“ฉันไม่รู้ว่าจะสำเร็จหรือเปล่านะกัน เพราะฉันรู้มาอย่างว่าเขามีคนที่ชอบอยู่แล้ว”
(“สำเร็จหรือไม่สำเร็จ เธอก็ต้องทำให้ได้ ถึงจะต้องทำให้เขาต้องมีปัญหากับผู้หญิงคนนั้น เธอก็ต้องทำ!”)
“อืม”
(“เป็นอะไร เสียงไม่ดีเลยนะ แล้วปืนสบายดีไหม?”) ฉันตอบได้แค่อือ จนกันเงียบไปเหมือนกัน
“ฉันไม่ค่อยสบาย อาจจะหยุดไปหาเขาสักสองสามวัน”
(“ก็... อย่าให้นานแล้วกัน หลังจากนี้ฉันจะไม่ได้โทรจิกเธอแล้ว ถ้าฉันทำหน้าเสร็จก็จะฟิตหุ่นตัวเองอีก อาจจะใช้เวลานาน แต่สำหรับไพเรทแล้วฉันให้นานไม่ได้ หวังว่าเธอคงจะรู้ดี”) อีกันพูดๆ ใส่ฉันเสร็จก็วางสายไปเลย ปล่อยให้ฉันถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่ายกับสิ่งที่ตัวเองต้องเจอและทำ ต่อให้ต้องรู้สึกไม่ดีกับสิ่งที่เขาทำ ฉันก็ต้องทำสิ่งที่รับปากกันไว้ให้ได้ ความรู้สึกบ้านี่ มันจะหายไป... หายไปซะเถอะ!
ฉันยืนรดน้ำต้นไม้อยู่ที่หน้าบ้าน หลังจากที่ไม่ได้ไปหาไพเรทเป็นเวลาสองวันแล้ว ซึ่งปื
