ทุกคนถอนหายใจขึ้นมาพร้อม ๆ กัน
ไศลทิพย์แสยะยิ้ม ทำหน้าแบะปากใส่นิธาน
“ตายแล้วโดนัท” คุณแม่แกล้งอุทาน
“ดาวก็ได้ให้ขอโทษจับมือดีกันแล้ว และวันนี้จริง ๆ โดนัทต้องซื้อไม้บรรทัดมาคืนคอปเตอร์ด้วย”
“เฮ้อ....” คุณแม่ของโดนัทถอนหายใจ
ไศลทิพย์ดูแล้ว แม่ของโดนัทน่าจะตามใจลูกชายของเธอมากพอสมควร
“ต้องขอโทษคุณพ่อคุณแม่ด้วยนะครับ น้องโดนัทเจ็บมากไหมครับ” นิธานแสดงอาการเป็นห่วง
“ก็บวมมาก ๆ ค่ะ ฟันโยกด้วย”
“เอาแบบนี้แล้วกันนะครับ ผมจะออกค่ารักษาพยาบาลให้น้องจนกว่าจะหาย หรือว่าถ้าคุณพ่อคุณแม่อยากจะให้ผมทำอะไรให้ก็ยินดีนะครับ” นิธานพูดยิ้ม ๆ
พ่อกับแม่ของโดนัทมองหน้ากัน
“ตกลงเรื่องนี้ก็คงผิดกันทั้งสองฝ่าย น้องคอปเตอร์ก็คงไม่ได้ตั้งใจทำเพื่อนแรง ๆ แต่โดนัทก็ทำไม่ถูกนะคะที่ไปล้อแก แล้วทำลายข้าวของของคอปเตอร์ แต่คอปเตอร์ก็ไม่น่าจะเป็นเด็กที่นิยมความรุนแรงหากไม่มีตัวอย่างแย่ ๆ”
เธอส่งสายตาตำหนิไ
