หลังจากปรับความเข้าใจกับพ่อได้โรสิตาก็ค้างที่บ้านพ่อหนึ่งคืนพร้อมกับให้แม่บ้านทำความสะอาดห้องข้าง ๆ ไว้ให้ด้วยเพื่อจัดเป็นห้องสำหรับลูกสาวยามย้ายเข้ามาอยู่ โรสิตาใช้เวลาจนดึกคอยสำรวจและเตรียมตกแต่งห้องให้กับคาริสา
หญิงสาวมองหน้าจอโน้ตบุ๊กที่แสดงภาพห้องตัวอย่างด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะเดินเข้าไปหาลูกสาวที่ตอนนี้กำลังเล่นตุ๊กตาของเธออยู่
“คาริสขาดึกแล้วนะคะคนสวย” ร่างเล็กสะดุ้งเบา ๆ หันมาฉีกยิ้มหวานให้ผู้เป็นแม่อย่างประจบที่ตนเผลอเล่นตุ๊กตาจนดึก ทั้งที่คุณแม่บอกไว้แล้วว่าให้รีบนอนพรุ่งนี้เช้าจะพาไปเที่ยว
“คาริสง่วงค่ะ แต่เล่นรอคุณแม่มานอนกอด”
หนูน้อยเจ้าเล่ห์อยากเล่นตุ๊กตาของคุณแม่ต่อประจบเสียงใสจนโรสิตาดุไม่ลง รอยยิ้มหวานจากใบหน้าเล็กของลูกสาวทำให้เธอมีความสุขมากกว่าสิ่งใดบนโลกนี้
“อืม งั้นเล่นรอแม่นะคะ แม่ขอไปเคลียร์งานครู่เดียว”
ไหน ๆ พรุ่งนี้ก็เป็นวันหยุดให้นอนดึกสักวันก็คงไม่เป็นไรหรอกเพ
