ผู้หญิงต้องห้าม

Ep.7 (ใหญ่ยาวแถมฝังมุก nc++50%)

ผู้หญิงต้องห้าม

Ep.7 (ใหญ่ยาวแถมฝังมุก nc++50%)

"นี่น่ะเหรอ...บ้านเสี่ยทิม!? "

อีช่อตกตะลึงในรอบที่ร้อยแปด เมื่อรถยนต์คันหรูที่นั่งมาจากสนามบินตีวงเข้ามาจอดอยู่หน้าบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง มันใหญ่ของโคตรใหญ่ จนบางทีอีช่อก็คิดว่าตัวเองกำลังฝันไป

และพอรถจอดสนิทผู้ชายที่มากับเราก็ลงจากรถและเดินมาเปิดประตูให้เรา (รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเจ้าหญิงมาก)

"หยุดอยู่ตรงนั้นแหล่ะ!"

อีช่อลงจากรถยังไม่ทันถึงนาที เสียงแหลมแสบไส้ของผู้หญิงคนหนึ่งก็ดังขึ้นมา และพอเราหันไปมองก็เจอกับผู้หญิงคนหนึ่งใส่ชุดเมท(สาวใช้) ยืนเท้าเอวมองเราอยู่ด้วยสายตาไม่พอใจ

แล้ว... อีช่อต้องกลัวไหม?

"พาใครมาน่ะปีเตอร์? "

ประโยคนี้แม่สาวใช้นางหันไปพูดกับผู้ชายที่พาเรามา แต่สายตาของนางมองจิกเราตั้งแต่หัวจรดเท้าเลยก็ว่าได้

"ผู้หญิงของเสี่ยทิม..." ปีเตอร์ตอบเสียงเรียบ ขณะกำลังขนกระเป๋าข้าวของ ๆ เราลงจากรถ

"อะไรนะ!?"แม่สาวใช้ถามเสียงสูง พร้อมกับมองมาที่เราอย่างเหยียดหยาม คิ้วขวาอีช่อนี่ถึงกับกระตุกเลย มือไม้นี่สั่นลั่นเปรี๊ยะ!

"คุณรัศมีแขรู้เรื่องนี้รึยัง?"นางหันไปถามปีเตอร์อีก

"จะไปรู้ได้ยังไง... เรื่องของเจ้านายไม่อยากยุ่ง" ทำไมอีช่อรู้สึกสะใจกับคำตอบของปีเตอร์จัง จากนั้นปีเตอร์ก็หันมาพูดกับเรา

"เชิญทางนี้ครับคุณช่อม่วง"

เราขยับตัวทำท่าจะเดินตามปีเตอร์ไป แต่แม่สาวใช้คนนี้กลับเดินมาขวางเราไว้ซะงั้น

"จะไปไหน ใครให้มึงไป!?" ตวาดอีช่อเสียงดังลั่น แถมยังมองตาเขียวอีกต่างหาก อีปอบเอ๊ย!

"อย่าเรื่องเยอะไฉไล" สิ้นเสียงรำคาญของปีเตอร์แม่สาวใช้ที่มีนามว่าอีไฉไลก็หันไปมองค้อนปีเตอร์ตาแทบหลุด

"ไม่ได้เรื่องเยอะ แต่จะให้คนแปลกหน้าเข้ามาลอยหน้าลอยตาอยู่ในบ้านไม่ได้" อีเวร...ดูมันเถียงข้าง ๆ คู ๆ

"คุณช่อม่วงไม่ใช่คนแปลกหน้า เป็นผู้หญิงของเสี่ยทิม กูจำได้ว่ากูบอกมึงไปแล้วนะอีไฉไล"

ใช่ ๆ มึงเป็นโรคความจำเสื่อมเหรออีไฉไล?

"ผู้หญิงของเสี่ยทิม คือคุณรัศมีแขต่างหาก คนอื่นกูไม่นับ"

พูดจบอีไฉไลมันก็เชิดหน้าชูคอขึ้น เห็นแล้วบอกเลยว่าอีช่อเริ่มทนไม่ไหว

มันจะอะไรนักหนา ก็บอกอยู่ว่าเป็นผู้หญิงของเสี่ยทิม อีนี่แม่งก็ยังไม่ยอมเข้าใจ ต่อมรับรู้ส่วนไหนของมันเสียหรือหยุดทำงานรึไงกันวะ!?

"ฮัลโหล... เสี่ย... "

เสียงของอีช่อเอง ตอนนี้อีช่อกำลังโทรศัพท์หาเสี่ยทิม หลังจากที่ทนฟังอีไฉไลพร่ำพูดห่าเหวอะไรนี่ไม่หยุดมานาน

และมันก็ได้ผล เพราะทั้งอีไฉไลและปีเตอร์หยุดเถียงกันทันที ก่อนจะหันมาหน้าเราพร้อมกัน

จากนั้นอีช่อก็เปิดลำโพง จะได้ ๆ ยินกันทั่วถึงโดยไม่ต้องพูดซ้ำ

(ว่าไง... มึงถึงบ้านรึยัง?) เสี่ยมันถาม

"ถึงแล้ว...แต่มันมีปัญหานิดหน่อย"

(อะไร...?)

"ผู้หญิงที่ชื่อไฉไลมันไม่ยอมให้กูเข้าบ้าน"

(มันมีสิทธิ์อะไรวะ?) จบคำพูดของเสี่ยทิมอีช่อก็หันไปยักคิ้วให้อีไฉไลทันที จากนั้นก็ขยี้ต่อ ส่วนอีไฉไลก็หน้าหดเหลือสองนิ้วไปแล้ว

"จะไปรู้เรอะ มันบอกว่าผู้หญิงของมึงมีคนเดียวคืออีคุณรัศมีแข"

(แล้วอีรัศมีแขเกี่ยวอะไรด้วย?) ขึ้นอีแสดงว่าไม่ได้สำคัญอะไร ขยี้ต่อไปอีช่อ มึงมาถูกทางแล้ว

"ผู้หญิงของมึงไม่ใช่เรอะ!? "

(กูเขี่ยทิ้งไปนานแล้ว...) แล้วเสี่ยทิมมันก็เงียบไป ก่อนจะพูดขึ้นมาอีก

(เอาโทรศัพท์ให้อีไฉไล)

"พูดเลยเสี่ยกูเปิดลำโพงอยู่"

(ถ้ามึงจะจงรักภักดีกับอีแขขนาดนี้ ย้ายงานไปอยู่กับมันเลยไหมอีไฉไล?)

เสี่ยมันพูดเสียงเย็น แต่อีไฉไลนี่ถึงกับสะดุ้งวาบ

"ไม่... ไม่ดีกว่าค่ะเสี่ย" อีไฉไลมันว่า ทีอย่างนี้ล่ะทำเสียงอ่อนเสียงหวาน เชื่องขึ้นมาเลยนะมึง!

(ดี... แค่นี้นะช่อ)

แล้วเสี่ยมันก็ตัดสายไป ส่วนอีช่อก็หันไปส่งยิ้มให้อีไฉไลอย่างผู้ชนะ ให้มันรู้ซะมั่งว่าใครเป็นใคร คนอย่างอีช่อไม่ถนัดใช้เสียง แต่ถนัดใช้หัวมากกว่าจ้ะ ใช้หัวยังไงก็ชนะ

จากนั้นปีเตอร์ก็พาเราไปที่ห้องนอนที่มีประตูเชื่อมต่อไปที่ห้องของเสี่ยทิมได้

"คุณช่อม่วงต้องการอะไรอีกไหมครับ? "

ปีเตอร์ถามเราหลัวจากที่ดูแลความเรียบร้อยให้เราดีแล้ว

"ไม่ล่ะ...เพลีย...อยากนอน" เราบอก ก่อนจะเดินไปทิ้งตัวลงนอนบนเตียง สักพักก็ได้ยินเสียงประตูเปิดและปิดลง คาดว่าปีเตอร์น่าจะออกจากห้องไปแล้ว จากนั้นอีช่อก็หลับไป...

อีช่อกะไว้ว่าจะหลับไปแบบยาว ๆ แต่ก็ต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกเสียวซ่าน!

"อือ..."

ครางออกมาอย่างห้ามไม่ไหว ก่อนจะค่อยๆ ลืมตาขึ้น (ประหนึ่งอีช่อเป็นเจ้าหญิงนิทรา)

กลับมาที่...อีช่อค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา... (อีกครั้ง) เพื่อจะพบว่าตอนนี้แขนและขาถูกมัดไว้กับเสาเตียงเรียบร้อยแล้ว!

"เสี่ย! มึงทำอะไรของมึงเนี่ย? "

เราร้องถามเสี่ยทิมที่ตอนนี้ไม่มีเสื้อผ้าติดตัวเลยสักชิ้นเสียงหลง เสี่ยมันไม่มีเสื้อผ้าติดตัวมันเป็นเรื่องธรรมดาอันนี้อีช่อพอเข้าใจ

แต่! ... แต่ทำไมมึงต้องมัดมือมัดเท้ากูด้วย ขวัญกูหายหมดแล้วว้อย!

"ตื่นแล้วเหรอ?" ตอบไม่ตรงคำถามอีกเหมือนเดิม ประสาทอีช่อจะเสีย

"เออตื่นแล้ว...นั่นไม่ใช่คำตอบที่กูต้องการเสี่ย... ที่กูอยากรู้คือมึงทำอะไรกับกูเนี่ย!? "

"ก็กำลังจะทำลูกไง..." เสี่ยทิมมันตอบด้วยสึหน้าสุดมึน (อึนกว่านี้มีอีกไหม?)

"กูรู้แล้วว่ามึงกำลังจะทำลูก แต่มึงจะมัดกูทำไม แล้วนั่น! ..."

อีช่อถึงกับตาโตเมื่อเหลือบไปเห็นดิลโด้ดุ้นเท่าแขนในมือของเสี่ยมัน แต่ดิลโด้ยักษ์ที่เห็นมันก็ยังไม่น่าสะพรึงกลัวเท่ากับแท่งเนื้อกลางหว่างขาของเสี่ยทิม!

อีเชี่ย! นั่นมันของคนหรือของม้ากันแน่ ทั้งใหญ่ทั้งยาว ใหญ่ยาวไม่พอมึงยังฝังมุกอีก!

เอิ้ก! อีช่อจะเป็นลม ใครก็ได้บอกอีช่อที ว่าการทำลูกมันต้องมีของประกอบฉากอลังกาลงานสร้างขนาดนี้เลยเรอะ!?

"ไอ้นี่น่ะเหรอ? ... ของเล่นใหม่ กูเพิ่งซื้อมา แวบแรกที่เห็นมัน กูนึกถึงมึงเลย" งือ... อีช่อซาบซึ้งจนน้ำตาจะไหล

พรวด!

"อ๊าย! ... โว๊ย! บักเสี่ยทิ่ม! บักห่า! บักหมาสี่แหม่มึงเอ๊ย! "

อีช่อถึงกับแหกปากร้องลั่นห้องเป็นภาษาบ้านเกิด เมื่ออยู่ ๆ อีเสี่ยทิมมันก็ยัดดิลโด้ยักษ์เข้ามาในรูสวาทของเราทีเดียวมิดโคนแบบไม่ให้สุ้มให้เสียง

อีช่อนี่เจ็บจนน้ำร่วง ฉีกหมดแล้วมั้งหอยกู และยังไม่ทันที่จะชินกับความใหญ่ที่อัดแน่นอยู่ภายใน เสี่ยทิมมันก็เริ่มขยับดิลโด้เข้าไปออก ๆ กับร่องรักของเราอย่างรุนแรง

โปรดติดตามตอนต่อไป