เสี่ยเบลคลั่งรัก

    มือใหญ่ยกแก้วขึ้นจรดปากเป็นครั้งที่เท่าไรแล้วจำไม่ได้เลย ภาพทุกอย่างเริ่มพร่าเบลอไปหมดสติหลุดลอยไปกับแอลกอฮอร์ที่เจือปนอยู่ในกระแสเลือดเป็นปริมาณมากกว่าปรกติ ริมฝีปากหยักฉ่ำแววไปด้วยน้ำเมาเหยียดยิ้มกว้างอย่างอารมณ์ดีพลางยกข้อมือดูนาฬิกาแล้วก็ต้องตกใจมากเพราะตอนนี้เป็นเวลาตีห้าครึ่งแล้ว ดวงตาเบิกโตเล็กน้อยก่อนจะหรี่ตามองเพื่อนสองคนที่เมาหลับไปแล้วเหลือเพียงเขากับเพื่อนอีกคนที่ทำท่าจะหลับแหล่มิหลับแหล่ได้อย่างน่าสงสาร         อ่า...เริ่มดื่มตั้งแต่สี่ทุ่มถึงตีห้าแล้วสินะ        แดกเหล้าเหมือนอดยาก!!         "มึงไปนอนกูกลับก่อนวันนี้แม่มาหา"        "คือแม่มึงจะหาเมียให้จริงๆเหรอ?"        "ก็ถ้าปีนี้กูยังไม่มีเมีย ปีหน้าต้องไปดูตัวแล้วจริงๆ"        "มึงอายุเท่าไรว่ะ?"        "เท่ามึงแหละ!"        "นั่นแหละเท่าไร กูจำไม่ได้!!"        "สามสิบ"        "แก่แล้วนี่หว่า!"        "ไอ้เหี้ย! มึงก็อายุเท่ากู"        "แค่นี้ทำเป็นโมโหไปได้ งั้นกลับดีๆกูไปนอนก่อน"         เขาพยักหน้าตอบเพื่อนแล้วมันก็เดินโซเซไปมาได้อย่างน่าหวาดหวั่นใจจนในที่สุดก็ล้มตัวลงนอนที่โซฟาได้ เขาหยิบกุญแจรถแล้วพยายามประคองสติที่ยังพอมีเหลืออยู่บ้างเดินออกไปด้านนอกบ้านเพื่อจะได้กลับไปนอนพักสักงีบให้รู้สึกดีขึ้นก่อนที่แม่จะมาถึงในช่วงบ่ายของวันพร้อมกับรบเร้าให้ไปดูตัวลูกสาวเพื่อนคนที่เท่าไรแล้วก็ไม่มั่นใจเหมือนกัน         เขายังไม่อยากมีเมีย!        ช่วงเวลานี้รถมีไม่ค่อยมากเลยสามารถขับได้ช้าๆประหนึ่งเต่าคลานแบบที่ไม่มีใครบีบแตรไล่ระหว่างทาง ขับรถมาได้สักพักก็รู้สึกพะอืดพะอมท้องไส้ปั่นป่วนอยากจะอาเจียนออกมาแถมยังรู้สึกว่าปวดฉี่ขึ้นมาดื้อๆทั้งที่ก่อนออกมาจากบ้านเพื่อนยังไม่รู้สึกอะไรเลยสักนิด         เขาขับรถเข้าไปจอดในปั้มน้ำมันเวลาก็หกโมงเช้าแล้วคนก็แทบไม่ค่อยมีเท่าไรนัก เพียงแค่ยืนขึ้นก็รู้สึกคล้ายว่าโลกกำลังหมุนไปหมุนมาอย่างน่าหวาดหวั่นใจหากล้มลงหัวคงแตกแน่ ขายาวก้าวเดินพยายามประคองทรงให้ได้มากที่สุดเข้าห้องน้ำชายด้วยสายตาพร่าเบลอแล้วจัดการปลดปล่อยให้เรียบร้อยถึงได้เดินออกมาล้างหน้าแต่ว่า…        ทำไมมีผู้หญิงเข้ามาละ?        "หนูนี่มันห้องน้ำชายนะ!"        "แต่นี่ห้องน้ำหญิงนะคะ!"        "ห้องน้ำหญิง…?"        "อื้ม ห้องน้ำผู้หญิง เอ่อ...งั้นหนูออกไปข้างนอกก่อนดีกว่า"        "ไม่...อ้วก!!" ยังพูดไม่ทันจบท้องไส้ปั่นป่วนอย่างหนักก่อนโก่งคออาเจียนออกมาจนแทบหมดแรง มือเล็กๆลูบแผ่นหลังให้ในขณะที่เขาอาเจียนออกมาไม่หยุดอยู่แบบนั้นเกือบสิบนาทีถึงได้ล้างหน้าบ่วนปากแล้วหันไปมองหน้าเด็กคนนี้ชัดๆอีกครั้ง        เชี้ย!! เด็กบ้าอะไรน่ารักไม่เกรงใจใคร        "ยาดมค่ะ"        "ขอบคุณ"         "หนูขอตัวก่อนนะ"        "เดี๋ยวสิ หนูชื่ออะไร?"        "ชื่อเอยค่ะ"        "มาทำอะไรแต่เช้าแถวนี้?"        "แล้ว…"        "เสี่ยเบลครับ ตอบได้รึยังว่ามาทำอะไรแถวนี้?"        "มาซื้อของนิดหน่อยค่ะ"         "แถวนี้มีร้านข้าวต้มไหม?"        "ตรงหน้าปั้มน้ำมันมีอยู่ค่ะ"        "กินกับเสี่ยไหมเดี๋ยวเลี้ยงเอง"         "ไม่ดีกว่าค่ะ"        "หนูขับรถเก๋งเป็นไหม?"        "ทำไมเหรอคะ?"        "เสี่ยจ้างขับรถไปส่งหน่อย"        "เดี๋ยวหนูเรียกพี่วินให้ค่ะ"         "เสี่ยกลัวจะนั่งหลับกลางอากาศน่ะ เมาแล้วนั่งรถโดนลมเย็นแล้วง่วงมาก"        "งั้นหนูเรียกแท็กซี่ให้"        "แต่รถเสี่ยอยู่ที่นี่"         "เอ่อ...หนูไว้ใจเสี่ยได้ไหมเนี่ย?"        "เสี่ยเป็นเจ้าของผับตรงโน้นน่ะรู้จักไหม? แล้วก็เป็นเจ้าของหอพักนักศึกษาใกล้มอ.ด้วย แค่นี้มากพอจะให้หนูไว้ใจรึเปล่า แล้วหนูเอยเรียนที่ไหนเหรอ?"         "ไม่บอกค่ะ เดี๋ยวหนูเรียกรถแท็กซี่ให้นะ"         "อืม" เขาเดินตามเด็กตัวเล็กเท่ามดสูงเท่าหัวไหล่ออกมาด้วยสติไม่เต็มร้อยและยังรู้สึกพะอืดพะอมไม่หายเลยทั้งที่อาเจียนออกไปหมดไส้หมดพุงแล้วก็ตาม เธอเดินนำไปทางด้านหน้าปั้มน้ำมันเขาก็เลยฉวยโอกาสจับกระเป๋าสะพายใบเล็กสีดำดึงให้เดินไปร้านข้าวต้มด้วยกันก่อนกลับ         "ก็บอกแล้วว่าจะเลี้ยง"         "หนูว่าเสี่ยเบลกลับไปหาลูกเมียดีกว่านะ ป่านนี้คงเป็นห่วงแย่แล้ว"        "ลูกเมีย!? เสี่ยโสดครับ เสี่ยไม่มีใครเลย"        "อ้าวเหรอคะ!"        "ถ้ามีจริงๆนะป่านนี้คงโทรมาแล้ว"        "ไม่รู้สิ!" เธอนั่งกินข้าวต้มทรงเครื่องด้วยความมึนงงนิดหน่อยเพราะตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมานั่งกินข้าวกับคนแปลกหน้าไวขนาดนี้มาก่อนแถมเขายังดูเมามากอีกด้วย เธอแค่จะออกมาซื้อผ้าอนามัยเฉยๆเพราะเมื่อวานลืมซื้อไว้ ใครจะคิดว่าการแวะเข้าห้องน้ำจะต้องเจอเรื่องแปลกๆแบบนี้         แต่เช้าขนาดนี้ยังเมาไม่สร่าง         พึ่งออกจากผับมาเหรอ?         ข้าวต้มทรงเครื่องพิเศษไข่ต้มยางมะตูมเหมือนกันทั้งสองชามส่งกลิ่นหอมฟุ้งยั่วน้ำย่อยในกระเพาะมากจริงๆ เธอไม่ได้ปรุงอะไรเพิ่มในขณะที่เสี่ยเบลตักพริกใส่ไปเต็มช้อนแล้วกินแบบไม่รู้สึกเผ็ดได้อย่างน่าอัศจรรย์ใจต่างกับเธอที่แค่ใส่พริกติดปลายช้อนก็น้ำตาไหลรินออกมาแล้ว         โห้!! กระเพาะทำด้วยอะไรนะ        "ไม่ปรุงบ้างเหรอ?"        "ไม่ค่ะ"        "มันไม่จืดเหรอ?"        "หนูกระเพาะไม่ดีกินเผ็ดไม่ได้"        "อ่อ หนูขับรถเป็นไหม?"        "เป็นค่ะ แต่เดี๋ยวหนูต้องไปโรงเรียนแล้ว"        "โรงเรียน!? อยู่ชั้นไหนเหรอ?"        "หนูอยู่มอ.หกแล้วค่ะ"         "อย่าเล่าให้ใครฟังนะว่าเสี่ยเข้าห้องน้ำผิด"         "อื้ม อันนี้เสี่ยให้ค่าปิดปาก" ในทีแรกเขาจ่ายเงินค่าข้าวต้มสองชามด้วยแบงค์เทาแต่ว่าเช้าขนาดนี้พ่อค้าไม่มีเงินทอนก็เลยเป็นเธอที่จ่ายค่าข้าวต้มเช้านี้ให้แทนซะอย่างนั้น เขาส่งเงินทั้งหมดให้เด็กสาวน่ารักตรงหน้าแล้วยิ้มกว้างออกมาเมื่อเธอรับเข้ากระเป๋าอย่างว่าง่าย         หลังจากกินอิ่มแล้วเอยก็เดินไปเรียกรถแท็กซี่ให้เพราะถ้าขับรถกลับเองคงไม่ไหวแน่นอน ตอนนี้หกโมงครึ่งรถเริ่มเยอะแล้วส่วนเธอก็น่าจะเตรียมตัวไปเรียนให้ทันเวลา ผ่านไปสิบห้านาทีรถแท็กซี่ก็แล่นเข้ามาจอดแต่ยังไม่ทันได้เปิดประตูรถก็ขับออกไปเฉยสงสัยจะไม่อยากรับเด็ก โชคดีที่รถอีกคันตามมาจอดในเวลาไล่เลี่ยให้เขาได้ขึ้นรถกลับบ้านสักทีไม่อย่างนั้นคงต้องหาที่ซุกหัวนอนแถวนี้แทน        "เจอเสี่ยที่ไหนเรียกได้นะไม่ต้องกลัว"        "ค่ะ"        "เสี่ยขอเบอร์หน่อยสิ"        "ไม่ดีกว่าค่ะ"        "เสี่ยจะถือว่านี่เป็นเดตแรกของเรานะเอย"         ริมฝีปากเล็กอ้าเหว่อด้วยความมึนงงแต่ไม่ทันได้พูดอะไรรถแท็กซี่ก็แล่นออกไปแล้ว เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อนแล้วก็ไม่น่าจะเจอกันอีกครั้งด้วย เขาบอกว่าเป็นเจ้าของผับกับเจ้าของหอพักที่อยู่ไม่ไกลมากนั่นแปลว่าเราแทบไม่มีโอกาสเจอกันอีกครั้งง่ายๆ        เธออยู่ชั้นมัธยมปลายใช้เวลาเรียนไปจนแทบจะไม่มีเวลาพักอยู่แล้ว ช่วงเช้าจนถึงบ่ายสามนั่นคือเวลาเรียนปรกติของทุกวันและต่อจากนั้นก็สามารถพักได้จนถึงห้าโมงเย็นต้องไปติวหนังสือถึงสองทุ่มเพื่อเตรียมสอบเข้ามหาลัยในคณะที่หลงใหลมานานแม้จะรู้ว่าไม่ใช่เรื่องง่ายก็ตาม จากนั้นคือเวลาส่วนตัวก่อนจะถึงเวลาพักผ่อนแล้วตื่นมาทำแบบเดิมวนลูบซ้ำกันไป         เเล้วที่ว่าเดตแรกเนี่ยต้องเป็นการจีบไม่ใช่เหรอ        เขาน่าจะเมาจนพูดมั่วๆ