“แต่คุณกำลังจะออกไปกับผู้ชายคนนั้น ผมคิดว่ามันคงไม่ได้คิดกับคุณแค่เพื่อนหรอกนะ หรือคุณจะเถียงว่ามันไม่จริง” กฤตภพมองอัญชนาด้วยรอยยิ้มหยัน
“คุณมันใจแคบ ชอบคิดอกุศล วิทย์เป็นเพื่อนชายที่สนิทที่สุดของฉัน เขาไว้ใจได้ ส่วนเรื่องที่เขาจะคิดยังไงกับฉัน ฉันไม่สนใจเพราะคนเราห้ามความคิดของใครไม่ได้หรอก”
“และคุณก็ห้ามความคิดของผมไม่ได้เหมือนกัน บังเอิญว่าตอนนี้ผมคิดต้องการคุณขึ้นมาแล้วสิ ช่วยทำหน้าที่เป็นเมียที่ดีของผัวหน่อยนะ รู้ใช่มั้ย...ว่าต้องทำยังไง” แล้วร่างสูงใหญ่ก็ย่อตัวช้อนร่างบางอุ้มเข้าไปในบ้านทันที
“ไม่นะ! นี่คุณ! ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ! คนบ้า!” อัญชนาตวาดเสียงแหลมปี๊ดจนแสบแก้วหู แต่ร่างหนาก็ไม่หยุดเดิน กำปั้นเล็กทุบลงบนอกแกร่งของเขาไม่ยั้ง แต่เขาก็ไม่สะทกสะท้าน กลับมองหล่อนอย่างคาดโทษ จนคนตัวเล็กต้องหยุดทุบตี มองสามีของตัวเองอย่างหวาดหวั่น
ร่างบางถูกโยนลงบน
