บทที่8 อร่อยเท่าจูบเพียงไหมคะ 18+
1400 Words
บทที่8
อร่อยเท่าจูบเพียงไหมคะ 18+
ทั้งสองนั่งดื่มกันจนดึกเพียงพิณเริ่มรู้สึกตึงๆ กับตัวเองแล้วคุณหมอไอดินจึงชวนเธอกลับเขาเรียกพนักงานมาเช็กบิลเสร็จแล้วก็ประคองเธอมาที่รถเธอเป็นเด็กที่แสบใช้ได้วันนี้เขาได้คุยกับเพื่อนๆ ที่เป็นหมอเพราะข่าวจากน้องสาวที่แพร่กระจายไปอย่างรวดเร็วบอกว่าเขาก็เพียงพิณกำลังคบกันอยู่บางคนก็มาแสดงความยินดีบางคนก็เข้ามาเตือนว่าให้ระวังเด็กคนนี้หน่อยเขาจึงเอ่ยถามว่าทำไมต้องระวังเท่าที่เขารู้จักเพียงพิณมาเธอก็เป็นเด็กน่ารักคนหนึ่ง
'น้องเพียงเนี่ยตัวจี๊ดเลยเมื่อก่อนน้องชอบมาเดินเล่นที่โรงพยาบาลเพราะน้องมีปมฝังใจกับหมอ พ่อน้องเป็นหมอแต่ก็ไม่รู้ว่าเป็นใครรู้เพียงแค่ทิ้งเธอกับแม่ไปตั้งแต่ยังแบเบาะแม่เธอถึงได้ฝังใจและสอนลูกให้เกลียดหมอทุกคนบนโลก เมื่อก่อนน้องเพียงก็ต่อต้านหมอนะเวลาไม่สบายก็จะดื้อกับหมอมากพอโตขึ้นก็ค่อยรู้เรื่องรู้ความขึ้นมาหน่อยที่มาโรงพยาบาลบ่อยๆ ก็ไม่ใช่เพราะอุบัติเหตุอะไรนักหนาไปมีเรื่องทะเลาะวิวาทมาแล้วก็อ้างว่ารถล้มบ้างตกบันไดบ้างแรกๆ ทุกคนก็เชื่อแต่พอมาตอนหลังเริ่มมีคู่กรณีเข้ามารักษาตัวเหมือนกัน บางทีก็ตบกันในห้องฉุกเฉินเลยก็มี"
ขอไอดินนึกถึงคำพูดของเพื่อนหมอที่เล่าสู่กันฟังเขาขับรถออกมาจากร้านนั่งชิวสายตาก็คอยชำเลืองมองยิ่งเมาเธอยิ่งแก้มแดงหน้าแดงตัวแดงแถมยังพูดจาพร่ำเพ้อไปเรื่อย
"แล้วจะเดินขึ้นห้องไหวไหมเนี่ยเมาขนาดนี้"
"คุณหมอก็เมาเนี่ยหน้าแดงหมดเลยเมามากไหมโอ๋ๆ นะ"
"ผมเมาก็จริงแต่ก็ยังมีสติอยู่ไม่เหมือนคนบางคนหรอกเมาเหมือนหมาดีนะที่อิงฟ้าไม่อยู่ไม่งั้นผมปวดหัวตาย"
เมื่อกลับมาถึงหอพักเพียงพิณจะถูกพาตัวขึ้นมาบนห้องนี่เป็นครั้งแรกที่คุณหมอไอดินได้เข้ามาห้องของเธอเขามองซ้ายมองขวาสำรวจห้องของเธอถูกจัดเป็นระเบียบมีหนังสือมีตุ๊กตาโทนห้องสีชมพูอ่อนเป็นสีที่สาวๆ ชอบ
"หมอ~" คนเมาทำท่าอยากลงจากเตียงไปล้างหน้าล้างตาคุณหมอไอดินจึงรีบพาเธอมาห้องน้ำเขาประคองตัวเธอมาที่อ่างล้างหน้าแค่หันไปหยิบผ้าเช็ดหน้าแป๊บเดียวหันกลับมาอีกทีชุดเดรสสีแดงก็ลงไปกองอยู่ที่พื้นเสียแล้ว
พรึ่บ!
"น้องพะ เพียง!!"
คุณหมอไอดินยืมตาค้างเพราะด้านหน้าของเธอเป็นกระจกบานใหญ่ไม่ใช่แค่แผ่นหลังที่ขาวเนียนด้านหน้าของเธอก็ผิวเนียนไม่ต่างกันเธอดึงแผ่นแปะจุกโยนทิ้งไปในถังขยะจุกสีชมพูคล้ายกลีบบัวเด่นสง่าอยู่บนทรวงอกขนาดของเธอคงจะเต็มไม้เต็มมือมาก หมอไอดินพูดอะไรไม่ออกเมื่อได้สติเขาก็เตรียมเดินออกจากห้องน้ำหวังจะหนีกลับไปพักแต่เพียงพิณหันกลับมาทำให้คุณหมอเห็นเนินสาวที่ไร้ขนปกคลุม
"น้องเพียง.... ผมกลับก่อนนะครับ"
"หมอคะ~ เพียงร้อนมากเลย~"
สาวสวยขาดสติจนไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่แต่คุณหมอไอดินก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่ไหนเขาเป็นผู้ชายทั้งแท่งจะไม่ให้เขาไม่รู้สึกก็คงไม่ได้ จรรยาบรรณแพทย์ที่มียังจำเป็นอยู่ไหมขอยืมความชั่วร้ายของญาติเขามาใช้ก่อนได้ไหมนะ
"น้องเพียงผมว่าน้องเพียงรีบใส่ชุดคลุมนี่ก่อนดีไหมเดี๋ยวมันจะไปกันใหญ่นะครับ"
"อ๊ะ อืมม..."
คุณหมอไอดินเดินเข้าไปเพื่อช่วยเธอสวมใส่ชุดคลุมจากนั้นก็จับเธอนั่งลงบนโต๊ะเพื่อเช็ดเครื่องสำอางหนาหนึ่งนิ้วบนหน้าออกอย่างเบามือ พอได้เห็นใบหน้าไร้เครื่องสำอางคุณหมอไอดินยังตกตะลึงเธอน่ารักสมวัยดูใสไร้พิษสงไม่เห็นเหมือนที่ใครหลายคนบอกมาเลย
"น้องเพียงรู้ตัวไหมว่าตัวเองเป็นเด็กน่ารักมากไม่แปลกที่หมอหลายคนจะถูกใจน้องเพียง"
เด็กขี้เมาลืมตาขึ้นมามองคุณหมอไอดินด้วยใบหน้าอิ่มเอิบพอเห็นภาพตรงหน้าเป็นชายหนุ่มที่ตนหมายปองแม่ตัวดีก็เกี่ยวรั้งท้ายทอยคุณหมอไอดินมาประกบจูบทันที คุณหมอหนุ่มไม่ทันได้ตั้งตัวรู้ตัวอีกทีก็เสียจูบแรกให้เด็กแสบขี้เมาไปเสียแล้ว
จุ๊บ!!
“เฮ๊ยย น้องเพียง!!" แม้จะตกใจแค่ไหนแต่เชื่อเถอะว่าลึกๆ เขาเองก็รู้สึกดีไม่น้อยเมื่อถอนจูบออกจากกันเด็กขี้เมาก็ฟุบหลับอยู่บนไหล่ของคุณหมอแล้ว “กรรม ไปนอนนะน้องเพียงไว้เจอกันพรุ่งนี้นะครับ”
คุณหมอไอดินซ้อนตัวอุ้มเพียงพิณมานอนบนเตียงจากนั้นเขาก็เดินกลับมาพักที่ห้องตัวเองแต่เมื่อมาถึงเขาก็สังเกตเห็นฝ้าตรงมุมห้องมันเคลื่อนเหมือนมีใครเปิดเข้าเปิดออกจึงรีบดูทรัพย์สินทุกอย่างที่เก็บไว้เมื่อไม่เห็นมีอะไรผิดปกติเขาจึงรีบหยิบกล้องวงจรขนาดเล็กที่สั่งมาแล้วหลายวันมาติดเอาไว้ จากที่ตั้งใจจะเอาไว้คอยดูเจ้าส้มซ่าตอนนี้ต้องเอามาจับเจ้าหัวขโมยที่แอบย่องเข้ามาทางฝ้าเสียแล้ว
“ไงเราใครเข้ามาไม่บอกพ่อเลยนะ”
“เหมี๊ยววว!! เหมี๊ยวววว!!”
เจ้าแมวส้มร้องเสียงหลงมันเหมือนอยากจะฟ้องเจ้านายว่าแท้จริงแล้วหัวขโมยที่แอบเข้ามาคือเจ้าแมวอ้วนสีน้ำตาลต่างหาก มานอนเฝ้ามันทุกวันแอบมาขโมยจูบจนมันเหนื่อยหน่ายใจ
“สงสัยพรุ่งนี้พ่อต้องให้เจ้าของบ้านเปิดกล้องดูว่ามีใครแอบเข้ามาห้องเราไหม”
วันต่อมา
เพียงพิณลืมตาตื่นขึ้นภาพเหตุการณ์ที่เธอจูบกับคุณหมอไอดินก็เด้งเข้ามาในหัวเธอลุกขึ้นมาได้ก็กรี๊ดบ้านแทบแตกจนเจ้ายูฟ่ารีบกระโดดลงไปนอนใต้เตียงถ้ามันยกอุ้งเท้าขึ้นมาปิดหูได้คงทำไปแล้ว
“ฉันจูบกับคุณหมอแล้ว กรี๊ดดดด ฉันจะท้องไหมเนี่ย กรี๊ดดด”
“เหมี๊ยวววววว!!!”
เมื่อเพียงพิณอาบน้ำแต่งตัวลงมาด้านล่างเธอก็รีบชะโงกหน้าไปมองโรงจอดรถของคุณหมอไอดินวันนี้คุณหมอไม่ได้ออกไปไหนเธอจึงหันกลับเข้าครัวเพื่อเปิดเตาทำอาหารไปส่งถึงแม้ร้านจะปิดแต่เพื่อผู้ชายที่ชอบเธอยอมกลับมาล้างจานให้มือเปื่อยกันไปข้างเลย
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!!
เสียงเคาะประตูดังขึ้นสามครั้งคุณหมอไอดินรีบจับเจ้าแมวส้มลงจากตักก่อนจะเดินมาเปิดประตู เพียงแค่เปิดประตูเขาก็พบสาวน้อยขี้เมาคนเมื่อคืนมาพร้อมข้าวไข่เจียวปูและกาแฟที่เขาชอบ
“เพียงเอาข้าวกับกาแฟมาให้ค่ะคุณหมอ”
“ขอบคุณครับผมกำลังจะสั่งข้าวข้างนอกเลยเห็นว่าวันนี้ร้านปิด”
“สั่งเพียงได้ค่ะแต่เพียงไม่คิดเงินนะเมื่อคืนคุณหมออุตส่าห์มาเพียงกลับมาส่งอย่างปลอดภัย”
ทั้งสองจ้องมองดวงตาคู่สวยของกันและกันต่างคนต่างอยากรู้ถึงความรู้สึกที่มีให้กันแต่ก็ไม่มีใครกล้าพูดออกมาอาจจะเป็นเพราะทั้งสองรู้จักกันได้ไม่นานคงต้องปล่อยให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์
“เข้ามาเล่นแมวไหมครับ?”
“ได้เหรอคะ^^”
เมื่อได้โอกาสเธอก็รีบเข้ามาเล่นแมวส้มลูกสาวคนสวยของคุณหมอไอดินเธอสำรวจห้องของคุณหมอจนรับรู้ได้ว่าคุณหมอเป็นคนสะอาดมากทุกอย่างถูกเก็บใส่ซองใสกันฝุ่นเป็นอย่างดี เจ้าแมวอ้วนของคุณหมอก็สะอาดสะอ้านผิดกับเจ้ายูฟ่าที่ชอบออกไปเที่ยวนอกบ้านทุกวัน
“ข้าวไข่เจียวอร่อยเท่าจูบเพียงไหมคะคุณหมอ^^”
กึก!
---------------------------
ตอนหน้าสวบไหมนะ อิอิ
- Writer
