“อุ้ยตาย ขอโทษด้วยนะ พอดีช่วงนั้นฉันกำลังสวีทกับแดนเขาอยู่... ว่าแต่เธอไปดรอปเรียนไว้เหรอ? เสียดายนะปีสองแล้ว ไม่น่าพักไว้ก่อนเลย” ยัยทรายทำท่าทางจีบปากจีบคอ จนฉันถอนหายใจออกมาอย่างไม่ชอบใจ ยัยพวกนี้ไม่เคยจริงใจกับฉันสักคนหรอก มีแต่จะเยาะเย้ยและถากถางกันมากกว่า
"ว่าแต่ตอนนี้เธอไปอยู่ที่ไหนล่ะ? หรือว่าไปเป็นอีหนู ถึงได้ซื้อข้าวของแพงๆ ได้”
“นี่ทราย! ถึงฉันจะไม่มีกิน แต่ฉันก็ไม่มีวันทำแบบนั้นหรอกนะ พูดอะไรระวังปากหน่อย”
“ฮ่าๆ อะไรกันยิ้ม ฉันแค่แซวเล่นนะ ทำไมต้องร้อนตัวด้วยล่ะ ถ้าไม่ได้เป็นอีหนูของเสี่ยแล้วเธอมีเงินมีที่อยู่ได้ไงล่ะหืม”
“ปากหมา” ฉันสะดุ้งและลืมไปว่าด้านหลังของฉันยังคงมีบุคคลที่น่ากลัวอยู่ น้ำเสียงของไพเรทแหบพร่าและนุ่มลึกตามฉบับของเขา มันสามารถทำให้ยัยทรายหยุดพูดและมองไพเรทด้วยสีหน้าตกตะลึง
“ไม่อยากจะเชื่อว่าเธอคบหมาเป็นเพื่อนด้วย”
“นะ นาย!”
“ถ้าไม่พูดจาด่าใคร คงไม่มีใ
