บทที่ 18 แทบยืนไม่ไหว

2156 Words

ฉันยังยืนเงียบเอาหูแนบประตูห้องน้ำเพื่อฟังเสียงของคนข้างนอกที่เคาะเรียกฉันอยู่นานแต่ฉันก็ไม่ยอมเปิด เรื่องอะไรหื่นขนาดนั้นมีหวังฉันได้คลานลงจากเตียง แค่เมื่อคืนขาฉันยังสั่นแทบยืนไม่ไหวฝืนทำเป็นเก่งกัดฟันสู้กับความแสบตรงกลางร่องที่เล่นงานอย่างหนักหน่วง เสียงเรียกเสียงเคาะของคนข้างนอกสงบลง "อ๊าา ~~เสียวยัยจุ้นขย่มอย่างนั้น ขย่มแรงๆ ร่องฟิตหุ่นสุดยอดที่รัก อืม~~ เลียอีก" ฉันแทบทนฟังเสียงคนโรคจิตครางดังลั่นเรียกชื่อฉันตลอดเวลา นี่คงจะปลอบใจลูกชายตัวเองอยู่สินะแล้วทำไมต้องเป็นชื่อฉันด้วยทำไมไม่เอาคนอื่นมาจินตนาการ แล้วไอ้เสียงครางนั้นมันจะหยุดลงตอนไหน ฉันต้องขังตัวเองในห้องน้ำอีกนานเท่าไหร่กว่าพายุข้างนอกจะสงบลง อยากพูดท้าทายฉันดีนักเจอฉันเอาคืนโดยการไม่ให้เอาเป็นยังไงล่ะทีนี้ถึงกับต้องช่วยตัวเอง ฉันไม่คิดว่าพี่เขาจะกินดุกินจุไม่รู้จักอิ่ม เมื่อคืนก็ทำไปหลายยกดีที่ฉันแกล้งหลับไปไม่อย่างนั้นลูก

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD