วันรุ่งขึ้นภรรยาที่เขาเอารัดเอาเปรียบมาตลอดทั้งคืนหลับเป็นตายไม่ยอมลุก ซึ่งเหมันต์ก็ไม่ได้คิดจะปลุกให้ตื่นเพราะรู้ถึงความผิดตนเองดีว่าหนักมือเกินไปไม่ยอมให้โรสิตาได้พักบ้างเลยแม้แต่วุ้นเป็ดลูกก็ไม่ได้ลุกมาทำ ข้าวปลาไม่แตะก็มีสาเหตุมาจากความต้องการมากล้นของเขาคนเดียว
ความหอมหวานจากภรรยายังคงตราตรึงไม่ห่างหาย โรสิตาไม่ใช่เพียงสวยยั่วยวนแต่เธอน่าหลงใหลจนยากจะปฏิเสธ เขาเคยเลือกมองผ่านเลยมาตลอด และคงมองข้ามผ่านไม่ได้อีก
“คุณพ่อไม่ไปทำงานเหรอคะ” คาริสาในชุดนักเรียนสะพายกระเป๋าเป้ฉีกยิ้มหวานเดินตรงเข้าหาผู้เป็นพ่อ เหมันต์โค้งตัวอุ้มลูกสาวแนบลำตัว
“วันนี้พ่อหยุดครับ หนูไปโรงเรียนอย่าดื้อนะครับไว้เย็น ๆ พ่อไปรับครับ”
ท่าทางอ่อนโยนต่างจากปกติดูถูกใจเด็กหญิงคาริสาไม่น้อยมือป้อมจับแก้มทั้งสองข้างคุณพ่อรูปหล่อ
“โอเคค่ะ คาริสจะรอนะคะ จุ๊บค่ะ”
เขาเอียงแก้มรับจุมพิตน้อย ๆ นั้นด้วยความเต็มใจ ใบหน้าเ
