“หึ ยัยโรคจิต”
“ทีนายยังบอกว่าฉันตัวหอมได้เลย ทำไมฉันจะบอกมั้งไม่ได้?” พลันคำพูดของเขาในคืนนั้นก็เข้ามาอยู่ในหัวสมองของฉันพอดี เอาจริงๆ นะ ทุกคำพูดของเขาที่พูดบนเตียงฉันจำหมดล่ะ ไม่ว่าจะเป็นน้ำเสียงสีหน้า หรือแม้แต่ท่าทาง โอ๊ย! ทำไมฉันทะลึ่งแบบนี้นะ
“ที่บอกว่าตัวหอม ไอ้เพทมันบอกฉันต่างหาก”
“เอ๋?”
“และฉันก็เลยพิสูจน์ไงว่าเธอตัวหอมจริงหรือเปล่า ซึ่ง... ตัวหอมจริง” ฉันกระพริบตาถี่รัว และหันหน้าหนีเขาไปมองนอกรถ บ้าจริงทำไมหน้าร้อนแบบนี้นะ
เราสองคนมาถึงคอนโดในเวลาต่อมา ไพเรทก็ไล่ฉันไปอาบน้ำและหาเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่ของเขาให้ฉันสวมใส่ หลังจากที่เขาต้มบะหมี่ให้ฉันกินแล้ว สั่งอีกด้วยว่าหลังจากอาบน้ำก็ให้กินยา
“นี่เสื้อเชิ้ตฉัน นี่ก็เป็นแปรงสีฟัน... ไปอาบน้ำซะจะได้ออกมากินยา”
“ค่ะ เจ้านาย” ไพเรทหมุนตัวออกจากห้องไป ก่อนที่ฉันจะเข้าห้องน้ำและมองตัวเองในกระจก ยกมือกุมไปที่หน้าผากของตัวเองที่ถ
