“อัญ คืนนี้อัญสวยมากเลย” วิทยายิ้มมองหญิงสาวอย่างชื่นชม เขามองหล่อนจนออกอาการเก้อเล็กน้อย เพราะมัวแต่ตะลึงมองสาวเจ้าด้วยนัยน์ตาหวานฉ่ำ
“มองอัญนานๆ แบบนี้ เดี๋ยวอัญก็สึกหรอหมดหรอก วิทย์เนี่ย ไปได้แล้ว” อัญชนาก็รู้สึกเขินเหมือนกัน ที่เพื่อนชายมาชมเธอและมองเธอด้วยสายตาชื่นชมจนปิดไม่มิดนานๆ แบบนี้
“เชิญครับเจ้าหญิง” วิทยาผายมือเดินไปเปิดประตูรถให้เพื่อนสาว อัญชนามองท่าทางของเพื่อนสนิทอย่างขำๆ เพราะเขาดูขี้อายทุกครั้งที่อยู่ต่อหน้าสาวๆ แต่ก็ดูน่ารักดี แต่ความน่ารักของเขาก็ไม่อาจทำให้เธอคิดกับเขาเกินความเป็นเพื่อนไปได้ และบางครั้งเธอก็คิดว่าวิทยาเป็นชายแท้ๆ หรือเปล่า เพราะเขาดูสำอางมากเกินไป
“อัญจะไปร้านไหนเหรอ” วิทยาถามอัญชนาหลังจากเลี้ยวรถเข้าสู่ถนนใหญ่
“ก็ไปร้านเดิมที่วิทย์เคยพาอัญไปนั่นแหละ”
“ร้านเดิมเดี๋ยวนะ นึกก่อน” วิทยาทำท่าคิด
“ก็ร้านเจ้แหววไง จำไม่ได้เหรอ”
“อ้อ จำได้แล้ว แต่ว่า
