วิลเลี่ยมมองอลิชาอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหันไปทานอาหารต่อ เขาแสดงท่าทีไม่รู้จักกับเธอต่อหน้าหญิงสาวสวยสง่างามตรงหน้า โดโรธีเห็นอลิชาจึงยิ้มให้ด้วยท่าทางดีใจ
"คุณอลิช ไม่คิดว่าจะได้เจอกันที่นี่นะคะ ว่าแต่มากับเพื่อนๆหรือคะ" โดโรธีไม่เคยมีโอกาสได้เจออลิชาแบบส่วนตัวเช่นนี้มาก่อนจึงอดที่จะเอ่ยทักไม่ได้
"ใช่ค่ะ ดีใจที่ได้เจอนะคะฉันรู้มาว่าคุณเป็นนางแบบที่เกรทแบรนด์" โดโรธียิ้มกว้างเมื่อเห็นว่าอลิชาจำเธอได้
"โดโรธีเรากำลังทานข้าวกันอยู่นะครับ ปล่อยเขาไปทานข้าวกับเพื่อนๆเขาเถอะ" วิลเลี่ยมปรามโดโรธีด้วยสายตาหากแต่คำพูดยังคงสุภาพช่างแตกต่างกับตอนที่พูดกับเธอ
"วิลคะ ฉันแค่ทักทายเท่านั้นเองค่ะ" โดโรธีหันไปพูดกับวิลเลี่ยมก่อนจะหันกลับมาส่งยิ้มให้อลิชาอีกครั้ง เป็นจังหวะเดียวกันกับที่มาร์คัสเดินเข้ามาและเขายังถือวิสาสะโอบหัวไหล่อลิชาและพาเธอไปนั่งยังโต๊ะที่จองไว้ วิลเลี่ยมเห็นมาร์คัสแต่ก็ไม่คิดจะทักทายเ
