มานพที่ก้าวตามหลังมา เห็นสีหน้าวีรินทร์เข้าก็พลอยตกใจไปด้วย
“ไม่สบายหรือเปล่า หน้าคุณดูซีดมาก เหงื่อก็แตกซิกเลย”
สาวอวบอ้าปากกว้างหวอ ก่อนจะร้องวี้ดว้ายพองาม แล้วตามด้วยเสียงหัวเราะคิกคัก
“แก้มอุ่นแค่ตกใจน่ะค่ะ ดูสิ ลืมเขียนคิ้วก่อนออกจากโรงแรมได้ไงเนี่ย”
มานพพยักหน้ารับรู้ตามที่หล่อนบอก หากแต่เอะใจพิกล ใบหน้า
วีรินทร์แต่งแต้มงามพริ้ง และคิ้วสวยก็วาดแต่งให้โก่งดั่งคันศร กระนั้น หล่อนยังอ้างว่าไม่ได้เขียนคิ้วอย่างหน้าตาเฉย
เสียงแกรกๆ ดังสลับ เสียงดังตุบๆ ดังจากชั้นบนอย่างถี่กระชั้น ยามนั้น สติของชายวัยกลางคนแทบจะกระเจิงหาย
“ลูกช้างขอร้อง อย่าทำอะไรลูกเลย หากการเข้ามาอยู่ที่นี่รบกวน ‘ท่าน’ ก็เป็นเพราะลูกช้างไม่ทราบมาก่อน ถ้าท่านจะเล่นงานใคร ขอให้ไปลงที่นังช้างแก้มอุ่น ตุ๊ต๊ะโน่นเลย ลูกช้างกลัวแล้ว เข็ดแล้วจริงๆ ต่อไปจะไม่มารบกวนอีก”
มานพว่าพร้อมยกมือท่วมหัวไหว้สิ่งที่ซ่อนแอบในบ้านหลั
