Episode 8
1551 Words
Episode 8
"หมายความว่าไงค่ะ?" ฉันขมวดคิ้วอย่างสงสัยในคำพูดของพี่ซีน่อนที่พี่เขาบอกว่าจะทำให้ฉันสมหวัง แต่ฉันต้องทำให้เขาสมหวังด้วย
"ก็หมายความตามที่พูดนั่นแหละ" พี่ซีน่อนเอ่ยพร้อมกับยักไหล่เบาๆ ก่อนจะใช้สายตาคนเข้มเหลือบมองไปยังเจแปนน้อยชายของเขาที่กำลังนั่งเล่นโน๊ตบุ๊คอยู่ตรงสระว่ายน้ำกล้างแจ้ง
"แล้วสรุปเธอชอบเจแปนใช่ป่ะ?" พี่ซีน่อนถามฉันออกมา เป็นคำถามที่ทำให้ฉันเขินเป็นบ้า
"พี่รู้ได้ไงค่ะ???"
"หึ มองแว๊บแรกก็รู้ละ กระดี๊กระด๊าตอนอยู่กับเจแปนขนาดนั้น" พี่ซีน่อนเหยียดยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ ฉันทำท่าทางแบบนั้นเวลาอยู่กับเจแปนจริงๆเหรอ อย่าบอกนะว่าใบหน้าของฉันมันแสดงออกมาอย่างงั้นจริงๆ
หวังว่าเจแปนคงจะไม่รู้นะ...
"ฮือออออ แล้วเจแปนจะรู้มั้ยเนี่ยว่าหนูรู้สึกยังไงกับเขา " ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่
"ไม่รู้หรอก มันบื้อจะตายไป"
"เออ เข้าเรื่องดีกว่า" พี่ซีน่อนเอ่ยเสียงเข้มก่อนจะเว้นช่วงแล้วเอ่ยขึ้นมาต่อ
"ฉันจะทำให้เจแปนกับเธอรักกัน ส่วนเธอก็ต้องทำให้มิล่ามาชอบฉัน" หลังจากที่ฉันฟังพี่ซีน่อนพูดก็ถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เมื่อกี้เขาบอกว่าให้ฉันทำให้พี่มิล่ามาชอบเขาเหรอ เอ๊ะ! !
"พะ....พี่ชอบพี่มิล่าเหรอ " ฉันถามออกมาอย่าสงสัย
"ก็แน่อยู่แล้ว ไม่งั้นฉันคงจะไม่มาพูดแบบนี้"
"หนูว่าพี่อย่าจีบพี่มิล่าเลย " ฉันบอกออกมาตามตรง ถ้าจำไม่ผิดพี่มิล่ามีแฟนอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ... ฉันไม่อยากทำให้พวกเขาแตกแยกกันนะ
"ทำไม???"
"ก็...พี่มิล่ามีแฟนอยู่แล้ว"
"แล้วไงใครสน" พี่ซีน่อนยักไหล่อย่างโนสนโนแคร์ นี่พี่เขาคิดจะแย่งแฟนคนอื่นจริงๆใช่มั้ย
"มันไม่ดีนะคะ "
"แล้วเธอจะเอาไง? ยอมรับข้อเสนอนี้มั้ย" พี่ซีน่อนเอ่ยย้ำกับฉันอีกครั้ง ตอนนี้ฉันรู้สึกอึดอัดจัง กลืนน้ำลายไม่ลงเลย ฉันควรจะทำยังไงเนี่ย... เจแปนก็ชอบนะ แต่ฉันก็ไม่อยากจะขายพี่สาวตัวเองให้พี่ซีน่อน โอ๊ยยยยย ขอเวลาคิดสักแป๊ป
"ก็ได้ค่ะ " ฉันตอบตกลงไป ขอโทษนะพี่มิล่า แต่ฉันอยากให้เจแปนเลิกคิดกับฉันแค่เพื่อนจริงๆ
"ดีมากน้องสะใภ้ "
"แล้วพี่จะทำให้เจแปนรักหนูได้จริงๆใช่มั้ย?" ฉันถามออกไปอย่างไม่ค่อยมั่นใจ
"ไม่ต้องเป็นห่วง พี่เขยคนนี้ทำได้แน่นอน "
หลายวันต่อมา...
"เมลโล่เธอดูเหนื่อยๆนะ " ไอติมเอ่ยถามฉันด้วยความเป็นห่วง ยัยนี่คงจะมองเห็นใบหน้าที่หมองคล้ำของฉันใช่มั้ย ฮือออ
"ก็นิดหน่อย อ่านหนังสือดึก" ฉันบอกออกมา ที่จริงก็ไม่ได้อ่านหนังสืออะไรหรอก แต่นั่งคิดนอนคิดตลอดทั้งคืนว่าจะทำยังไงให้พี่มิล่าสนใจพี่ซีน่อน ฉันคิดไม่ออกจริงๆ ทั้งชีวิตไม่เคยจีบใคร มีแต่คนมาจีบ อุ๊ย!
"เมลโล่!" เสียงทุ้มต่ำของใครบางคนเรียกฉันทำให้ฉันที่กำลังเดินอยู่บนอาคารเรียนต้องหันไปมองตามเจ้าของเสียง
"อ้าว เจแปน?"
"ขนมที่ฝากพี่ฉันเอามาให้อร่อยมากๆเลยอะ ขอบคุณนะ" เจแปนยิ้มกว้างให้กับฉัน
"ขนม...." ฉันพึมพำออกมาเบาๆ อ๋อ... คงจะเป็นฝีมือของพี่ซีน่อนสินะ
"พี่บอกว่าเธอทำเองด้วย อร่อยโคตรๆเลยอะ" เจแปนบอกออกมาด้วยรอยยิ้ม ขนมเหรอ ขนมอะไร แล้วฉันทำตั้งแต่เมื่อไหร่ เกิดมายังไม่เคยทำเลย ถ้าพี่ซีน่อนจะโกหกทำไมไม่โกหกว่าฉันซื้อมาให้เขาก็ได้ ทำไมต้องบอกว่าฉันทำเอง
"แล้วนี่จะกลับบ้านแล้วเหรอ?" ฉันเปลี่ยนเรื่องทันที ไม่อยากจะคุยเรื่องนั้นอีกแล้ว
"ยัง... ฉันต้องไปเข้าชมรมอะ" เจแปนเอ่ยออกมาพร้อมกับเกาแก้มนิดหน่อย ท่าทางของเขาน่ารักชะมัด
"ชมรมบาสนะเหรอ?"
"ใช่ มาดูฉันเล่นมั้ย?" เจแปนเอ่ยถามฉันอย่างลุ้นๆ ใครจะไม่ไปละต้องไปแน่นอนอยู่แล้ว
Ringggg Ringggg Ringggg
ยังไม่ทันที่ฉันจะตอบรับเจแปนจู่ๆโทรศัพท์มือถือของฉันก็ดังขึ้นมา ว่าแล้วเชียว ไรเฟิลโทรมาได้ขัดจังหวะชะมัดเลย *
"แปปนะ" ฉันบอกเจแปนก่อนจะเดินไปไกลๆ แล้วกดรับโทรศัพท์ทันที
"โหล มีไร" ฉันกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์อย่างเซ็งๆ
[ฉันรอเธออยู่หน้าโรงเรียนแล้ว รีบๆมา] ไรเฟิลเอ่ยสั่ง
"นายกลับไปก่อนเลย ฉันยังไม่กลับ" ฉันบอกออกมาก็ตอนนี้ฉันมีนัดกับเจแปนแล้วนะสิ อยากจะไปดูเขาเล่นบาสจัง
[เธอไม่ลงมาภายใน3นาที ฉันจะบอกพี่เธอเรื่องที่เรานอนด้วยกัน!]
"นะ...นาย!!!" ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดสวนเขากลับไป ไรเฟิลก็ตัดสายฉันไปซะแล้ว โอ๊ย! อะไรของเขาเนี่ย ทำไมต้องมาข่มขู่ฉัน กลับก็กลับว่ะ เจแปนอุตสาห์ชวนฉันแล้วแท้ๆ เฮ้อ!
"เจแปนฉันคงไปไม่ได้แล้ว ขอโทษนะ" ฉันบอกกับเขาก่อนจะโบกมือบ๊ายบายเจแปนกับไอติม แล้วรีบใส่เกียร์หมาวิ่งมาหน้าโรงเรียนทันที
"แฮ่กๆ" ฉันเหนื่อยหอบขึ้นมาทันทีหลังจากที่เข้ามานั่งในรถของไรเฟิลแล้ว
"2นาที48วินาที เร็วกว่าที่คิดนะเนี่ย" ไรเฟิลหัวเราะอย่างขำๆ ก่อนจะมองหน้าฉันที่ตอนนี้เหงื่อแตกพลั่กๆด้วยความเหนื่อย
"ก็นายบอกให้ฉันวิ่งมาภายใน3นาที!"
"หึๆ ดีมากหนูเมลโล่" ไรเฟิลเอ่ยยิ้มๆก่อนจะลูบหัวฉันเบาๆ ทำไมเขาต้องทำเหมือนว่าฉันเป็นเด็กด้วยเนี่ย *
"นายจะพาฉันไปไหน!!!?" ฉันถามเขาออกมาเมื่อมองทางผ่านกระจก มันเป็นเส้นทางที่ไม่ใช่ทางไปบ้านฉัน มันแปลกและไม่คุ้นเคยเอาซะเลย
"ฉันคิดว่าเราควรจะทำตัวเหมือนแฟนกันให้มากกว่านี้" ไรเฟิลจ้องหน้าฉัน
"นายแค่มารับผิดชอบฉันแค่นี้ฉันก็ซึ้งใจมากแล้ว ไม่เห็นจะต้องทำตัวเป็นแฟนกันจริงๆเลย" ฉันบอกออกมาตามตรง ฉันเหลือเวลาที่จะต้องคบกับเขาอีกประมาณ20วัน พอครบ20วันเมื่อไหร่ฉันก็จะเป็นไทแล้ว จะได้อยู่กับเจแปนมากขึ้นด้วย
"นะ....นายจะทำอะไร!?" ฉันถามออกมาด้วยความตกใจ เมื่อจู่ๆไรเฟิลก็หักรถไปข้างทางทันที
"เธอรู้สึกแย่มากรึไงที่เป็นแฟนของฉัน?" ไรเฟิลจับแขนของฉันไว้ ก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้น จนตอนนี้ลมหายใจของเรามันใกล้ชิดกันมากๆ
"แย่สิ แย่มากๆๆๆ แย่ที่สุดเลย อุ๊บส์!" ระหว่างที่ฉันกำลังจะอ้าปากพูดต่อ อยู่ๆไรเฟิลก็เอาปากมาประกบกับฉัน ลิ้นร้อนของเขาสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากก่อนจะควานหาความหวาน มือหนาของเขาลูบไล้ตรงต้นขาฉัน ก่อนจะถกกระโปรงของฉันขึ้นอย่างแผ่วเบา
"อะ....อื้ออออ!" ฉันร้องออกมาพลางพยายามดันตัวเขาให้ออกไป แต่กลับกันเมื่อฉันออกแรงดิ้นมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งจูบฉันแรงขึ้น พร้อมกับกัดเม้มริมฝีปากฉันอย่างแรง
"รู้ไหม มีผู้หญิงหลายคนที่อยากจะได้ฉันเป็นแฟน" ไรเฟิลเอ่ยขึ้นทันทีหลังจากที่ผละริมฝีปากจากฉัน
"ยะ...ยกเว้นฉันคนนึงที่ไม่อยากได้" ฉันบอกออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นคลอ จะ...จูบเมื่อกี้ของเขาฉันเผลอรู้สึกใจเต้นตึกตักซะได้ แถมยังรู้สึกว่ามันก็ไม่ได้แย่อะไร... โอ๊ย! นี่ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย
"ใช่ เธอมันแปลกที่ไม่อยากได้ฉันเป็นแฟน"
"นะ...นายจะทำอะไร" ฉันบอกออกมาอย่างสั่นๆเมื่อมือหนาของไรเฟิลเหมือนจะล้วงเข้าไปในกระโปรงนักเรียนของฉัน
"ฉันอยากลองเอาเธอในชุดนักเรียนว่ะ" ไรเฟิลเอ่ยกระซิบข้างหูของฉัน เขาพูดว่าเอางั้นเหรอ ไอ้คนหื่นกาม
"หยุดเลยนะ อย่ามาทำอะไรแบบนี้กับฉัน แค่คืนนั้นฉันก็รู้สึกเสียใจจะแย่อยู่แล้ว!" ฉันบอกออกมาก่อนจะพยายามดึงมือของไรเฟิลที่จับต้นขาฉันไว้ออกไป
"หึ.... ตอนนั้นฉับกับเธอยังไม่รู้จักกัน แถมยังไม่เคยรักกันมาก่อน"
"..........."
"แต่ถ้าเธอรักฉันขึ้นมาอาจจะรู้สึกดีที่โดนฉันทำแบบนั้นก็ได้นะ"
"..........."
"ไม่อยากรู้เหรอว่าคืนนั้นฉันกับเธอทำอะไรกันมั่ง?"
- Writer
