พี่ฉลามรุ่นเดอะ

บทนำ

พี่ฉลามรุ่นเดอะ

บทนำ

เช้าวันเสาร์

@หมู่ 8 ชัยภูมิ

“โอ้วไทเกอร์ กลับบ้านแล้วเหรอลูก?” ปลาส้ม กำลังยืนรดน้ำต้นไม้อยู่หน้าบ้านเอ่ยถามผู้เป็นหลานข้างบ้าน ลูกชายเพื่อนสนิทของเธอ ซึ่งไทเกอร์ย้ายไปเรียนที่อเมริกาตั้งแต่ไม่กี่ขวบ

“ครับ สวัสดีน้าปลาส้มครับ” ไทเกอร์ ดึงหูฟังแบบครอบหูออกก่อนจะยกมือสวัสดีผู้เป็นน้า ดูเหมือนไทเกอร์จะติดสำเนียงอเมริกันไปแล้ว

“แล้วนั่นจะจูงควายไปไหนแต่เช้า?” ปลาส้มมองควายตัวใหญ่สีดำของขนมที่ไทเกอร์จูงมาด้วยก็ขมวดคิ้วมุ่น เธอไม่ยักจะรู้มาก่อนว่าเขาเลี้ยงควายเป็นด้วย

“ออ I’m gonna go jogging but… (ผมกำลังไปวิ่งแต่...) ไม่มีหมาเลยยืมควายแม่มาก่อน” พูดจบไทเกอร์ก็ค้อมหัวให้ปลาส้มแล้วเดินจากไป เขาอยู่ในชุดเสื้อฮู้ดสีเทา กางเกงขาสั้นสีเดียวพร้อมด้วยรองเท้าใส่วิ่งแบรนด์ดัง “ขอตัวครับ Let’s go Mr.ทุย (ไปกันเถอะมิสเตอร์ทุย)”

“ไปจ็อกกิ้ง บ่มีหมาเลยเอาควายไปแทน อีหยังอี้กกกก?” (ไปจ็อกกิ้ง ไม่มีหมาเลยเอาควายไปแทน อะไรอี้กกกก?) ปลาส้มยืนเท้าเอวยื่นหน้าออกมาหน้ารั้วมองหลานชายที่กำลังวิ่งเหยาะ ๆ ในมือถือเชือกจูงควายไปด้วย

ไทเกอร์พึ่งกลับจากอเมริกาเมื่อคืนแต่ตื่นไปวิ่งออกกำลังกายแต่เช้า แล้วลูกชายเธอล่ะ?

“บักหลามมมมมมม!” (ไอ้หลามมมมมมม!)

ฉลามที่นอนคุดคู้อยู่บนเตียงได้ยินเสียงผู้เป็นแม่เขาก็หยิบหมอนขึ้นมาปิดหูทันที กลับบ้านเสาร์อาทิตย์ทีไรแม่ปลุกแต่เช้าทุกที แทนที่วันหยุดจะปล่อยให้เขาได้นอนพักผ่อนยาว ๆ หน่อย

“หลามมมมมมม!” (หลามมมมมมม!) ปลาส้มเดินมาถึงหน้าห้องฉลามก็หยุดฝีเท้าแล้วตะโกนเรียกเสียงดัง

“แม่สิปลุกหลามเฮ็ดหยังเนี้ย หลามเจ็ทแล็ก” (แม่จะปลุกหลามทำไมเนี้ย หลามเจ็ทแล็ก) ยิ่งได้ยินเสียงผู้เป็นแม่ ฉลาม ยิ่งมุดหัวเขาที่นอนด้วยสีหน้าหงุดหงิด

“เจ็ทแล็ก? ดอนเมือง - ขอนแก่นมึงเจ็ทแล็ก บัดบักไทเกอร์นั่งมาจากเมกามันคือบ่เจ็ทแล็กคือมึง” (เจ็ทแล็ก? ดอนเมือง - ขอนแก่นมึงเจ็ทแล็ก ทีไทเกอร์นั่งมาจากเมกาทำไมไม่เห็นเจ็ทแล็กเหมือนมึง?) เห็นลูกชายทีไรปลาส้มรู้สึกคับแน่นในอกราวกับเวรกรรมมันตามเธอทันในรูปแบบของลูกชาย

“ไทเกอร์กลับมาแล้วติ?” (ไทเกอร์กลับมาแล้วเหรอ?) ฉลามได้ยินว่าไทเกอร์กลับบ้านแล้วก็ดีดตัวลุกขึ้นนั่งทันที

ใบหน้าหล่อเหลายังคงหลับตาเพราะปรับแสงไม่ได้ เรือนผมสีดำขลับชี้ฟูเล็กน้อย ดวงตาคมกริบค่อย ๆ ปรือขึ้นปรับโฟกัส กายกำยำเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อเปลือยเปล่าเพราะฉลามชอบถอดเสื้อนอน เขาขยี้หัวยุ่ง ๆ ของตัวเองแล้วลุกขึ้นไปหยิบผ้าขนหนูทันที

เพื่อนรักของเขาในที่สุดมันก็กลับบ้านเสียที

...ดีเลยเขาจะได้ลากมันไปเรียนด้วย

“คราวนี้แหละ ได้คะแนนภาษาอังกฤษเต็มแน่ ฮ่า ๆ” ฉลามหัวเราะลั่น ขณะนี้เขาเรียนอยู่ปีแปด ซึ่งนี่ก็เป็นเทอมสุดท้าย อีกเพียงสามเดือนก็จะเรียนจบแล้ว ซึ่งเขาจะเรียนจบพร้อมน้อง ๆ ของเขาพอดี

หลังจากอาบน้ำเสร็จก็วิ่งลงจากเรือน บ้านของฉลามค่อนข้างฐานะดี พ่อของเขาเป็นเจ้าของโรงสีที่ใหญ่ที่สุดในอำเภอและแม่ของเขายังมีโรงงานผลิตสาโทอีกด้วย

ฉลามมองซ้ายมองขวาหามอเตอร์ไซต์ก็ดันไม่มีสักคัน เขาจึงไปหยิบจักรยานของแม่ที่เบรกก็พังขาตั้งก็ไม่มี ปั่นออกไป...

“บักเกอร์มันจูงควายไปทางได๋วะ?” (ไอ้เกอร์มันจูงควายไปทางไหนวะ?) ฉลามปั่นจนกระทั่งถึงทุ่งนาก็ไม่พบหน้าเพื่อน คิ้วเข้มขมวดมุ่น จนกระทั่งสายตาของเขาพลันไปเห็นกองขี้ควาย ริมฝีปากได้รูปก็โค้งขึ้นอัตโนมัติ

“น่าจะของบักทุยแท้ ๆ ล่ะ ใหญ่ปานนี้” (น่าจะของไอ้ทุยแน่ ๆ เลย ใหญ่ขนาดนี้) ฉลามรีบปั่นตรงไปทันที ยังไม่ทันที่เขาจะผ่านกองขี้ควายกองใหญ่นั้นได้ มอเตอร์ควันดำจากไหนไม่ทราบ ขับหลุดโค้งมาด้วยความเร็ว เขากลัวโดนเฉี่ยวจึงรีบหลบทางให้ ทว่า...

โครม!

จักรยานเก่าคร่ำครึไร้เบรกสะดุดกองขี้ควายล้มลงในทันที แทนที่เจ้าของมอเตอร์ไซค์คู่กรณีจะจอดช่วยเขา แต่เจ้าของมอเตอร์ไซต์คันนั้นดันหัวเราะลั่นแล้วบิดคันเร่งที่ไม่ค่อยมีแรงพ่นควันสีดำใส่ฉลามทันที

“ขอโทษเด้ออ้ายจอห์น ฮ่า ๆ” (ขอโทษนะพี่จอห์น ฮ่า ๆ) เสียงใสหัวเราะร่าเริงล้อเลียนชื่อพ่อของฉลามแบบเนียนๆ

“จอห์นพ่ออ้ายโว้ย อีเด็กเวร” (จอห์นพ่อพี่เว้ย ยัยเด็กเวร!) ไม่รอช้า เมื่อเห็นว่าคู่กรณีจะไม่รับผิดชอบฉลามวิ่งตามรถเต่าควันดำคันนั้นไปด้วยความรวดเร็ว

ขายาว ๆ ของเขาที่ใช้วิ่งกระทืบพวกเด็กอาชีวะเป็นว่าเล่นตอนอยู่วิทยาลัยทั้งแข็งแรงทั้งว่องไว ไม่นานเขาก็คว้าตัวยัยเด็กเวรที่คิดจะชนแล้วหนีมาอยู่ในอ้อมออกกอดจนได้

ลำแขนแกร่งโอบเอวบางของคนตัวเล็กเอาไว้ ปล่อยให้มอเตอร์ไซค์สนิมเกรอะขับมาตั้งแต่รุ่นปู่ของเธอพุ่งไปข้างหน้า จนกระทั่งล้มลงกับพื้นเสียงดังโครมในที่สุด

“อร๊ายยยย! อ้ายหลามเจ้าบ้าบ่?” (อร๊ายยยย! พี่หลามพี่บ้าเหรอ?) เสียงใสตะโกนลั่น ยังไม่ทันได้เอ่ยปากด่าอีกรอบ ฉลามก็โยนทั้งร่างลงไปนอนกลิ้งเล่นในโคลนทุ่งนาซึ่งมีน้ำขังอยู่พอควร

ตู้มมมมม!

“กรี๊ดดดดดดด~” กำแก้ว กรีดร้องเสียงหลง ซึ่งฉลามก็ใจหยาบพอที่จะยืนกอดอกขำอยู่บนถนนไม่ลงไปช่วย

สมน้ำหน้า แสบดีนัก!