"คุณเครียดหรือเปล่าคะ" อลิชาถามวิลเลี่ยมด้วยความเป็นห่วงเพราะเห็นว่าเห็นว่าชายหนุ่มมีสีหน้าเรียบเฉยและดูค่อนข้างเป็นกังวล
"เปล่าครับผมไม่ได้เครียดอะไรเลย เพียงแค่ผมเป็นห่วงคุณมากกว่า เหมือนคุณจะต้องเจอกับเรื่องแย่ๆของผม มันคงทำให้คุณรู้สึกไม่สบายใจใช่มั้ยครับ" วิลเลี่ยมหันมามองคนตัวเล็กข้างกายในขณะที่มือหนายังคงควบคุมพวงมาลัยรถ
"เปล่าเลยค่ะ อลิชไม่ได้รู้สึกอะไรแบบนั้นเลยค่ะ และตอนนี้รู้สึกสบายใจที่สุดเวลาที่ได้อยู่กับคุณนะคะ ส่วนเรื่องอื่นๆเราอย่าเก็บมาคิดให้ไม่สบายใจเลยนะคะ" วิลเลี่ยมเองก็เห็นว่าเธอสามารถจัดการกับปัญหาที่เกิดขึ้นได้อย่างดีเยี่ยม บางทีเขาอาจมองอลิชาเหมือนเด็กไร้เดียงสาแต่ว่าเธอกลับเป็นหญิงสาวที่ฉลาดและสามารถแก้ปัญหาหลายอย่างได้ดีกว่าเขาเสียอีก
"ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคืนนี้ผมให้รางวัลในฐานะที่คุณเป็นเด็กดีและทำให้ผมภูมิใจที่สุดเลย" วิลเลี่ยมเอื้อมมือมาวางบนศีรษะของเธอและโยกไ
