“ฉันไม่ได้คิดจะทำอย่างที่คุณคิดก็แล้วกัน เชิญคุณคิดเรื่องบ้าบอคอแตกแบบนี้ไปคนเดียวเถอะ หลีกไปค่ะ ฉันมีนัดกับเพื่อนต้องรีบไป”
แต่ก่อนที่หญิงสาวจะเปิดประตูรถ มือหนาก็ยื่นมาขวางไว้ มองหน้าหล่อนอย่างไม่ไว้ใจ
“อย่าให้รู้นะว่าแอบไปมั่วกับผู้ชาย เพราะสามีอย่างผมจะไม่ยอมให้เมีย! แม้ว่าจะเป็นแค่เมีย! จำเป็นก็ตาม มาสวมเขาให้ผมอย่างเด็ดขาด ไม่อย่างนั้น...อย่าหาว่าผัวไม่เตือน หึ” เขาเน้นคำว่าเมียให้หล่อนได้ยินชัดๆ มองหล่อนด้วยรอยยิ้มหยัน
คนที่โดนข่มขู่ไม่คิดที่จะโต้ตอบ แต่ผลักร่างหนาออกไปอีกทาง ก่อนที่จะเปิดประตูรถขึ้นนั่งและสตาร์ตออกไปด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว ร่างสูงยืนมองรถเก๋งคันเล็กที่แล่นออกไปด้วยสีหน้าครุ่นคิด
ที่ร้านอาหารชื่อดังแห่งหนึ่ง ที่มีบรรยากาศแสนโรแมนติกและอยู่ห่างออกไปจากในตัวเมืองกรุงเทพมหานคร
“วันนี้ฉันนึกว่าแกจะออกมาจากที่คุมขังนักโทษไม่ได้เสียอีก” ชิดชนกพู
