แจ็คสันอุ้มม่านอวี้อันเข้ามาในห้องนอนของเธอ ซึ่งคืนนี้เยว่จือดูเหมือนจะคาดการณ์เรื่องต่าง ๆ ได้ เธอเลยหายไปอยู่ในห้องตัวเอง!
เมื่อวางร่างของม่านอวี้อันลงบนเตียง เธอจึงเริ่มถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกทีละตัว แต่ดูเหมือนจะไม่ค่อยมีเรี่ยวแรง
มือเรียวสวยปลดประดุมเสื้อทีละเม็ด ก่อนสลัดเสื้อตัวนอกออก และพอเธอจะถอดกระโปรงตัวยาวออก ชายหนุ่มก็หันหน้าไปทางอื่น เขาไม่ถือโอกาสล่วงเกินเธอทางสายตา ด้วยม่านอวี้อันเมา และเธอก็ไม่ได้รู้สึกตัวเต็มร้อย
“ร้อน เหนียวตัวด้วย”
“ถ้างั้นก็จัดการตัวเองให้เรียบร้อย อยากให้เรียกเยว่จือไหม”
“มีลุงผีอยู่ตรงนี้ ยังจะเรียกใครมาให้วุ่นวายอีก!”
แจ็คสันไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม เขาได้ยินเสียงเธอเอ่ยประโยคดังกล่าวเต็มสองหู ซึ่งหากปล่อยให้เธอนอนด้วยเสื้อผ้าแบบนี้ ทั้งกลิ่นอาหารและเครื่องดื่มคงไม่สบายตัว
คนตัวโตสูดลมหายใจลึก เขาย่อมเป็นสุภาพบุรุษ กระนั้นความคุณเคย แม้จะเพีย
