คีธคลี่ยิ้มอบอุ่นให้อีกครั้ง ขณะเอ่ยปลอบก็ยกมือขึ้นไปเช็ดคราบน้ำตาให้คนในอ้อมแขนด้วยกริยาอ่อนโยน เรื่องราวชีวิตที่ลุ่มๆ ดอนๆ ของธัญพิชชา เขารับรู้จากปากของพิมพ์มาดาแล้ว และมารดาของเขาเองก็รับรู้เช่นเดียวกัน ถึงแม้ธัญพิชชาอาจจะมีนิสัยเสียอยู่บ้าง แต่เขาก็เชื่อว่านิสัยเหล่านั้น หญิงสาวสามารถปรับปรุงเปลี่ยนแปลงกันได้ ซึ่งอาจจะต้องใช้เวลาสักระยะในการขัดเกลาเจียระไนให้เพชรเม็ดนี้ กลายเป็นเพชรเม็ดงาม เป็นเพชรน้ำหนึ่งที่ควรค่ากับตัวเขาในที่สุด
ธัญพิชชายกมือปาดน้ำตาที่หลงเหลืออยู่ตรงหางตาออกจากดวงตาของตัวเอง ดวงตากลมโตที่แดงก่ำอันเกิดจากการร่ำไห้เมื่อสักครู่ที่ผ่านมา ได้จ้องมองบุรุษหนุ่มที่ประคองกอดตนเองเขม็ง ก่อนจะเอ่ยถามอีกฝ่ายด้วยความงุนงงอยู่ไม่น้อย
“ทำไมคุณเดานิสัยของพีชถูกหมดล่ะคะ หรือว่ายายพิมบอกความไม่เอาไหนของพีชให้คุณรู้หมดแล้ว”
“น้องพิมบอกแค่บางสิ่งบางอย่างเท่านั้น ไม่ได้บอกหมดเลยที
