ตอน 7
1259 Words
แล้วเขาก็สอดใบหน้าคมสันผ่านเข้าไปใต้กอดอกกุหลาบ ใช้นิ้วร้อนแยกกลีบออก แลบลิ้นนำทางเลียล่องกลีบ ดูดเกสรที่สั่นระริกราวกับดอกไม้งามโดนลมพัด เรียกแมลงให้เข้าไปหา เพื่อกลืนกินความหวานจากรวงน้ำหวาน
“อื้ม...” แสนรักกัดริมฝีปากจนเจ็บ ขยุ้มผ้าจนนิ้วเกือบแทรกเข้าไปในใยผ้า ทุกอย่างกระแทกชีวิตรวดเร็วมากลีลา ท่าทางของนายหัวทำให้เธอเสียวกระสันไปทั่วร่างกาย
อาการเสียวซ่านหนักหน่วงกว่าทุกครั้งที่นายหัวจัดการกับกุหลาบของเธอ เหมือนเขากับเธอเกิดมาเพื่อคู่กัน เธอชอบเขามาก ก็ไม่รู้ว่าเขาจะชอบเธอบ้างหรือไม่ หรือแค่ที่แสดงออกเป็นความต้องการกับตัณหาราคะในแบบผู้ชาย เธออยากให้ความชอบเธอ คลั่งในตัวอย่างที่เธอคลั่งเขาแทบเป็นแทบตายเช่นกัน
ครู่เดียวที่เขาปฏิบัติอย่างแปลกใหม่และเสียวกระสัน ใบหน้าหล่อออกจากใต้ร่างของเธอ จับยายตัวเล็กพลิก ร่างของแสนรักนอนหงาย เธอมองเขาสายตาเต็มไปด้วยคำถาม
ไม่ต้องรอถามรอตอบ สายตาทั้งคู่เหมือนจะบอกเรื่องราวทุกอย่างในตัวอย่างไร้ขีดจำกัด นายหัวยัดท่อนเนื้อที่ร้อนเป่งเข้าทางเยิ้มฉ่ำ ในจังหวะยกหญิงสาวขึ้นนั่งบนตักกว้าง แล้วเขาก็เคลื่อนสะโพกสอบสุดไว ประหารความน่ารักของเธอด้วยอารมณ์ใคร่ในแบบผู้ชายอดอยากห่างไกลผู้หญิงที่โดนใจ
มือใหญ่ดันแผ่นหลังเนียนเข้าหา เป็นจังหวะที่ตัวเขาเด้งสวนท่อนเนื้อร้อนผสานกับช่องหวาม ทั้งสองโรมรันบนเตียงเล็ก บางครั้งนายหัวรำคาญหงุดหงิดกับเตียงเล็กๆ จึงลากหญิงสาวลงไปยืนข้างเตียง จัดท่าให้โก้งโค้งแล้วสวนเข้าหาเธอจากด้านหลัง
ยื่นมือจับหัวไหล่มน แล้วกระทุ้งสะโพกผับๆ สองเต้าเคลื่อนไหวตามแรงผลักรุนแรงจากด้านหลัง มือเล็กสั่นสะท้านเอื้อมไปด้านหลัง แตะเอวหนาของเขา ลูบไล้กล้ามเนื้อ คนหิวด้านหลังใส่ไม่ยั้ง การกระทำอย่างต่อเนื่อง เป็นผลทำให้ความสุขเสียวซ่านแล่นกระแทกปลายท่อนเนื้อ
แล้ว...นายหัวก็วิ่งมาถึงทางช้างเผือก ที่มีลำน้ำเวิ้งว้าง ปล่อยสายธารร้อนทุกยาดหยดใส่สาวใช้ประจำตัว สาวใช้ที่บอกว่าตัวเองทำได้ทุกอย่าง ไม่ว่าล้างจาน ทำอาหาร หุงข้าว กวาดบ้าน เอาเข้าจริงพลาดทุกอย่างที่ว่ามา จานชามแตกเกือบครบทุกใบในบ้าน สองเดือนที่รับเธอเข้ามาทำงาน เขาต้องหาซื้อจานชามทนตีนทนมือมาใช้
วันก่อนก็เล่นเกือบครัวกับบ้านวอดไปทั้งหลัง เมื่อเพลิงโหมลุกไหม้ เพียงแค่เธออยากย่างเนื้อให้เขากินเท่านั้น เรื่องงานไม่ถนัด เรื่องอ่อยเบอร์หนึ่ง
“เธอ ! เธอทำบ้าอะไรของเธอ” นายหัวตวาดเสียงดัง โมโหจัด ก้าวขึ้นบ้านก้าวแรก ก็แทบลื่นล้ม เดินอย่างระวังมาหยุดตรงหน้าสาวใช้
“ถูบ้านค่ะนายหัว” เห็นอยู่ว่าถูบ้าน ทำไมนายหัวต้องถาม ทำอย่างกับเราไม่เคยถูบ้าน
“ไม้ถูมีทำไมลงไปถูอย่างนั้น แล้วเนี่ยเปียกเละลื่นไปทั่วบ้าน ฉันลื่นหัวฟาดไปจะว่ายังไง”
“อ่า...รักสะดวกอย่างนี้ค่ะ” เอาผ้าชุบน้ำบิด ก้มถูแบบนี้สะดวกสบายดีนี่นา ทำไมต้องถามด้วย ทำราวกับเธอทำไม่ถูก แค่บ้านสะอาดก็ดีแล้วนี่ เรื่องมากไปได้
นายหัวยืนมองพูดไม่ออก ไอ้แต่สะดุดลมหายใจตัวเอง สายตาเจ้ากรรมก็ดันมองซอกซอนทะลุไปถึงด้านในเสื้อสายเล็กๆ ที่ตกมาตรงหัวไหล่ เปิดเผยหัวไหล่ขาวเนียน หน้าอกคู่งามก็ดันคอเสื้อออกมาเสียจนเขาจะเป็นบ้า แล้วการที่เธอก้มๆ เงยๆ ถูบ้านมันใช่ไหม
“ไปถูทางอื่นก่อน ฉันจะทำงาน”
“ทางอื่นรักถูหมดแล้วค่ะ เหลือแต่ตรงที่นายหัวนั่งทำงาน ลุกไปก่อนสิคะ ขอรักถูก่อนนะคะ”
“ไม่ต้องถูมันไม่สกปรก”
“น่านะคะ นายหัว ขอรัก...ถูก่อนค่ะ แป๊บเดียว” สายเสื้อตกอีกข้าง นายหัวกลั้นอารมณ์ที่สะกดตัวเองแทบไม่ไหว ผ้าถุงยังเลิกมาถึงต้นขาอ่อน เนื้อตัวหญิงสาวเปียกปอนจากน้ำถูบ้าน เสื้อแนบเนื้อเน้นสองเต้าขนาดอวบอิ่ม สายตานายหัวต่อให้เบือนหนีก็นึกถึงความอวบอูมอยู่ดี
“นะคะให้รักถูก่อน ไม่นาน รักถู...” คำว่าถูหยุดชะงักยกนิ้วถูกับโต๊ะทำงานนายหัว ขยับนิ้วกลางของเขา “รักถู...เก่งมากเลยนะคะ ลองให้รักถูก่อนสิ” เห็นอยู่ว่าเละทั้งบ้านยังกล้าพูดว่าถูเก่ง
“ถะ...ถูอะไร” นายหัวถามอย่างสั่นๆ คิดไปไกลถึงไหนต่อไหน
คิดถึงวันนั้นนายหัวแอบอมยิ้ม ยกมือก่ายหน้าผาก มืออีกข้างก็โอบกอดร่างบอบบาง ที่กำลังหอบเหนื่อย ลมหายใจยังไม่เข้าที่ เอียงหน้าไปหาเธอแล้วจูบแก้มเนียนร้อนผ่าว นึกถึงวีรกรรมแสนรักทีไร เขาก็ต้องกลั้นขำ
แสนรักพลิกตัวในตอนเช้า ช่างเป็นการพลิกตัวที่ยากลำบากที่สุดในชีวิต บนตัวก็หนักอึ้ง ราวกับมีท่อนซุงทับไว้
“นายหัว” ส่งเสียงแผ่วกับตัวเอง ค่อยๆจับแขนที่พาดอยู่บนตัว ได้แต่ลอบอมยิ้มรู้สึกสุขสมที่ได้นายหัวเป็นผัว สมกับที่ลงทุนหว่านเสน่ห์ เต๊าะแล้วเต๊าะอีก พอเห็นว่าตัวเองเปลือยเปล่าในอ้อมแขนแกร่งอบอุ่น บนเตียงที่เธอเคยนอนคนเดียวมาตลอดสองเดือน ที่เข้ามาทำงานยังเกาะเหนือฟ้าจรดน้ำ
ทีแรกก็นึกว่าแห้วสมัครงานไม่ได้เสียแล้ว เมื่อเจ้าของเกาะหน้าขรึม บึ้งตึง เวลาสัมภาษณ์อย่างกับจะถีบเธอกระเด็นออกจากเกาะ
“ทำอะไรได้บ้าง”
“เอ่อ...”
“ฉันถามว่าทำอะไรได้บ้าง” เสียงแข็งตวาดจนร่างบอบบางที่นั่งกับพื้นกระดานสะดุ้งเฮือก
“ล้างจาน ถูบ้าน ทำอาหาร ทำได้หมดละจ๊ะขอให้สั่งมา” เธอลั่นปากเพราะอยากได้งาน ที่สำคัญอยากได้นายหัวมากกว่างานร้อยพันเท่า
“งานในฟาร์มทำได้ไหม”
“ได้สิจ๊ะถ้านายหัวให้ทำ”
“ที่นี่คนงานเยอะแล้ว ฉันคงรับเธอไว้ไม่ได้ พรุ่งนี้ฉันจะให้คนงานไปส่งเธอฝั่งโน้น”
“ไม่ได้นะคะ นายหัวต้องรับรักเข้าทำงาน”
“เหตุผลอะไรที่ฉันต้องรับเธอ ในเมื่อฉันมีคนงานทำงานบ้านแล้ว”
“นายหัว...ถามเหมอก่อนดีไหมคะ”
“ทำไมป้าเหมอทำไม่ไหวหรือ”
“ทำนองนั้นละค่ะ”
“แต่แม่คนนี้ไม่ไหวนะ บอบบางผิวขาว ออกแดด ทำงานหนักไหวหรือเปล่าก็ไม่รู้ ถ้ารับมารังแต่จะเป็นปัญหา ฉันไม่ชอบคนที่ทำตัวมีปัญหา”
“เอางี้สิคะ ให้หนูนี่ทำงานที่บ้านนายหัว กวาดบ้านถูบ้าน ทำอาหารสำหรับนายหัวจะได้ไม่ต้องกินร่วมกับพวกคนงาน”
“บ้านฉันไม่มีอะไรมาก ไม่ต้องมีคนงานส่วนตัว”
“นายหัวจะได้ทำงานของนายหัวไม่ต้องกังวลเรื่องงานทำความสะอาดบ้าน” ป้าเสมออยากได้คนช่วยแบ่งเบางานอยู่แล้ว นายหัวทำยังไงก็ไม่รับคนงานหญิงเพิ่มซะที วันๆ แกรับผิดชอบทำอาหาร ล้างจานงานในครัวก็แทบแย่แล้ว
- Writer
