ทำไมทำกันลงคอ

1025 Words

“อื้อ....โอ๊ย...ปืน เจ็บ... เจ็บจัง” เธอร้องลั่นออกมาทันที เขาประกบริมฝีปากลงไปปิดปากของเธอเสียสนิท แล้วออกแรงกดแท่งเนื้อเข้าไปอย่างเร่งด่วน ตามประสบการณ์เล็กน้อยที่เคยมี และศึกษา ทำเร็ว ๆ เธอก็จะเจ็บน้อยลง “อึก...อื้อ....” เธอครางประท้วง น้ำตาไหลพราก ๆ ร่างกายเหมือนจะถูกจับแยก ‘ฮือ...เจ็บมาก....’ เธอคร่ำครวญอยู่ในใจ ร่างใหญ่ทิ้งน้ำหนักลงมาทั้งตัว ส่งความแข็งแรงเข้าไปในกายของเธอแบบเต็ม ๆ อัดแน่นจนอึดอัดไปหมด เขาแช่ตัวนิ่ง และควานลิ้นหยอกเย้าให้เธอคลายความเจ็บปวด ร่องเล็ก ๆ บีบอัดจนลำใหญ่แทบระเบิด เขาส่งเสียงครางสุขสมเป็นที่สุด “ซี้ด....” ปากร้องออกเสียงอย่างอดกลั้นเอาไว้ไม่ได้ เธอยกมือขึ้นยันหน้าอกของเขาเอาไว้ มองหน้าปืน ทำใบหน้าเหยเกรู้สึกร้าวระบมร่างแทบฉีก เขาส่งยิ้มหวาน ทั้งหอมแก้ม หยอกเย้า ปลอบประโลม “ปืนอะ เจ็บนะ เจ็บมาก” “ปืนดีใจที่ปืนได้เป็นของนิกกี้ แล้วนิกก็เป็นของปืน” น้ำเสียงช่างอ่อนหวาน เธอยกแขนกอดรัดร่างของเขาเอาไว้แน่น เขายังคลอเคลียอยู่ไม่ห่าง สองร่างยังประสานเป็นหนึ่งเดียว เขาเริ่มขยับตัวเบา ๆ และเนิบนาบ “ดีขึ้นไหม” น้ำเสียงอาทร “อือ....” เธอตอบตัวเกร็ง ยกมือขึ้นยันที่หน้าท้องของเขาเอาไว้ “อย่าทำแรงนะ” “จ้ะ” ปืนรับปาก สัมผัสของสองอวัยวะที่พระเจ้าสร้างมาให้คู่กัน สร้างความเสียวกระสันแปลกไป เธอครางออกมาอย่างแผ่วเบา ความรู้สึกเจ็บเมื่อครู่หายไป มันเริ่มทนได้ แต่สิ่งที่เข้ามาแทนที่คือความรัญจวน ไฟปรารถนาเริ่มคุกรุ่นขึ้นมาอีกระลอก ร่างหนาเริ่มเร่งขยับชักตัวเองออก ๆ เข้า ๆ เป็นจังหวะ หัวแข็งชนแรง ๆ กระแทกอัดทำให้เธอหวีดร้องออกมาอีกครั้ง มันซ่านซ่าไปเสียหมด ช่องทางคับแคบบีบรัดตัวเอง หญิงสาวเผลอเด้งเอวสวนรับกับการกระทุ้งสอดของเขาอย่างลืมตัว เขาโหมแรงทั้งหมดที่มีกระแทกอัด เร่งความสุขที่จ่อสุมรวมอยู่แล้ว เขาชักถอนตัวออกแทบไม่ทัน น้ำสีขาวขุ่นฉีดพุ่งออกมาอย่างมากมาย เปรอะเลอะบนเนื้อตัวของเธอเต็มไปหมด ความสุขแรกที่เขาพาเธอขึ้นสวรรค์ด้วยแกนกำยำนั้น แรกเจ็บปวด แล้วทุกอย่างก็เป็นไปตามกลไก ความสุขสดใสหลั่งออกมาเป็นน้ำใส ๆ ตอนนี้ปะปนกับสีเลือด เขาเปิดบริสุทธิ์เธอด้วยความเต็มใจของหญิงสาว ปืนเอื้อมมือไปหยิบกระดาษมาเช็ดให้ ก่อนจะล้มตัวลงไปนอนกอดก่าย เขาหายใจแรงกระเส่า มีเธอนอนระทดระทวยซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดของเขา “เราสองคนจะรักกันตลอดไป” “ปืนพูดแล้วนะ” “จ้ะ ปืนสัญญา” เขาจุมพิตที่แก้มนวล กอดร่างของเธอเอาไว้แน่น สามเดือนผ่านไป ไปร์ทกับรถด่วนกอดกันกลมแล้วร้องไห้ นิกกี้ยกมือทั้งสองข้างโบกลาคนรัก “ไปนะ” ปืนตะโกนออกมาทำน้ำตาไหล “บาย ๆ” นิกกี้ยิ้มกว้าง เธอคิดว่าดีแล้ว ปืนจะได้มีอนาคตที่สดใส “ไปถึงแล้วติดต่อกลับมานะ” “จ้ะ” ปืนทำท่าส่งจูบ ก่อนจะเดินเข้าไปในช่องผู้โดยสารขาออกอย่างอาลัยอาวรณ์ “โอเวอร์ไปไหม” นิกกี้หันมาต่อว่าเพื่อนทั้งสองคน “ก็มันใจหายนี่นา” รถด่วนพูด สูดน้ำมูกไปพลางเช็ดน้ำตาไปด้วย “ไอ้ไปร์ทก็อีกคน” “แกทำใจได้ไงนิก” ไปร์ทถามทำตาแดง ๆ “อ้าว...ปืนไปเรียนหนังสือ แกสองคนควรจะดีใจและยินดี” “อื้อ...” รถด่วนและไปร์ทพยักหน้าด้วยความเศร้าสร้อย “ฉันจะคิดถึงแก” รถด่วนพูดด้วยน้ำเสียงอาลัยสุด ๆ โป๊ก... นิกกี้เอาขวดน้ำเปล่าในมือตีไปที่หัวของรถด่วน “มาทำดรามา กลับบ้านกันได้แล้ว” สองหนุ่มก้มหน้างุด ๆ กอดคอกัน เดินตามหลังนิกกี้ไปที่ลานจอดรถ หลังจากนั้นทุกคนต่างแยกย้ายไปตามทางของตน ไปร์ทและรถด่วนสอบติดได้ไปเรียนด้วยกันที่มหาวิทยาลัยชื่อดังของเชียงใหม่ ส่วนนิกกี้เลือกที่จะเรียนอักษรศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยชื่อดังในกรุง ปืนกับนิกกี้ยังติดต่อกันทางอีเมล และหากมีโอกาสก็สไกป์บ้าง จึงทำให้คลายความคิดถึงไปได้ และทุกครั้งทั้งสองคนก็จะหวานใส่กันจนน้ำตาลยังอาย หนึ่งปีต่อมา ที่หอพักของนิธานที่ประเทศเยอรมัน "อะไรนะเอมี่ เธอท้องเหรอ" นิธานสีหน้าตกใจมาก ๆ หน้าของเขาซีดเผือดลงไปในทันที แต่หญิงสาวที่พูดกับสีหน้าเรียบเฉยเหมือนกับเรื่องที่เธอพูดมันเป็นเรื่องเล็ก ๆ "นายไม่ได้ป้องกันนิคืนนั้น" น้ำเสียงที่ฟังแล้วไม่ยี่หระอะไรเสียเลย เขาแทบเข่าทรุด เดินถอยหลังลงไปนั่งที่โซฟา นึกย้อนไปถึงวันเกิดของเอมิเรียที่จัดขึ้นในบ้านพักของเธอ เมื่อสี่เดือนก่อน ทุกคนที่ไปร่วมงานต่างดื่มกินกันอย่างสนุกสนาน นิธานก็เช่นเดียวกัน มันเป็นปาร์ตี้แรกที่เขามาอยู่ที่นี่ เขาเหงา และยอมรับว่าคืนนั้นทำตัวหลุดโลก ดื่ม กิน เต้นรำจนคอนโทรลตัวเองไม่ได้ เขาดื่มจนฟิวส์ขาด และหมดสติไป รุ่งเช้าเขาพบตัวเองเปลือยกายล่อนจ้อนอยู่บนเตียงนอนของเอมิเรีย โดยสภาพของเธอก็ไม่ต่างกันกับเขาที่ไร้เสื้อผ้าติดกาย นิธานลืมตามองรอบๆ ด้วยความงงงวย นึกอะไรไม่ออกเลย เขาขยับตัวลุกขึ้น แค่หย่อนขาแตะปลายเท้าไปที่พื้น ชายหนุ่มก็ก้มหน้าสำรวจตัวเอง สิ่งที่เขาเห็น ร่องรอยของความสนุกของเขากับเอมิเรียติดตามขนเพชรและเนื้อตัวของเขา ร่องรอยลิปสติกที่วนเวียนอยู่รอบ ๆ เนื้อหน้าขาและหน้าท้องนั้นด้วย ภาพที่รางเลือนและค่อย ๆ ชัดขึ้น

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more