasensiya.
“Nasaan ang head ninyo?!” malakas na boses ni Tristan na nagpalingon sa mga pasyenteng nakapila. Agad na lumapit sa kanya ang ilang security guard na plano siyang hilahin palabas.
“Sir, h’wag kang gumawa ng eksena dito.”
Malakas na sapak ang inabot ng lalaking gustong humila sa kanya.
“Call the head!”
Isang nurse ang agad na humawak ng telephone at may kinausap doon. Lalapitan pa sana siya ng tatlo pang guard.
“Don’t move, or I’ll break your neck!”
Natanawan ni Tristan ang may-edad nang dalawang lalaking palapit sa kanya. Agad niyang binunot ang kanyang wallet at hinugot ang isang ID at saka iniabot ito. Nang mabasa iyon ay agad na humingi ang mga ito ng paumanhin sa kanya. Nilapitan ni Tristan ang doktor na tumanggi sa kanya kanina saka binasa ang nameplate nito.
“Fire him! Hindi kailangan ng ospital na ito ang ganyang klase ng doktor!” Saka siya tumalikod at binalikan ang kaibigan. Natanawan na niya ang mag-ina na patungo na ng emergency room.
Bumalik siya sa information desk at iniabot ang black card pati na ang full name ng ermat ng kaibigan niya. Pagkagulat ang reaksiyon ng babaeng nasa information desk.
“VIP room at i-charge mo sa akin ang lahat ng gastos. Ibigay ninyo sa kanya ang lahat ng kanyang kailangan and treat her well.”
“Okay po, sir.”
Naupo muna si Tristan sa gilid habang hinihintay ang kanyang card. Namataan niya ang kaibigan na humahangos palapit sa kanya.
“Dude, kailangang maoperahan si Ermat. Appendix nga at malapit na raw pumutok.”
“Sige, ipa-schedule mo na agad. Ako na ang bahala dito.”
“Salamat talaga, dude.”
“Ano ka ba, wala ’yon. Para namang hindi tayo magkaibigan.”
Nang bumalik ang nurse ay agad itong kinausap ni Tristan. May iniabot itong papel sa kanya para pirmahan. Matapos basahin ay pinirmahan niya iyon saka agad na ibinalik sa nurse.
“Okay na po, sir.”
“Thanks.”
Inilibot niya ang kanyang paningin sa mga taong naroroon. Hindi niya maiwasang makaramdam ng awa sa mga pasyenteng maralita. Paano nakaka-survive ang mga ito sa hirap ng buhay? Ang dami namang mayayaman sa bansa, bakit may mga taong naghihikahos sa kahirapan? Kung lahat ng mayayaman ay magbibigay o magsisipag-share ng pera sa mga taong ito, siguro walang nagugutom at walang naghihirap.
>>>
- Writer
