“ยังหรอก นายทำงานอยู่เหรอ ขอดูด้วยได้ไหม” ฉันไม่รอให้เขาพูดอะไรก็เดินขึ้นไปนั่งบนเตียงข้างเขา ไพเรทหันมามองฉันนิ่งๆ และหันกลับไปมอง Tab ในมือที่เป็นรูปรถหรูหลายคันเลย
“ว้าว รถสวยๆ ทั้งนั้นเลย”
“อือสวยก็จริง แต่ยังไม่รู้ว่าจะเอาคันไหนเป็นการเปิดตัวดี... เฮ้อ” ไพเรทเลื่อนรูปรถดูไปอย่างเซ็งๆ ฉันหันไปมองใบหน้าหล่อด้านข้างที่ไม่แสดงสีหน้าอะไรเลย ก่อนที่เขาจะรู้สึกตัวว่าถูกฉันจ้องมั้งก็เลยเงยหน้าจากจอมาสบตากับฉัน ดวงตาคมที่ไม่แสดงความเจ้าเล่ห์เหมือนตอนเช้า ทำเอาฉันใจสั่นมากจริงๆ ใบหน้าที่นิ่งเฉยของเขาอีก
“มีอะไรหรือเปล่า เธอจ้องหน้าฉันตั้งแต่กินข้าวแล้วนะยิ้ม”
“คือ...” ฉันจะพูดดีไหมล่ะ? เขาเป็นพวกปากไม่ดีด้วย อีกอย่างอาจจะด่าฉันกลับด้วย เขาจะอายหรือเปล่า? หรือกำลังเขินที่ตัวเองทำอะไรแบบนั้นกับฉัน และถ้าเขาเขินมันก็เป็นสัญญาณที่ดีเลยนะ ริมฝีปากของฉันกัดกันก่อนจะมองไปที่ริมฝีปากแดงของเขา
“จ
