บทที่ 4
735 Words
เช้าวันต่อมา..
"ทำไมเมื่อคืนนี้พี่หลับเป็นตายเลยล่ะ"
เงียบ~
"ไอ? ไอ คุณอยู่ในห้องนี้ไหม"
"มีอะไรคะ" ที่จริงไออุ่นก็อยู่ในห้องนี้แหละ แต่เขาถามเรื่องที่เขานอนหลับเป็นตาย เธอก็เลยไม่เอ่ยปากพูดขึ้นมา
"คุณไปไหนมา"
"พอดีไอออกไปข้างนอกมาค่ะ"
"แต่ผมไม่ได้ยินเสียงประตูเลยนะ"
"ก็ประตูมันเปิดอยู่คุณจะได้ยินได้ยังไง" ที่จริงประตูไม่ได้เปิดหรอก ตอนนี้เธอคิดว่าจะโกหกยังไงก็ได้เพราะเขามองไม่เห็นอยู่แล้ว
"วันนี้คุณพ่อคุณแม่จะมา"
"ค่ะ"
"ท่านจะมาทานข้าวเย็น หรือบางทีท่านอาจจะมาค้างที่บ้านด้วยก็ได้"
พ่อกับแม่ของเขาจะอยู่บ้านอีกหลัง ส่วนบ้านหลังที่ราชสีห์ใช้เป็นเรือนหอมันคือบ้านที่เขาสร้างไว้ ตอนเริ่มคบกับไอรดา เพราะคิดจะสร้างครอบครัวกับเธอ
ไออุ่นรู้จักพ่อกับแม่ของเขาแล้ว เธอรู้จักท่านก่อนงานแต่งแค่ไม่กี่วัน
เรื่องที่ราชสีห์คบกับไอรดาตอนอยู่ต่างประเทศ ครอบครัวของราชสีห์ไม่เคยเห็นหน้าไอรดาเลย เคยได้ยินแต่ชื่อจากปากลูกชายเท่านั้น
ทีแรกครอบครัวของเขาก็ไม่เห็นด้วยที่ลูกชายคบกับผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้า แต่เพราะอุบัติเหตุในครั้งนั้น ถึงแม้ว่าไอรดาจะหายไปช่วงหนึ่งเธอก็กลับมาดูแลเขา แต่พวกท่านไม่รู้หรอกว่าคนที่ดูแลเขาหลังจากประสบอุบัติเหตุแล้วนั่นไม่ใช่ไอลดา..แต่เป็นไออุ่นต่างหาก
เย็นวันนั้น..
"สวัสดีค่ะคุณพ่อ สวัสดีค่ะคุณแม่" หญิงสาวเดินออกมาต้อนรับพ่อกับแม่ของสามี
"เป็นยังไงบ้างอยู่ที่นี่ขาดเหลืออะไรไหม" นายไพศาล อัครไพศาล เจ้าของสายการบิน
"แล้วตาสิงห์ไปไหนล่ะลูก" นางพรพิมพ์ อัครไพศาล มารดาของราชสีห์และไทเกอร์
"คุณสิงห์นั่งรออยู่ด้านในค่ะ" หญิงสาวพูดกับผู้ใหญ่ทั้งสองท่าน แล้วสายตาของเธอก็มองออกไปด้านนอก เจอกับใครบางคนกำลังเดินเข้ามา
"ขะ! คุณ?" เขาคือไทเกอร์หรือเสือ งานแต่งเขาไม่ได้มาร่วมด้วยเพราะติดธุระด่วนแต่วันนี้พ่อกับแม่บังคับให้มา
"เธอ?" ไทเกอร์พูดออกมาเบาๆ เมื่อเห็นหน้าของไออุ่น
"รีบเข้ามาสิลูกจะมัวยืนทำไมอยู่ตรงนั้น" พรพิมพ์เรียกลูกชายคนเล็กให้เดินตามเข้าไปในบ้าน
"ชะ..เชิญด้านในก่อนค่ะ" เธอเริ่มไม่เป็นตัวของตัวเองอีกแล้ว
"มากันแล้วเหรอครับ" ชายหนุ่มที่ตามองไม่เห็นพยายามเอื้อมมือไปด้านหน้า
"หน้าตาผ่องใสขึ้นเยอะเลยนะเรา" แม่เดินเข้ามาแล้วก็ลูบคลำลูกชายเบาๆ
"ช่วงนี้นอนหลับพักผ่อนเยอะครับ หัวถึงหมอนทีไรหลับเป็นตายทุกที"
"คงจะเป็นเพราะยาของคุณหมอตัวใหม่มั้งคะ" ไออุ่นพูดกับผู้ใหญ่ทั้งสอง และเธอก็พยายามหลบสายตาของไทเกอร์ เหมือนกับกลัวอะไรสักอย่าง
"เป็นอะไรทำไมมือเย็นแบบนี้" ราชสีห์จับมือของเรียวบีบเบาๆ
"อาหารเตรียมพร้อมแล้วค่ะ" แม่บ้านเดินมาตาม
"เราไปทานข้าวกันดีกว่าค่ะ" พอได้โอกาสหญิงสาวรีบลุกขึ้นพยุงสามีให้เดินไปที่ห้องอาหาร
"คุณทานนี่นะคะ" ไออุ่นจะป้อนข้าวราชสีห์แบบนี้ประจำ
"ได้ยินพ่อกับแม่บอกว่า พี่เจอกับเมียของพี่ที่ต่างประเทศไม่ใช่เหรอ แล้วคุณเรียนที่รัฐไหนล่ะ" ไทเกอร์พูดพร้อมกับตักข้าวเข้าปากแล้วก็เคี้ยวแบบใจเย็น
เพล้ง!! แม้แต่มือที่หยิบช้อนก็ยังไม่มีแรง จนช้อนหล่นจากมือของเธอ เมื่อได้ยินคำที่ไทกอร์พูดออกมา
"ไอเป็นอะไร?" ราชสีห์รีบใช้มือคลำหาหญิงสาวเพราะคิดว่าเธอเป็นอะไร แต่มือของเขาก็ไปโดนจานข้าวแล้วตกลงไปแตก เพล๊ง!!
"อยู่นิ่งๆ ก่อนลูก เดี๋ยวให้แม่บ้านมาทำความสะอาด" พรพิมพ์รีบเรียกแม่บ้านให้เข้ามาทำความสะอาด
ตอนนี้บนโต๊ะอาหารกำลังวุ่นวาย แต่ทว่าชายหนุ่มที่ทำให้หญิงสาวตกใจเมื่อสักครู่ยังคงเคี้ยวข้าวแบบใจเย็น และสายตาของเขาก็จ้องมองมาที่เธอด้วยแววตาจับผิด
- Writer
