คีธลดใบหน้าคมเข้มลงต่ำจนเกือบชิดกับเรียวปากอิ่ม แล้วกระซิบสั่งเสียงสั่นพร่า
“ไปจัดเสื้อผ้านะลูกพีช ผมจะพาคุณไปเที่ยวตากอากาศสักสองสามวัน”
ธัญพิชชาพยายามเบือนหน้าหนีลมหายใจอุ่นๆ ที่เป่ารินรดอยู่ตรงปลายจมูกและเรียวปากอวบอิ่มของเธอ ก่อนจะปฏิเสธเสียงห้วน
“ไม่! พีชไม่ไป พีชจะอยู่ที่นี่”
“ไม่ไปก็ต้องไปนะลูกพีช เพราะผมจะพาคุณแม่และราฟาลไปพักผ่อนที่นั้น คุณเป็นพี่เลี้ยงของราฟาลคุณก็ต้องไปด้วย เพราะฉะนั้นที่ไหนมีราฟาล ก็ต้องมีคุณอยู่ที่นั่นด้วยเช่นเดียวกัน”
ออกคำสั่งเด็ดขาดเสร็จแล้ว คีธก็ผนึกจุมพิตเร่าร้อนปานเปลวไฟแผดเผาลงไปบนเรียวปากอิ่ม ที่กำลังเผยอขึ้นเตรียมจะคัดค้านความต้องการของเขา พอตักตวงความหวานฉ่ำแสนเสน่หาจนเป็นที่พอใจ และรับรู้ได้ว่าร่างบอบบางตัวอ่อนระทวยอิงกายแนบชิดกับกายตนเองแล้ว ชายหนุ่มก็กระซิบเตือนอีกครั้ง ก่อนจะผละเดินออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว
“อีกหนึ่งชั่วโมงเจอกันที่รถ แล
