ตอนที่ 1 คืนแห่งนรก NC+++
854 Words
ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!
สองมือน้อยถูกมัดรวบตรึงเข้ากับหัวเตียง ร่างกายทุกส่วนของเธอช่างว่องไวต่อการสัมผัส เมื่อดวงตาถูกปิดสนิทด้วยผ้าสีดำ สัมผัสได้ถึงความรู้สึกเจ็บปวดที่แล่นผ่านเข้ามาภายในกายสาว แม้จะพยายามดิ้นรนและต่อต้านให้หลุดพ้นจากมัน แต่เรี่ยวแรงของเธอก็ยังมีน้อยกว่าอีกฝ่าย
ค่ำคืนนี้เป็นอีกคืนแห่งนรกสำหรับเธอ นานเป็นเวลากว่าหนึ่งสัปดาห์แล้ว ที่เธอต้องทนอยู่กับความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสและทุกข์ทรมานเช่นนี้
ไอ้ปีศาจนรก~
เธอเรียกขนานนามมันอย่างนั้น แม้เธอจะไม่เคยเห็นหน้าค่าตาของมันก็ตาม ถ้ามันสามารถควบคุมเธอได้ มันก็ต้องโหดเหี้ยมและเลือดเย็นยิ่งกว่าเธอ
“หึหึ”
เกลียด! เธอเกลียดเสียงหัวเราะเย้ยหยันนั้นที่สุด
“ร่างกายทนทานต่อแรงกระแทกขนาดนี้ สมแล้วที่จะมาเป็นที่อยู่อาศัยให้ลูกของฉัน ถึงแม้มันจะโสโครกไปหน่อย แต่เดี๋ยวฉันจะช่วยขัดล้างให้มันสะอาดขึ้น”
ทำไมเธอถึงตกอยู่ในสภาพนี้นะเหรอ?
เพราะเธอฆ่าพ่อของเขา
เขากล่าวหาเธออย่างนั้น ซึ่งเธอก็ปฏิเสธไม่ได้ หากว่าเธอเองก็ปลิดชีวิตผู้คนมาแล้วหลายต่อหลายคน แต่เธอเลือกฆ่าเฉพาะคนที่อยู่ไปก็รกโลก หากว่าเขาก็ไม่ได้บอกด้วยว่าพ่อของเขาเป็นใคร?
ถ้าพวกมันถูกเธอสังหาร นั่นแปลว่าความชาติชั่วสารเลวที่อยู่ในตัวพวกมันก็คงมีไม่น้อย
ชีวิตก็ต้องแลกด้วยชีวิต เธอทำให้เขาต้องสูญเสียพ่อ เธอก็ต้องกำเนิดลูกมาทดแทนเขา
นี้คือสิ่งที่เขายัดเยียดให้เธอชดใช้ก่อนตาย เขาได้ลูกตามที่ต้องการเมื่อไหร่ เขาจะส่งเธอให้ไปเกิดใหม่ทันที
“เรติกา อ๊าส์”
น่ารังเกียจ! น่าขยะแขยงที่สุดเลย
“ใครอนุญาตให้แกครางชื่อฉัน ไอ้ชั่ว!” เธอพยายามประคองเสียงตัวเองไม่ให้สั่น ความรุนแรงที่เขามอบให้นั้นไม่สามารถทำให้คนถูกกระทำอย่างเธอส่งเสียงร้องครวญครางออกมา
แม้แต่น้ำตาแค่หยดเดียวเขาก็ไม่สามารถรีดมันออกมาจากดวงตาของเธอได้ แต่ถึงอย่างนั้นก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอเองก็เจ็บปวดทรมานแทบขาดใจ เหมือนร่างกายจะแตกเป็นเสี่ยงๆ
“หึหึ” มันส่งเสียงหัวเราะในลำคอเย้ยหยันเธออีกแล้ว โคตรเกลียดมันเลย
“ถ้าเธอส่งเสียงร้องครวญครางออกมาบ้าง ฉันอาจเมตตาเธอก็ได้นะ”
ไม่จริง! คำพูดเหล่านั้นมันโกหก ถ้าเธอส่งเสียงร้องออกมาอย่างเจ็บปวดมันคงจะสะใจเสียมากกว่า
“หึ ฝันเอาเถอะ เพราะหนังหน้าของแกมันน่าขยะแขยงไง แกถึงต้องปิดตาฉันเอาไว้ ไม่ต้องอายฉันไม่กลัวผีหรอก”
“ปากดีนักนะ!” มือหนาบีบปลายคางมนอย่างแรง ก่อนจะเลื่อนมือลงไปบีบคอของคนใต้ร่างจนแทบจะขาดอากาศหายใจ
เฮือก!
เสียงหายใจดังเฮือก หลังจากที่เขายอมปล่อยให้เธอได้เป็นอิสระ เรติการีบกอบโกยอากาศเข้าปอด พร้อมกับเสียงไอแห้งๆ หากว่าความตายยังไม่ได้มาเยือนเธอตอนนี้
พลับ! พลับ! พลับ!
เมื่อส่วนกลางของร่างกายถูกทารุณอย่างป่าเถื่อน จนได้ยินเสียงของเนื้อกระทบเนื้อดังก้อง เหมือนช่องทางรักมันฉีกขาด เมื่อได้กลิ่นคาวเลือดลอยคละคลุ้ง ความเป็นสาวกระตุกเกร็งถี่ๆ เมื่อเกิดความรู้สึกแปลกๆ ในร่างกาย
“อ๊าส์” เสียงคำรามดังกระเส่าเล็ดลอดออกมาจากลำคอนั้น เป็นสัญญาณที่บ่งบอกว่าคนบนร่างกำลังจะได้รับการปลดปล่อย มือหนาจับยึดสะโพกงอนงามเอาไว้มั่น จังหวะที่อัดกระแทกกระทั้นเข้าออกอย่างถี่รัว แปรเปลี่ยนมาเป็นเข้าสุดออกสุดเน้นๆ สองสามครั้ง “อ๊าสสสสสสสสส์”
เสียงคำรามลั่นของห้วงนาทีสุดท้ายดังขึ้นมาพร้อมกับน้ำรักอุ่นๆ ที่ฉีดพุ่งพวยเข้ามาในร่างกายของเธอทุกหยาดหยด
ปึก!
“อื้อ!” อีกครั้งที่เธอถูกคนบนร่างอัดกระแทกความใหญ่เข้ามาในร่องรักคับแน่นอย่างไร้ความปรานี ก้อนเนื้อที่อกข้างซ้ายเต้นแรงจนหนักหน่วงแทบไม่เป็นจังหวะ นิ้วขาเรียวบิดเกร็งจนสั่น
“หึ” เสียงเค้นหัวเราะออกมาในลำคออย่างดุดันปนเย้ยหยัน
แม้เธอจะไม่ได้ส่งเสียงครวญครางให้เขาได้ยิน แต่ก็ไม่ได้แปลว่าเขาจะไม่รับรู้ว่าเธอเองก็เจ็บปวดทรมาน หากว่าใบหน้าที่ทั้งเหยเกและบิดเบี้ยวของเธอนั้น มันบ่งบอกว่าเธอต้องอดทนต่อสู้กับการถูกทารุณอย่างหนัก
“ฉันได้เห็นน้ำตาของเธอเมื่อไหร่ เธอก็จะได้เห็นหน้าของฉันเหมือนกัน”
ครั้งแล้วครั้งเล่าที่แรงกระแทกกระทั้นอย่างทารุณนั้น สร้างความเจ็บปวดทรมานให้เธออย่างแสนสาหัส และไม่มีท่าทีจะจบลงโดยง่าย เพราะเขาต้องการสร้างบาดแผล สร้างความเจ็บปวดบนเรือนร่างของเธอให้ได้มากที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้
- Writer
