“ปกติ...คุณคิงไปกินข้าวเย็นที่บ้านใหญ่ไม่ใช่หรือคะ” ป้านวลบอกแบบนั้น เธอไม่จำเป็นต้องวุ่นวายเรื่องอาหารการกินคุณหนูบ้านนี้ เพราะปกติคุณหนูจะเดินไปร่วมโต๊ะกับพ่อแม่ที่บ้านใหญ่ แล้วนี่อะไรเธอฟังผิดหรือเขาจิตใจพิการ
“ฉันสั่งอย่าเรื่องมาก ทำซะ”
บ้านคุณคิงไม่ใช่จะมีพื้นที่เท่าศาลพระภูมิซะที่ไหน กว่าโลมาหญิงสาวน่ารักตัวเล็ก บอบบาง ใช้เวลาตัดหญ้าเสร็จก็เล่นงานแขนขาล้าหมดแรง แอบทิ้งตัวลงนอนบนม้าตัวยาวในสวน จนกระทั่งคนในบ้านกระวนกระวาย ตัดหญ้ามันใช้เวลานานขนาดนั้นเลยหรือ
“สงสัยแม่นี่จะอู้งาน” คิงก้าวฉับๆ ไปตรงสวน ต้องการค้นหาตัวเมดสาว เขาหิ้วท้องรอกินข้าวเย็นจนแทบกินช้างกินม้าได้ทั้งตัว พอก้าวไปถึงใต้ต้นไม้ ที่มีม้านั่งตัวยาววางทอดตัวอยู่ สายตาเห็นเมดสาวนอนตะแคง อยู่บนนั้น เขามองเธอแม่นี่อู้งานจริง ความฉุนเฉียวแล่นเข้ามาในอารมณ์ ก้าวอาดๆ
“นี่เธ
