เด็กหญิงมิราร้องไห้สะอึกสะอื้นเมื่อเห็นว่าเหมันต์โกรธเธอมากจึงไม่กล้าแม้แต่จะเข้าใกล้ ทำได้เพียงส่งสายตาเกลียดชังไปยังคาริสาเท่านั้น
ร่างบอบบางท่าทางอ่อนหวานวิ่งตรงเข้าหาลูกสาวที่บัดนี้ร้องไห้น่าสงสาร
“พี่เหม มิรา” ลินิลมองลูกสลับกับชายหนุ่มที่อุ้มลูกสาวของเขาไว้ในอ้อมแขน เด็กหญิงคาริสาส่งยิ้มให้ลินิลก่อนจะซบหน้าลงซอกคอเพื่ออ้อนคุณพ่อสุดหล่อ
เหมันต์จูบหน้าผากลูกสาวอย่างปลอบโยนและแสดงให้คาริสารู้ว่าตนจะไม่เข้าข้างใครอื่น แต่จะเลือกปกป้องความรู้สึกลูกสาวที่รักเท่านั้น ลินิลกับมิราต้องได้รับผลจากการโกหก
“เรียกคุณน่าจะเหมาะกว่า” เท่านี้ก็นับว่าให้เกียรติมากเกินพอไม่ต้องนับญาติเพราะอย่างไรเสียลินิลก็ไม่ใช่สายเลือดเดียวกันกับภรรยาของเขา
หญิงสาวเอาความน่าสงสารในอดีตมาทำเรื่องใจร้ายกับเด็กอย่างคาริสาขนาดนี้เขาก็ไม่จำเป็นต้องสนใจ เขาแสดงท่าทางเกินเลยตอนไหนเธอถึงได้มั่นอกมั่นใจว่าจะได้แต่งงานเ
