“ถามทำไมไม่ตอบ”
“....”
“จะเอาอย่างนี้?”
ร่างบางยืนนิ่งเตรียมรับพายุอารมณ์ของคนร้ายกาจตรงหน้าตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาสักพักฉันแทบจะไม่เจอเขาในด้านนี้เลยทำไมต้องโมโหขนาดนี้ด้วย
ตึก ตึก
เสียงหัวใจของฉันเต้นแข่งกับจังหวะก้าวเดินของเขายิ่งเข้ามาใกล้มันยิ่งเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมาฉันพยายามทำตัวนิ่งสยบพายุโมโหแต่ดูเหมือนจะยิ่งทำให้พายุลูกนี้รุนแรงมากกว่าเดิม
“อย่าเข้ามาอะ..”
หมับ!
คำพูดขาดหายไปทันทีเมื่อโซ่ก้าวเข้ามาประชิดคนตัวเล็กเขากระแทกริมฝีปากเย็นเหยียบลงบนริมฝีปากเล็กอย่างแรง
เขาตะโปมจูบอย่างบ้าคลั่งเหมือนพายุ กดจูบกระแทกลงมาทำให้ริมฝีปากเล็กแตกของเหลวสีแดงไหลซึมออกมาแต่ยังไม่สามารถหยุดเขาได้ลิ้นร้อนดูดดึงพัวพันลิ้นเล็กไปมา
ปึก!ปึก!
กำปั้นเล็กทุบอกแกร่งอย่างแรงเพราะเธอจะขาดอากาศหายใจตายไปซะก่อนโซ่ผละหน้าออกมาให้คนตัวเล็กได้หายใจก่อนจะประกบปากลงมาใหม่มือหนาจัดการรวบข้อมือเล็กไว้แน่นจ
