Love โปรดปราน

สิรดนย์มีเรื่องไม่สบายใจ#1

ชีวิตของโปรดปรานไม่เคยเหมือนเดิมอีกเลยจริง ๆ นับตั้งแต่วันที่ได้ออกไปทานข้าวกับสิรดนย์ เสาร์และอาทิตย์ที่แสนสงบของเธอถูกป่วนไปด้วยสิรดนย์ไม่หยุดหย่อน ทั้งโทรมาปลุกเธอในตอนแปดโมงเช้าตรู่บ้าง ส่งสติ๊กเกอร์มากวนเธอจนเธอต้องปิดแจ้งเตือนแชทของอีกฝ่ายบ้าง สารพัดสิ่งที่เจ้าตัวสรรหาและคิดออก ทำเอาหญิงสาวรู้สึกเหนื่อยไม่ต่างจากวันธรรมดาเลยสักนิด

แต่ก็ต้องยอมรับนั่นล่ะ ว่ามันทำให้เธอรู้สึกสดใสขึ้น เหมือนได้ทานน้ำหวานเย็นฉ่ำในหน้าร้อน

การถ่ายทำยังคงดำเนินต่อไปเช่นเดิมในวันธรรมดา ถึงแม้ว่าจะใกล้จบแล้วก็ตาม แต่ชีวิตชาวโปรดักชั่นอย่างเธอที่แทบจะเรียกว่าเป็นพนักงานประจำก็ไม่ต่างเท่าไหร่นั้นก็มีงานใหม่มารอจ่อก้นเสมอ โปรดปรานจัดการเขียน planner สำหรับอาทิตย์ที่จะมาถึงก่อนจะวงวันพุธเอาไว้ พร้อมทั้งกำชับด้วยปากกาสีแดงว่า ‘ประชุมงาน!’

และใช่…เหมือนสิรดนย์เองจะไปคุยกับคุณมิวเรียบร้อยเรื่องที่เจ้าตัวไปตกลงกันเอาไว้ พี่นัทถึงได้ไลน์มาบอกเธอว่าทุกอย่างนั้นกลับเป็นปกติเรียบร้อยแล้ว

โปรดปรานบิดขี้เกียจพลางยกมือขึ้นปิดปากยามที่หาว ตอนนี้ก็ใกล้จะห้าโมงเย็นเข้าไปเสียเต็มทน และเธอยังไม่ได้ทานอาหารตั้งแต่เที่ยงแล้วด้วยซ้ำ

พอคิดได้อย่างนั้นหญิงสาวก็ไม่รอช้าเดินไปค้นตู้เย็นของตนเองซึ่งพอมีของสดติดอยู่บ้างเล็ก ๆ น้อย ๆ เธอเลือกมันออกมาทำเมนูง่าย ๆ อย่างมาม่าทรงเครื่อง เธอจัดแจงตอกไข่ใส่เนื้อสัตว์และผักลงไปต้มอย่างเชี่ยวชาญ ไม่นานนักอาหารกึ่งสำเร็จรูปหอมฉุยก็พร้อมให้เธอรับประทานแล้ว

เธอจัดเอาใบผักชีฝรั่งมาวางตกแต่งไว้บนหม้อเหล็กสีทอง พร้อมกับใช้ตะเกียบเขี่ยเหล่าเนื้อสัตว์และเครื่องเคียงต่าง ๆ ให้เข้าที่เรียบร้อย ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายภาพแล้วโพสต์ลงในส่วนสตอรี่ของอินสตาแกรมเสียหน่อยเป็นการอัปเดทชีวิตประจำวันอย่างที่เธอชอบทำเป็นประจำ

เมื่อทำตามขั้นตอนปกติของตนเรียบร้อยโปรดปรานก็จัดการอาหารตรงหน้าอย่างไม่รีรอทันที มือเล็กเอื้อมไปดึงโน้ตบุคเก่า ๆ มาใกล้ ๆ เธอเสียบสายชาร์จอะไรให้เรียบร้อย ก่อนจะเข้าเว็บไซต์ดูหนังและซีรีส์ที่เธอนั้นติดตามอยู่เป็นประจำอย่าง netflix ทันที

ซีรีส์ที่เธอดูค้างเอาไว้จากเมื่อวานถูกฉายต่อพร้อม ๆ กับตัวโปรดปรานเองที่ทานอาหารไปด้วย น้ำอัดลมที่ถูกหยิบออกมาวางไว้ข้างกายถูกยกดื่ม ฉากแสนลุ้นระทึกตรงหน้ากำลังทำให้เธอใจจดจ่อชนิดที่ว่ากลืนน้ำแทบไม่ลงด้วยซ้ำ

ติ๊ง!

โปรดปรานสะดุ้งเฮือกทันที มือเรียวกดสเปซบาร์อย่างขุ่นเคืองใจก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูข้อความในไอจีเด้งมา แล้วก็ต้องถอนหายใจอีกครั้ง

ไม่ใช่ใครที่ไหนเลย สิรดนย์นั่นล่ะ

S. Autsawathada: กินมาม่าแบบนี้ อ้วนแน่ ๆ

แล้วมันจะยังไงกันล่ะหากเธอจะอ้วนหรือผอม!!

PP: ยุ่ง

โปรดปรานพิมพ์ตอบไปด้วยสีหน้าบูดบึ้ง คิ้วขมวดไปหมด แต่ยังไม่ทันจะกดออกจากแชท อีกฝ่ายก็ดันส่งข้อความตอบมาเสียก่อน

S. Autsawathada: แล้วไม่ฟอลกลับนี่คืออะไร หยิ่งหรอ

S. Autsawathada: ผมฟ้องคุณนัทธาแน่

PP: ลืมนิดหน่อยเอง ก็กดฟอลแล้วไง

PP: sent a gif.

โปรดปรานกดส่งจิฟรูปเด็กทำหน้าบึ้งกอดอกส่งไป คาดว่าตอนนี้สิรดนย์เองคงหัวเราะชอบใจอยู่หลังจอแน่นอนที่รบกวนเวลาความสุขของเธอได้สำเร็จ เธอกดเข้าดูที่โปรไฟล์ของคู่สนทนาอีกครั้งแล้วก็ต้องเบิกตาโพลงเมื่อพอมองดี ๆ ยอดติดตามของสิรดนย์นั้นจะเหยียบแสนอยู่แล้วด้วยซ้ำ แม้ภาพที่ลงจะแทบไม่มีรูปเจ้าตัวเลยก็ตาม

อะไรกัน นักธุรกิจสมัยนี้เขาฮอตขนาดนี้เลยหรือ?

ยังไม่ทันจะได้ส่องอะไรมากกว่านั้น สิรดนย์ก็ส่งข้อความตอบกลับมาเสียก่อนจนเธอต้องกดเข้าไปอ่าน

S. Autsawathada: ลองกดดู highlight สุดท้ายดู

โปรดปรานเลิกคิ้วขึ้นน้อย ๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยอมทำตามที่อีกฝ่ายบอกแต่โดยดี ในไฮไลท์นั้นไม่ได้มีชื่อหรือรูปปกอะไรเป็นพิเศษ มันเป็นเพียงภาพเซลฟี่ของสิรดนย์ที่สวมแมสก์สีดำสนิทปิดเอาไว้ครึ่งหน้าเพียงเท่านั้น

เธอกดดูสตอรี่ของอีกฝ่ายทันที มองมุมด้านบนก็ต้องเห็นว่ามันถูกถ่ายไว้มากกว่า 4 ปีแล้วด้วยซ้ำ ภาพมันโหลดอยู่ครู่หนึ่งก่อนวิดีโอนั้นจะถูกเล่น

แล้วเธอก็ต้องใจเต้นแรงอีกครั้ง

ในภาพนั้นเป็นสิรดนย์อยู่ที่โรงเรียนเก่าที่เขากับโปรดปรานเคยเรียนอยู่ด้วยกันก่อนที่เธอจะย้ายบ้านไปเชียงใหม่ เจ้าตัวถ่ายบรรยากาศรอบ ๆ ที่เต็มไปด้วยความสดใสดั่งวันวานจนโปรดปรานรู้สึกคิดถึงที่แห่งนั้นขึ้นมาจริง ๆ พอกดสตอรี่ถัดไปก็พบกับสิรดนย์ถ่ายภาพคู่กับอาจารย์สิริภา ครูประจำชั้นสมัยเธอเรียนมัธยมที่สี่ที่ตอนนี้ดูแก่ชราลงไปถนัดตา ต่างจากภาพในความทรงจำของเธอโข

ใบหน้าแสนใจดีของครูภายิ้มหวานเหมือนเคย ในมือถือพวงมาลัยที่แซมด้วยดอกกุหลาบสีแดงสดเอาไว้ สิรดนย์เขียนแคปชั่นสั้น ๆ เอาไว้ว่า ‘วันครู ก็ต้องไหว้คุณครูที่รักที่สุดสิครับ’ จนเธอน่ะรู้สึกหมั่นไส้ไม่น้อย ป่านนี้อาจารย์คนอื่นพากันน้อยใจหมดแล้วกระมังถ้าเห็นสตอรี่นี้ของเจ้าตัว

สตอรี่ถัดไปเป็นภาพข้าวผัดหน้าตาโง่ ๆ ในจานพลาสติกสีขาวสะอาด โปรดปรานกะพริบตาปริบ ๆ ก่อนจะนิ่งไปเมื่ออ่านข้อความที่ถูกเขียนเอาไว้ตัวเล็กสุด ๆ จนเกือบจะมองไม่เห็นแล้วด้วยซ้ำ แต่แน่นอนความอยากรู้ขอเธอทำให้เธอแคปหน้าจอไปซูมเอา

แล้วก็ต้องหลุดยิ้มออกมาเหมือนคนบ้าเลย

เพราะมันถูกเขียนเอาไว้ว่า ‘ข้าวผัดใส่หัวหอม ที่คนไม่ชอบกินหัวหอมดันชอบกิน’

เธอจำได้ ว่าสิรดนย์น่ะไม่ได้ไม่ชอบหัวหอม เพราะมันคือของที่เป็นปรปักษ์ต่อเธอเสียมากกว่า

เพราะเช่นนั้นเธอถึงได้หลุดยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่อยู่

สิรดนย์คิดถึงเธองั้นหรือ?

สตอรี่ถัด ๆ ไปไม่ได้มีอะไรมากนักนอกจากสถานที่ที่พวกเขาเคยใช้ชีวิตร่วมกันในวัยเด็ก จนกระทั่งถึงภาพสุดท้ายของไฮไลท์นั่นล่ะ ที่เป็นภาพบ้านเก่าของเธอ

ปัจจุบันมันถูกทิ้งร้างจากเจ้าของคนใหม่ที่ซื้อต่อจากครอบครัวของเธอไป หญ้าและไม้ต่าง ๆ ขึ้นสูงชันไปหมด ตัวปูนด้านในก็ทรุดโทรม ส่วนที่เป็นไม้ก็ผุพังไปตามวันเวลา แต่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเธอคิดถึงที่แห่งนี้เหลือเกิน เพราะมันเป็นหนึ่งในที่ที่อบอุ่นที่สุดที่เธอเคยได้อยู่อาศัย

PP: คิดถึงโคราชเลย

S. Autsawathada: อืม

S. Autsawathada: คิดถึงเหมือนกัน

PP: ไม่ค่อยได้กลับบ้านหรอ?

S. Autsawathada: เปล่าหรอก ไปโคราชบ่อย

S. Autsawathada: แต่ไปคนเดียวไง

S. Autsawathada: มันไม่เหมือนกัน