“มันไม่ใช่แบบนั้นนะคะ” หญิงสาวพูดเสียงดังมากขึ้น อภิรดารู้สึกเหมือนตนเองเป็นคนผิดทั้งๆ ที่หล่อนไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนั้นเลย หล่อนจะอธิบายให้เขาฟังยังไงดีเขาถึงจะยอมเข้าใจและให้อภัยในสิ่งที่หล่อนทำ และอยากให้รู้ว่าหล่อนยังคงรักและคิดถึงเขาตลอดมา
“ขอโทษนะ วันนี้ผมมีธุระ ขอตัวก่อนนะครับ” ร่างสูงใหญ่ตั้งท่าจะเดินหนีไป แต่ศศิวิมลก็รีบไปรั้งร่างสูงใหญ่ของเขาเอาไว้ มือเล็กคว้าจับมือใหญ่เอาไว้แน่น
“อย่าเพิ่งไปนะคะ ฟังศิอธิบายก่อน ศิขอโทษ คุณจะลงโทษศิยังไงก็ได้ แต่อย่าลงโทษศิด้วยการตัดเยื่อใยกันแบบนี้เลยนะคะ ศิรักคุณ” ในที่สุดศศิวิมลก็โพล่งความในใจออกไป
ร่างสูงใหญ่ยืนนิ่งไปชั่วครู่เมื่อได้ยินถ้อยคำที่เอ่ยมาจากริมฝีปากสีแดงสด ที่ครั้งหนึ่งเขาเคยคิดว่ามันหอมหวานและช่างเจรจาไพเราะมากมายเหลือเกิน แต่ทว่าตอนนี้เขากลับรู้สึกว่ามันช่างขมขื่นและไม่อยากจะได้ยินให้เคืองหู เขายิ้ม
