แต่น้ำตาก็ไม่ได้ทำให้อสูรร้ายอย่างกฤตภพใจอ่อนลงได้ ร่างใหญ่กำยำก้าวขึ้นเตียงดังพญาราสีห์กำลังจ้องจะตะครุบหนูน้อยผู้น่าสงสาร
เขาขึ้นคร่อมร่างเล็กและกดทับร่างของหล่อนจนจมมิดลงกับที่นอนหนานุ่ม และฝังใบหน้าที่เต็มไปด้วยเคราสากระคายลงมาหาซอกคอขาวผ่องของหล่อน แล้ววนขึ้นมาบดขยี้เรียวปากของหล่อนอย่างจาบจ้วงป่าเถื่อน
“คุณรู้มั้ย ผมเกลียดน้ำตาผู้หญิงมากที่สุด อยากร้องก็ร้องไป ผมไม่ใจอ่อนให้คุณง่ายๆ หรอก” เขารวบข้อมือเล็กไว้เหนือศีรษะทั้งสองข้างด้วยมือเดียวของเขา ส่วนมืออีกข้างก็ฟอนเฟ้นบีบขยำเธออย่าโหดร้ายทารุณ
แคว่ก!!
ชุดที่เกะกะสายตาที่อยู่บนตัวหล่อนขาดวิ่นไม่มีชิ้นดี เขาดึงมันออกจากกายหล่อนอย่างรวดเร็วแล้วปาทิ้งลงข้างเตียงอย่างไม่ไยดี
การกระทำทุกอย่างไร้การทะนุถนอมโดยสิ้นเชิง ร่างบางได้แต่ดีดดิ้นไปมาอย่างร้าวราน ทรมานทั้งกายและใจ ร่างกายเจ็บปวดแค่ไหนแต่หัวใจเจ็บปวดยิ่ง
