“อุ้ย...พี่ว่ายังเด็กไปไหม” อมเรศก็ยังไม่เห็นด้วยอยู่ดี
“ขัดไม่ได้ครับ คุณปู่คุณย่าโคตรแรง” นิธานเอ่ยถึงพ่อกับแม่ของตัวเอง
“รักดังไข่ในหินเลยอะสิ”
“ครับผม เพราะแกชอบหาว่า ผมพาลูกไปเสียคน ฮา....” ปืนหัวเราะ
“น่าจะเสียอยู่นะ ถ้ามีพ่อแบบนี้” ลายไม้ได้ทีหยอกเย้าว่าให้
“โอ๊ะ ๆ...คุณไปร์ท คุณก็ใช่ย่อยนะครับ น้องพายอย่าไปหลงกลคำพูดหวาน ๆ ของพี่ไปร์ทนะ สาวสวย ๆ ตรึม ๆ พามานั่งเรียงตัวกันนี่ แทบนับไม่ถ้วน”
“เฮ้ย...ไอ้ปืน หาเรื่องนะมึง” ลายไม้ชี้นิ้วไปยังเพื่อน
ทุกคนพากันหัวเราะผสมโรงไปกับปืนด้วย เมื่อเห็นไปร์ทไม่พอใจ เขามองหน้าน้อย ๆ ของปวีนุชกลัวเธอเข้าใจผิดเข้าไปจริง ๆ ตามคำพูดของปืนที่พูดเล่น ถึงจะมีจริงบางส่วน แต่ไม่ถึงกลับนับไม่ถ้วน อีกอย่างเขาไม่ได้คบใครจริงจังสักคน มีแต่คั่ว ๆ เฉย ๆ เขาจับมือของพายเอาไว้แล้วบีบเบา ๆ
“พวกนี้ชอบล้อพี่แรง ๆ พายอย่าไปเชื่อนะ ไม่ใช่เรื่องจริงสักนิดเดียว
