ร่านสวาท

Episode 4 : ไปไหนมา NC25+++

ไม้พยายามดันท่อนเอ็นเข้ามาภายในร่องรักของกระถิ่นที่อยู่ด้านหนังด้วยความยากลำบวกเพราะความคับแน่นของภายในทำให้ไม้ดันท่อนเอ็นไปเพียงครึ่งทางก็หยุดขยับจนเขารอให้กระถิ่นที่ร้องโอ้ดโอ้ยอยู่นั้นหายจากอาการที่เป็นก่อนที่เขาจะดันเข้าไปอีกครั้งในครั้งเดียว

"โอ้ววว พี่ไม้มันเจ็บอย่าพึ่งขยับนะคะ"กระถิ่นเอ่ยออกมาเมื่อท่อนเอ็นของไม้เข้าไปจนสุดลำ แต่เหมือนที่เธออจะไม่มีผลอะไรเลยสักนิด เพราะเมื่ออีกคนนั้นขยับตัวเองอย่างไม่ได้คิดสนใจคนตัวเล็กเลยสักนิด

ไม้ขยับตัวเองเข้าออกมาทั้งเร็วทั้งแรงจนกระถิ่นต้องดันโคดหินตรงหน้าของตัวเองไว้เพื่อไม่ให้ตัวเองกระแทกไปกับมันจเกิดรอย หญิงสาวแอ่นก้นงอนให้อีกคนจนไม้อดที่จะตีลงบนก้นงอลของเธอไม่ได้

ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!

"รูมึงดีทั้งสองรูเลยนะกระถิ่น ตอดค-ยกูไม่หยุดเลย"ไม้เอ่ยออกมาก่อนที่เขานั้นจะระรั่วท่อนเอ็นเข้าไปตามอารมณ์ของตัวเองอีกครั้ง ทำให้หญิงสาวในตอนนี้ทำได้เพียงแต่ปล่อยให้ตัวเองไปตามอารมณ์ราคะที่อีกคนส่งมาให้

"อ่ะ อ่ะ อ่ะ อ่ะ อ่ะ พี่ไม้ อ่ะ ซีดส์พี่เสืออืมม์"หญิงสาวที่หันไปเห็นว่าเสือทิสยืนมองมาที่ทั้งสองคนก็เอ่ยออกมาอย่างวาดกลัว เพราะเรื่องที่เธอนอนอกับคนอื่นนั้นเสือทิศไม่เคยรู้เรื่องนี้เลยสักครั้ง แต่ครั้งนี้คงไม่ใช่แค่ได้ยินเท่านั้นแต่เขานั้นกลับได้เห็นเลยกับตาตัวเองเลยด้วย

"พี่เสือไม่ว่าอะไรเอ็งมึงหรอก เขารู้ก่อนที่กูจะมาแล้ว"ไม้เอ่ยออกมาก่อนที่เขานั้นจะขยับตัวเองอย่างเร่งจังหวะจนกระถิ่นไม่ได้สนใจใครอีกคน แต่กลับมาสนใจสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเองในตอนนี้เสียมากกว่า

"อ่ะ อ่ะ ไม่ไหวแล้ว ฉันไม่ไหวแล้ว"กระถิ่นเอ่ยออกมาก่อนที่ตัวเธอเองจะไปถึงปลายทางในที่สุด เช่นเดียวกับไม้ที่ไปถึงปลายทางไม่ต่างจากอีกคน

"วันหลังกูจะมาต่อให้ก้แล้วกัน"ไม้เอ่ยออกมาก่อนจะเดินออกมาจากใต้น้ำตกเขากลับเข้ามาที่ริมน้ำตกอีกครั้งก่อนจะขึ้นมาแต่งตัวด้วยสายตาของเสือทิศที่จับจ้องมองการกระทำของอีกคนอย่างไม่ห่าง

"เอหยาดฟ้าไปส่งให้หน่อย"เสือทิสเอ่ยออกมา ก่อนที่เขานั้นจะเดินกลับไปทางเดิมที่เจ้าตัวเดินมา ทำให้ไม้เดินตามผู้เป็นลูกพี่อย่างเลี่ยงไม่ได้

"ไง ยังเดินได้อีกหรอ"ไม้อดที่จะเอ่ยออกมาก่อนที่จะหยิบเหล้าของตัวเองขึ้นมากระดกดื่มอีกครั้ง

"ตกลงจะให้ใรไปส่งฉัน"หยาดฟ้ามองไปที่สือทิศแทนจะมองมาที่ไม้อย่างที่ควรจะเปิด แต่เธอยังไม่ได้คำตอบ ไม้ก็ทำท่าทางเหมือนสูดดมจากตัวของหยาดฟ้าจนทำให้หญิงสาวขมวดคิ้วด้วยความสงสัย

"เป็นอะไร ตัวฉันเม็นหรอ"หยาดฟ้าพยายามดมหาสิ่งเดียวกับที่ไม้ดม

"เปล่านะ มีแต่น้ำคาวเต็มตัว ไปเอามันไปส่ง"ไม้เดินพุดออกมาพร้อมเดินนำหน้าหญิงสาวไปทำให้ หยาดฟ้าที่ได้ยินคำพูดของอีกคนก็อดที่จะโมโหกับสิ่งที่อีกคนทำไม่ได้

"หยาด…..ไปไหนมา"เสียงองผู้เป็นแม่ของหยิงสาวเอ่ยออกมาเมื่อหยาดเดินขึ้นมาจากท่าน้ำที่เอนั่งเรือกลับมา

"ไปนอนกับกระถิ่นมา"หยิงสาวเอ่ยออกมาก่อนจะเดินเลี่ยงคนเป็นแม่เข้าไปไหนตัวบ้านขอตัวเอง

"คุณเมฆามารอแกตั้งแต่ตอนช่วงสายเพิ่งกลับไป"

"แล้วไง แม่ก็บอกไปดิว่าไม่อยู่ไปนอนบ้านเพื่อน"

"ก็ถ้าแกพูดบอกฉันไว้ฉันคงบอกพี่เขาให้แกได้แล้ว แต่นี่อะไรไปนอนกับคนอื่นแต่ไม่ยอมบอกแม่ตัวเอง"

"วันนี้ทำอะไรกินฉันหิว"หยาดฟ้าเอ่ยออกมา เพื่อเปลี่ยนเรื่องเธอเป็นลูกสาวคนเดียวของที่นี่ และเป็นลูกของผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าพ่อเธอรักมากแต่ใครจะไปรู้ว่าเธอนั้นต้องกำพร้าแต่เกิด จนมาได้ผู้หญิงคนนี้เป็นแม่เลี้ยงที่ทำเหมือนเป็นแม่ของเธอทุกอย่าง

"งั้นหนูไปรอเลยเดี๋ยวแม่ไปทำอาหารให้ พรุ่งนี้ต้องไปตัดชุดสำหรับงานอีกจะ"หยาดฟ้าพยักหน้ารับก่อนที่เธอจะเดินไปนั่งที่ห้องอาหารที่ถูกแยกไว้รวมกับห้องนั่งเล่นของบ้าน

หลังจากที่เธอนั้นทานข้าวเสร็จเธอก็เดินกลับขึ้นไปยังชั้นสองเพื่อที่เธอนั้นจะได้นอนพักสักที แต่เมื่อเธอเดินเข้ามาภายในห้องที่ไม่มีสิ่งให้เะอได้ต้องคิด ทำให้เธอนั้นกลับมาคิดถึงเสือทิศอีกครั้ง แต่มันคงเป็นความคิดที่เธอไม่ควรจะมีมันออกมาในตอนนี้

"หยาด หยาดลูก"แม่ของหยาดเดินเข้ามาเคาะประตูก่อนจะเอ่ยเรียกลูกสาวของตัวเองอย่างต่อเนื่อง

"มีอะไร"หยาดเอ่ยออกมาอย่างหงุดหงิด ก่อนที่เจ้าตัวก่อนจะเดินไปเปิดประตูให้กับผู้เป็นแม่

"คุณเมฆามา"หยาดฟ้าถอนหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด ก่อนที่จะเดินออกมาจากห้องทั้งๆ ที่ตัวเองนุ่งเพียงผ้าถูงเท่านั้น

"ว้ายตายแล้ว หยาด…"

"ใครตายกันครับ"เมฆาที่เดินขึ้นมาจากชั้นล่างก็ถามออกมา แต่เมื่อเขาเห็นว่าหยาดนุ่งผ้าถุงอยู่ก้รู้ทันทีว่าดวงดาวเธอตกใจเรื่องอะไร

"ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนลูก แม่ขอ"

"ไม่ค่ะ ตกลงมีอะไรคะ เห็นแม่บอกว่าพี่มาหาฉันตั้งแต่เมื่อเช้า"

"เมื่อคืนไปไหนมา"

"ฉันเมาแล้วหลับอยู่ที่ห้องของกระถิ่นนะ มีอะไรหรือคะ"หยาดฟ้าถามออกมาพร้อมกับมองไปยังเมฆาที่มองมายังเนินอกที่พ้นผ้าถุงที่เธอนุ่งอยู่

"แม่แล้วพ่อไม่กลับบ้านหรอ"หยาดฟ้าหันไปถามคนเป็นแม่เมื่อเธอยังคงยืนอยู่ตรงนั้นไม่ได้ขยับตัวเองไปไหน

"แม่ต้องไปงานกับพ่อเรา แม่ลืมสนิทเลยมั่วแต่ห่วงเรา"ดวงดาวเอ่ยออกมาก่อนจะรีบเดินไปยังห้องนอนของตัวเองเพื่อเตรียมตัวไปหาสามีตัวเองที่โรงพักเพื่อที่จะเดินทางไปงานตอนรับลกสาวเพื่อนของตัวเอง

"อืมม์ ใจเย็นซิพี่แม่ยังอยู่"เมฆาเดินเข้ามาโอบร่างบางของหญิงสาวไว้ก่อนที่เขานั้นจะเริ่มจูบไว้เธอตามต้นคอ

"งั้นขอมัดจำก็แล้วกัน"

"เมฆาเงยหน้าของหญิงสาวขึ้นนก่อนที่เธอจะจูบลงบนริมฝีปากของว่าที่เจ้าสาวตัวเอง อย่างเร้าร้อนเหมือนทุกครั้ง แต่ครั้งนี้ดูต่างไปที่อีกคนดูรุนแรงขึ้นมาเล็กน้อย

"เมฆา ถ้าเราไม่ได้ไปไหนแม่ฝากน้องไว้หน่อยนะ"

"ได้ครับ"เมฆามองดางดาวที่เดินลงไปยังชั้นล่างแต่เมื่อเธอเดินไปถึงประตูบ้านแล้ว เมฆาก็หันไปดึงผ้าถุงของหญิงสาวออกจนลงไปองอยู่บนพื้น ก่อนที่เข้านั้จะเริ่มแกชิมที่ทรวงอกของหญิงสาว ณ ตรงนั้นโดยทีไม่ได้เกรงกลัวว่าวันอื่นนั้นจะมาเห็น หยาดฟ้าพิงหลังของตัวเองไปกับผนังไม้ที่กั้นห้องนอนของตัวเอง อนจะแอ่นเนินอกให้กับเมฆาให้เขาได้เชยชมได้อย่างเต็มที่