ขีดเส้นใต้ที่คำว่ารัก

เจ้าอารมณ์

ท้องฟ้าปลอดโปร่งสดใสยามเช้า นิมิตหมายอันดีของชายหนุ่มที่กำลังเริ่มงานใหม่พลันอึมครึม เบื้องหน้าไกลออกไปสายฟ้ากรีดเป็นเส้นยาวแสบตาแยกเมฆดำทะมึนเป็นสองฝั่ง มือหนาในถุงมือหนังบิดเร่งความเร็ว พาเจ้าฮีโร่ มอเตอร์ไซค์เรโทรฝ่าสายฝนที่ถล่มลงมาโครมๆ แบบไม่ลืมหูลืมตาไปยังใต้สะพานลอย

“แม่งเอ๊ย” หยกสบถหลังจอดมอเตอร์ไซค์คู่ใจ พลางก้มมองสภาพของตัวเอง เขาไม่ได้เตรียมตัวมารับมือกับฝนผิดฤดู แต่โชคดีที่ยังมีเสื้อกันลมทอนความเปียกปอนไม่ให้เขามีสภาพเหมือนลูกหมาตกน้ำไปมากกว่านี้

ซ่าส์

“เชี่ย” สบถอีกรอบอย่างอดไม่ได้ เงยหน้าขึ้นมองตามหลังเจ้าอสุรกายจักรกลที่ตะบี้ตะบันพุ่งทะยานตรงไปข้างหน้าโดยไม่สนใจสภาพดินฟ้าอากาศ และไม่เห็นใจรถเล็ก

“พ่องตาย” คนขี่มอเตอร์ไซค์วินตะโกนสาปแช่งไล่หลังรถคันนั้น

“อีโธ่ ขับรถหรู ทะเบียนสวย ดีไม่ดีก็รวยแต่เขือ” ลุงสิงนักบิดหันไปพยักพเยิดกับคนขี่มอเตอร์ไซค์วิน

“จริงเฮีย ผมน่ะมันผ้าขี้ริ้ว” คนขี่มอเตอร์ไซค์เออออขณะรูดซิปที่เสื้อกันลมลง แบะให้เห็นทองเส้นโตเหลืองอร่ามกระแทกตาคนขี่มอเตอร์ไซค์คันอื่นๆ

หนีฝนจากฟ้าแต่ดันมาเจอคนแล้งน้ำใจสาดน้ำใส่ แต่ยังดีที่มีเพื่อนร่วมทางกลุ่มน้อยใต้สะพานลอยร่วมแชร์ความคับแค้นใจทำให้ยิ้มได้บ้าง

หลบฝนต่ออีกประมาณสิบนาทีฝนก็เริ่มซา มอเตอร์ไซค์ทยอยกันสตาร์ตเครื่อง กลับเข้าสู่การจราจร ลัดเลาะผ่านรถที่ติดกันเป็นแพ

ที่หมายของหยกคือตึกสูงระฟ้าเบื้องหน้า

โรงแรมคิงดอม ออฟ ไดมอนด์ ‘ความสง่างามเหนือแม่น้ำเจ้าพระยา’ โรงแรมที่ใหญ่ที่สุดและวิวแพงที่สุดในโค้งน้ำ

แต่ก่อนที่จะไปถึงโรงแรมของพี่เขย หยกเห็นแมคลาเรนทะเบียนตองที่สาดน้ำใส่เขาเมื่อกี้จอดติดอยู่ด้านหน้า ต่อให้แพงแค่ไหนสุดท้ายก็ติดแหง็กเหมือนกันละว้า รอยยิ้มสะใจกระตุกบนมุมปาก ความเดือดดาลที่สงบไปแล้วถูกความหมั่นไส้ตีตะกอนขึ้นมาใหม่ เขาพามอเตอร์ไซค์ซอกแซกไปทางฝั่งคนขับของรถนำเข้าซึ่งพวงมาลัยอยู่ด้านซ้าย

โป๊ก โป๊ก

กระจกอย่างดีถูกเคาะด้วยหัวแหวนสองครั้งแรงๆ

ใบหน้าหล่อติดเซอร์เปิดกระจกหมวกกันน็อกก้มลงรอจนกระทั่งแอร์เย็นฉ่ำกลิ่นหอมจากภายในรถปะทะใบหน้า

“มีอะไร!” เสียงกระชากดังมาจากชายหนุ่มลุคผู้ดีในรถ มือหนาสองข้างหักนิ้วดังกร๊อบๆ พลางสะบัดคอ และเริ่มปลดนาฬิกาข้อมือราคาพอๆ กับรถที่ตนขับ

“อย่ามีเรื่องได้ไหม” หญิงสาวสวยจัดใบหน้ารูปไข่ที่อยู่ในชุดยูนิฟอร์มโรงแรมคิงดอม ออฟ ไดมอนด์ กระชากเสียงปรามคนขับหนุ่ม

ถ้าไม่ห้าม ถนนแฉะๆ ได้กลายเป็นเวทีมวยแน่ เพราะสิ่งที่เขาจะทำต่อจากนี้คือการลงไปตะบันหน้าฝ่ายตรงข้าม

“อยู่เฉยๆ ค่ะ เบบี๋” เขาหันไปพูดเสียงอ่อนกับแอนนา ก่อนจะหันมามองหน้าหยก “มีปัญหาอะไรไอ้น้อง”

หยกกำลังจะตอบโต้ แต่สะดุดกับใบหน้าหวานๆ ที่ชะโงกมามอง จมูกโด่งเชิดรั้นของเธอเหมือนเด็กเอาแต่ใจ ริมฝีปากก็...เขาไม่เคยจูบใคร แต่ริมฝีปากอิ่มมันวาวภายใต้ลิปกลอสนั่นน่าดูดชะมัด ตาคมดุจเหยี่ยวโฉบลงไปที่ขาอ่อนนอกกระโปรงตัวสั้น มันช่างขาวเนียนน่าจับเข้าเอว แล้วก็....ก่อนที่จะคิดเลยเถิด หยกรีบเลื่อนสายตาไปมองดวงตากลมโตสีน้ำตาล ส่งยิ้มที่พี่สาวของเขาบัญญัติว่าเหมือน ‘ซาตานโฉด’ ไปให้เธอ ไอ้ตี๋ออกอาการฮึดฮัดหวงของทันที

“ไอ้สัตว์มองเมียกู มึงอยากมีเรื่องใช่ไหม”

“โอ๊ะ ไม่ครับ ไม่มีอะไรครับ รถพี่สวย เมียพี่ก็สวย โชคดีนะคร้าบบบ”

หยกลากเสียงยาว ทำหัวผงกๆ เหมือนไก่อย่างนอบน้อมก่อนที่เจ้าของรถหรูขี้เก๊กจะลงมาประเคนหมัด จากนั้นก็ดึงกระจกหมวกกันน็อกลงมาปิดหน้า ทิ้งความงุนงงไว้ให้หนุ่มสาวในรถที่ขยับเขยื้อนไปไหนไม่ได้

หนุ่มหล่อติดเซอร์เบิลเครื่องไปข้างหน้า แค่พ้นหัวรถหรู แสงไฟวอบแวบก็สะท้อนขึ้นในกระจกข้างของเขา ไอ้หมอนั่นคงจะเพิ่งหายงง หยกจึงจอดมอเตอร์ไซค์หน้ารถคันเดิมที่กะพริบไฟสูงด่าเขา

ไบค์เกอร์สุดกวนหันขวับมาทางด้านขวามือ ดันกระจกหมวกกันน็อกขึ้นอีกครั้งส่งสัญญาณมือบอกรักแม่ตุ๊กตาหน้ารถสุดเซ็กซี่จงใจปั่นประสาทแฟนของเธอ ก่อนจะปิดหมวกชูนิ้วกลางไปทางฝั่งคนขับโดยไม่ได้หันไปมอง จากนั้นก็พามอเตอร์ไซค์สุดคลาสสิกมุ่งหน้าไปยังที่หมายอย่างอารมณ์ดี

ในที่สุดวันนี้ก็มีเรื่องดีๆ เกิดขึ้นจนได้!!!

ปี๊นนนนนนนนนนน

ปี๊นนนนนนนนนนนน

ปี๊นนนนนนนนนนนน

“กวนตีน ไอ้คนจน ไอ้กระจอก” ภีมชะโงกหน้าออกจากหน้าต่างรถไปตะโกนด่าพร้อมกับกดแตรลั่นถนน ความโกรธลุกเป็นไฟเผาไหม้อยู่ในตัว

“พอเถอะ พี่ภีมไปแกล้งเขาก่อนนะ”

เสียงของแอนนาดึงภีมกลับเข้ามาในรถ เขากดกระจกไฟฟ้าขึ้น หันไปใส่อารมณ์กับสาวหน้าบึ้ง

“ช่วยไม่ได้ เสียภาษีน้อยสะเออะมาใช้ถนนด้วย ใครเสียภาษีมากกว่าก็มีสิทธิ์มากกว่าบนถนน เรื่องอะไรจะต้องเบี่ยงหลบน้ำ”

“พี่ภีมไม่เคยคิดจะมีน้ำใจให้เพื่อนร่วมทางเลยหรือไง แล้วเมื่อไรจะเลิกเหยียดคนอื่นสักที”

“ทำไมจะต้องไปสน วาสนาคนมันต่างกัน เกิดมาจนก็ขี่ได้แค่มอเตอร์ไซค์กระจอกๆ สะพายเป้เหี่ยวๆ ปอนๆ เหอะๆ ทำเป็นเท่ นั่นน่ะ มอไซค์จีนรุ่นเริ่มต้น ราคาไม่ถึงแสน เผลอๆ จับมือสองมาอีก” ภีมพูดอย่างดูถูกที่ฝังอยู่ในกมลสันดาน กดได้กด เหยียบได้เหยียบ ถ้ากระทืบได้ก็ซัดมันให้จมดิน