“ ไม่ต้องดมก็รู้ว่าทั้งเหม็นทั้งสกปรก เพราะอะไรรู้ไหม ? เพราะนายมันปากเสียไงล่ะ ” กุ้งนางเชิดหน้าต่อว่าชายหนุ่ม
“ ใช่! ฉันมันปากเสีย แต่ไอ้เรื่องปากเหม็นเห็นทีต้องพิสูจน์กันหน่อยมั้ง ” ธนารับคำอย่างหน้าด้านๆ เขายอมรับว่าเพราะปากไม่ดี จนเป็นเหตุให้หญิงสาวโกรธ วงแขนแข็งแรงตวัดเอวเล็กเข้าหาตัว
“ จะทำอะไร..อุ๊บ! ” เสียงของกุ้งนางขาดหายไปในท้ายประโยค
เพราะริมฝีปากหนาชกวูบที่ปากชมพูจิ้มลิ้มอย่างที่เจ้าของไม่ทันตั้งตัว กุ้งนางได้แต่ส่งเสียงอึกอักในลำคอในจังหวะที่สะบัดหน้าหนี เพื่อเปล่งเสียง หวังจะบริภาษคนตรงหน้าให้สาแก่ใจ แต่หารู้ไหมว่าเป็นการเปิดโอกาสให้ลิ้นร้อนของอีกฝ่ายได้ชอนไชหาน้ำหวานในโพรงปากชื้น จนกุ้งนางเป็นฝ่ายยืนตัวชาดิกโดยไม่มีทางสู้ จนผู้รุกรานเกิดความย่ามใจ
มือหนาป้วนเปี้ยนตามแผ่นหลังนุ่ม พร้อมกับกดร่างบางเข้าหา จนกระทั่งอกสาวบดเบียดกับอกแกร่ง เม
