ผู้หญิงต้องห้าม

Ep.9 (พี่-น้อง)

ผู้หญิงต้องห้าม

Ep.9 (พี่-น้อง)

ซ่า!

"กรี๊ด! ... น้ำท่วมโลกแล้ว! ... ซอยข่อยแหน่ๆ!"

อีช่อสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจพร้อมกับแหกปากร้องโวยวายเสียงดังลั่นห้อง ก่อนที่สติจะกลับมาเมื่อรู้ว่าอะไรเป็นอะไร

"ฮึ่ม! สูนแฮงเด๊นิ่!"

จะไม่ให้สูนได้ยังไง คนนอนหลับอยู่ดี ๆ ก็มีอีบ้าที่ไหนไม่รู้เอาน้ำมาสาดถึงเตียง เปียกหมดทั้งหัวทั้งหอย แม้กระทั่งเตียงนอนก็ไม่เหลือน้ำขังเป็นแอ่งเลยมึง!

"อะไรกันวะเนี่ย!?"

อีช่อแหกปากถามอย่างหัวร้อน ก่อนจะเหวี่ยงสายตาไปมองอีไฉไลอย่างเอาเรื่อง ในมืออีไฉไลถือถังน้ำอยู่ มันคือคนที่สาดน้ำใส่เราแน่นอนอย่างไม่ต้องสงสัย

มึงเจอกู!

"อีไฉไลมึงสาดน้ำใส่กูทำไม!? "

เรากระชากเสียงถามมันอย่างเกรี้ยวกราด ยิ่งเห็นมันลอยหน้าลอยตายกยิ้มทำหน้าเหมือนสะใจ อีช่อก็แทบอยากจะพุ่งเข้าไปจิกหัวมันมาตบ ถ้าไม่เหลือบไปเห็นผู้หญิงอีกคนหนึ่งยืนหัวโด่อยู่ในห้องด้วย

"อะ! ...แล้วอีนี่ใคร!?"

ถามพร้อมกับยกมือขึ้นเท้าเอว แวบแรกที่มองผ่าน ๆ กูนึกว่าพี่ติ๊หรือเจ้าวงศ์เดือนในละครเพลิงพลางเทียนทีเถอะ (ช่วงนี้อีช่อติดละคร)

"พูดกับคุณแขดี ๆ หน่อย มึงกับเขามันคนละชั้นกัน"

"หึ!" อีช่อถึงกับมองบน ก่อนจะหันไปมองหน้าอีคุณแข หรือคุณรัศมีแขของอีไฉไลมันอีกครั้งแล้วยิ้มเยาะออกมา

"ก็นึกว่าใคร... ที่แท้ก็ผู้หญิงที่เสี่ยทิมมันเขี่ยทิ้งไปแล้วนี่เอง"

"หุบปากเน่า ๆ ของมึงซะอีกะหรี่! "

หืมมม... คิ้วขวากระตุกอีกแล้วกู มือไม่นี่พร้อมลั่นเลยเหอะ!

"ทำไม... พูดเรื่องจริงนี่ร้อนรนทนฟังไม่ได้ ยอมรับความจริงเซ่ว่ามึงมันเก่าเขาเลยเขี่ยทิ้ง"

อีช่อพูดเย้ย ก่อนจะมองกราดไปทั่วทั้งตัวตั้งแต่หัวจรดตีน จากนั้นก็หันไปทางอีไฉไลอีก

"พวกมึงมาวุ่นวายอะไรกับกู โดยเฉพาะมึงอีไฉไล สาดน้ำใส่กูมึงอยากมีเรื่องใช่ไหม!?"

"คุณแขสั่งกู มึงมีปัญหาไหมล่ะ?" มันลอยหน้าลอยตาพูดอย่างภูมิใจ คงคิดว่าอีรัศมีแขจะคุ้มหัวมันได้

"มีสิ..." เราพูดเสียงเย็น จ้องหน้ามันปานจะกินหัว เดี๋ยวรู้จักเลย...

"ถ้ามีก็จัดสิจะรออะไร? "

มันพูดอย่างท้าทาย ก่อนจะหันหน้าไปยิ้มให้อีรัศมีแข แล้วมันสองคนก็พากันหัวเราะประหนึ่งเหมือนมีญาติใครสักคนเสีย จังหวะนี้เเหล่ะอีช่อถีบมันเลยจ้าา

ตุ้บ! (อีไฉไลล้มกลิ้งไปนอนคว่ำหน้ากับพื้นเรียบร้อย)

"อีกระหรี่มึงถีบกูเหรอ!?"

มันยังมีหน้าผงกหัวขึ้นมาด่าเราอีก อีช่อเราเลยตามไปคร่อมมันไว้ และจิกหัวมันขึ้นมา

"เออ! กูถีบมึง และกูจะทำมากกว่าถีบด้วย!"

พูดจบเราก็จับหัวอีไฉไลโขกกับพื้นแบบไม่ยั้งมือ กับอีพวกไม่มีสมองมันต้องโดนแบบนี้!

"กรี๊ด!... คุณแข คุณช่วยไฉไลด้วยค่า..กรึ๊ด ๆ "

อีไฉไลมันร้องแหกปากขอความช่วยเหลือเหมือนเปรตขอส่วนบุญ ส่วนอีรัศมีแขพอได้ยินเสียงร้องขอให้ช่วยมันก็เข้ามาจิกหัวอีช่อทางด้านหลังอย่างอย่างแรง สัส! เอาซะกูหน้าหงายเลยนะอีเวร!

"รุมเหรออีพวกหมาหมู่! "

อีช่อถามอย่างคนใจขึ้น คิดว่ารุมแล้วจะหยุดอีช่อได้งั้นสิ บอกเลยคนอย่างอีช่อกร้านโลกกว่าที่อีพวกนี้คิดเยอะ!

ปึ่ก!

"โอ๊ย!" เราเอาหัวกระแทกเข้าไปที่หน้าของอีรัศมีแขเต็มแรงจนมันหน้าหงาย มันปล่อยมือที่จิกหัวเราออกก่อนจะเอาขึ้นไปกุมหัวและร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด

ส่วนเรา ก็ไม่รอให้มันได้ตั้งตัว รีบตามไปถีบมันซ้ำ ใจจริงก็อยากจะกระโดดถีบสองขาคู่ไปเลยด้วยซ้ำ แต่กลัวว่าจะล้มแล้วตัวเองจะกลายเป็นฝ่ายถูกซ้ำแทน

จากนั้นก็มะรุมมะตุ้มกันอย่างเมามัน เราโดนตบกลับมาบ้างแต่ไม่หนักหนาอีช่อไหว! ถึงจะโดนรุมก็จริงแต่เราก็เป็นฝ่ายได้เปรียบเพราะเป็นมวยกว่าเยอะ

ซ่า! ทุกอย่างหยุดชะงัก อีช่อโดนสาดน้ำเป็นรอบที่สองของวัน แต่ดีหน่อยตรงที่รอบนี้ไม่ได้โดนคนเดียว

"นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันวะ?"

เสียงทุ้มคุ้นหูดังขึ้นทำให้อีช่อต้องหันกลับไปมอง ก่อนจะอ้าปากค้างอย่างงงงวยเมื่อเห็นอีทามยืนอยู่หน้าประตู

"ทาม...มึง?"

"เสี่ยทามช่วยไฉไบด้วยค่า"

อีช่อกำลังจะอ้าปากถามว่าทำไมนางถึงมาอยู่ที่นี่ แต่ไม่ทันอีไฉไลที่พุ่งหลาวเข้าไปเกาะแข้งเกาะขานางก่อน แถมมันยังร้องห่มร้องไห้อย่างน่าหมั่นไส้อีก

และที่สะดุดหูอีช่ออีกเรื่องก็ตรงคำว่าเสี่ยทามนี่แหล่ะ

"เสี่ยทามต้องจัดการให้พี่นะ อีกะหรี่นี่มันทำพี่"

"ทำไฉไลด้วยค่ะเสี่ย"

ดู ดูมันพากันฟ้อง สรุปอีช่อโดนอีสองตัวนี้รุมด้วยคำพูดไปอีก

แล้วอีทาม...ไม่ใช่สิ...ต้องเรียกนางว่าเสี่ยทามแล้วมั้งตอนนี้...

แล้วเสี่ยทามมันก็หันมามองหน้าเราด้วยสายตาที่เป็นคำถาม

"นี่ห้องนอนกู ถ้ามึงมีสมองก็คิดเอาแล้วกัน"

พูดจบเราก็เดินไปทางประตูห้องที่เปิดทะลุไปห้องนอนของเสี่ยทิม ตอนนี้อีช่อปวดหัวเบอร์แรงมาก ไม่มีอะไรจะพูดทั้งนั้น

"และถ้าจะให้ดีนะ ให้คนมาเปลี่ยนที่นอนให้กูด้วย"

พอถึงประตูเราก็หยุดเดินและหันมาพูดกับเสี่ยทาม จากนั้นก็เปิดประตูเดินตัวปลิวเข้าห้องนอนเสี่ยทิมไปทันที

อีช่อเดินมานั่งที่เตียงขนาดคิงส์ไซรส์ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด จากการประติดต่อเรื่องราวต่าง ๆ ด้วยสมองอันชาญฉลาดของเรา...

เสี่ยทิมกับเสี่ยทามมันต้องมีอะไรเกี่ยวข้องกันแน่นอน ทิมกับทาม...ชื่อคล้องจองกันซะกันขนาดนี้จะเป็นอะไรได้นอกจากพี่น้อง (ส่วนใครจะเป็นพี่ใครจะเป็นน้องก็ช่างหัวมันเถอะ ขี้เกียจคิดมากมายให้ปวดหัว)

"หึ ๆ ๆ ..ฮ่า ๆ ๆ ..." (มีความหัวเราะออกมาอย่างชั่วร้ายมากกู)

ทำหน้าเครียดไปอย่างนั้นแหล่ะ จริง ๆ ดีใจแทบตาย ใครจะไปคิดว่าคนอย่างอีช่อจะมีบุญได้ฟาดทั้งพี่ทั้งน้องแบบนี้

ถึงจะเป็นพี่น้องกันแล้วยังไง...

ถ้าอีช่อเกิดอารมณ์ขึ้นมา ต่อให้เป็นพ่อ อีช่อก็ไม่เว้น!

หลังจากที่ระงับสติอารมณ์ของตัวเองได้แล้วเราก็กลับไปอาบน้ำที่ห้องและก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่สาวใช้เข้ามาเปลี่ยนที่นอนในห้องพอดี อีช่อเลยต้องหอบเสื้อผ้าไปอาบน้ำในห้องเสี่ยทิมแทน

อาบน้ำเสร็จความหิวก็เริ่มมาเยือน เราเลยเดินออกจากห้องตั้งใจว่าจะไปหาอะไรกิน แล้วก็ไปเจอเสี่ยทามนั่งอยู่ที่ห้องอาหารพอดี

เราเดินไปนั่งที่โต๊ะตรงข้ามกับนาง จากนั้นสาวใช้ก็เอาอาหารมาเสิร์ฟอย่างรู้หน้าที่ (ต่างจากอีไฉไลลิบลับเลยเหอะ)

"ทำไมไม่บอกว่าเป็นเด็กไอ้ทิม?" เสี่ยทามนางถามเรา ขณะตักข้าวเข้าปาก แต่กลับไม่มองหน้าอีช่อเลยแม้แต่หางตา

"ก็เหมือนที่มึงไม่บอกว่ารู้จักกับเสี่ยทิมนั่นแหล่ะ...เสี่ยทาม" อีช่อแกล้งทำน้ำเสียงประชด

"กูเป็นน้องไอ้ทิม"

"ส่วนกูก็เป็นแค่ลูกจ้าง..." เราตอบแบบคลุมเครือ และเห็นเสี่ยทามมันเลิกคิ้วขึ้นอย่างงง ๆ

"ลูกจ้าง...? "

"เป็นพี่น้องกันก็ไปถามกันเอาเองนะเสี่ย เรื่องของเจ้านายกูไม่อยากพูดเยอะ"

พูดจบอีช่อก็ยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม บอกให้รู้ว่าอิ่ม จากนั้นก็ลุกขึ้นเดินออกจากโต๊ะไป

แล้วอีช่อก็ต้องชะงักเพราะคำพูดที่ดังตามหลังมาของเสี่ยทาม

"กูยังเสียดายมึงอยู่นะ"

"......."

โปรดติดตามตอนต่อไป...