ตอนที่ 18
มิอาจให้อภัย
พักหลังมานี้ฟานเหม่ยหลันมักนอนไม่ค่อยหลับ หญิงสาวรู้สึกกระวนกระวายใจอย่างบอกไม่ถูก ราวกับว่าสิ่งที่นางหวาดกลัวมาโดยตลอดกำลังจะกลายเป็นจริงในไม่ช้า ยิ่งได้ยินลูก ๆ ต่างพากันพูดถึงบิดา นางก็ยิ่งหวั่นวิตก ในใจได้แต่ภาวนาขออย่าให้เป็นอย่างที่คิด
“เจียวมิ่ง พักนี้ข้ารู้สึกไม่ค่อยสบายใจนัก เกรงว่าสิ่งที่กลัวมาตลอดจะเป็นจริงเข้าสักวัน” หญิงสาวเอ่ยกับน้องสาวบุญธรรมในช่วงสายของวันหนึ่ง
“ท่านพี่คิดมากไปหรือเปล่าเจ้าคะ เราหนีมาอยู่ที่นี่ได้ห้าปีแล้ว ยากนักที่คนผู้นั้นจะตามหาพวกเราเจอ” เจียวมิ่งพยายามปลอบใจพี่สาว ความจริงนางเองก็รู้สึกเช่นนั้นไม่ต่างกัน อีกทั้งยังสงสัยว่าท่านลุงที่ใจดีคนนั้นเป็นใครกันแน่ ไยเด็ก ๆ ถึงชอบพูดถึงกันนัก
“ไม่หรอก ข้ารู้สึกกระวนกระวายใจยังไงก็ไม่รู้” เหม่ยหลันเอ่ยตอบด้วยสีหน้าเป็นกังวล แม้จะได้รับคำปลอบโยนแต่มันก็ไม่ช่วยให้ความรู้สึกเหล่านั้นดี
