“เลิกยุ่งกับยิ้ม อย่าทำให้เธอสับสนคิดว่ากูทำตัวรุ่มร่ามกับเธอ!”
(“หึ นี่ไอ้เรท... ทำอย่างกับตัวมึงไม่อยากทำตัวรุ่มร่ามกับน้องยิ้มตัวหอมงั้นแหละ”)
“!”
(“เงียบล่ะสิ ปั่นหัวมึงมันสนุกก็จริงนะ แต่ได้ปั่นหัวเมียมึงด้วยแล้วกูว่าสนุกยิ่งกว่า หรือที่มึงเดือดร้อนมึงกำลังรู้สึกอะไรกับน้องยิ้ม หืม”) ใบหน้าหล่อนิ่งชะงักไปทันที เงียบไปกับสิ่งที่เพทายพูดออกมา จะว่าไปทำไมผมจะต้องแคร์เธอด้วยก็ไม่รู้ ก็ตั้งแต่หลังจากที่มีอะไรกัน ความรู้สึกมากมายก็วิ่งเข้ามาโดยที่ตัวผมเองก็พยายามห้ามมันไว้ แต่ยิ่งมาเห็นเธอเป็นแบบนี้เพราะคนในสายผมก็ยิ่งกังวลไม่ต่างจากเธอ
“อย่ามาพูดจาปั่นหัวกู มึงเลิกเล่นแบบนี้สักทีไอ้เพท อย่าทำอะไรยิ้ม”
(“อืม ไม่รับปากนะ”)
“ไอ้เพท!”
(“ดูแลให้ดีนะ เพราะน้องยิ้มตัวหอมกว่ายัย ‘บัว’ ซะด้วยสิ หึ”)
“ไอ้เพท...”
(“แค่นี้นะ พอดีกำลังจะเข้าถ้ำสาวหรืออยากจะฟังเสียงอ้ะ อ้ะ ด้วยกัน”)
“ไอ้นรก!”
