“ราฟาลรู้ไหมว่าน้าพีชทำเค้กอร่อยที่สุดในโลก โดยเฉพาะเค้กรสส้ม น้าพีชทำได้อร่อยมากๆ เนื้อแป้งก็นุ่มแทบละลายในปาก ส่วนกลีบส้มที่วางรอบๆ เค้ก ก็เอาไปเชื่อมในน้ำผึ้งจนหวานฉ่ำ รับรองว่าถ้าราฟาลได้กินแล้วจะต้องติดใจฝีมือของน้าพีชไปตลอดชีวิตเลยล่ะจ้ะ”
ในขณะที่พิมพ์มาดาเอ่ยพูดโกยคะแนนให้กับพี่เลี้ยงคนใหม่ของราฟาลเป็นการใหญ่ ผู้ที่มีคุณสมบัติตรงกันข้ามชนิดที่เรียกว่าจากหน้ามือเป็นหลังมืออย่างธัญพิชชา ก็ถึงกับสำลักน้ำส้มที่แม่บ้านแอลลีนนำมาเสิร์ฟให้ก่อนหน้านี้ หญิงสาวไอแค๊กๆ พร้อมกับถลึงตามองพิมพ์มาดาให้หยุดพูดได้แล้ว เพราะขืนปล่อยให้อีกฝ่ายยกยอปอปั้นไปมากกว่านี้ คนที่จะตายได้ก็คือเธอนั้นแหละ เพราะไอ้เค้กรสส้มที่ราฟาลอยากกินนั้นมีหน้าตาเป็นยังไงเธอยังไม่เคยเห็นเลย อย่าว่าแต่เค้กรสส้มเลย ขนมหวานทุกชนิดที่นำมาซึ่งคำว่าอ้วน เธอไม่เคยเฉียดเข้าไปใกล้แม้แต่ครั้งเดียว
และที่สำคัญ...เธอทำอาหารไม่เป็นด้วย
