@โรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง
“ผู้หญิงคนนั้นคือมือปืนที่ยิงพ่อมึงเหรอ” เป็นหมอนนท์ที่พูดขึ้นหลังจากที่ได้รู้ความจริงจากปีแสง ศัลยแพทย์หนุ่มทำหน้าครุ่นคิดเพราะตอนแรกคิดว่าเธอเป็นนักโทษหญิงใกล้ประหารที่ปีแสงเบิกตัวมาให้เขาทำการทดลองจากสิ่งประดิษฐ์ชนิดใหม่
“มึงนี่มันเลวจริงๆ ที่หลอกใช้กูไอ้เพื่อนเวร!” เป็นหมอเวชที่พูดต่อ เพราะปีแสงขอให้หมอเวชช่วยปลอมใบรับรองแพทย์ว่าเรติกาคือคนไข้ที่มีอาการทางจิตชนิดรุนแรง ซึ่งจิตแพทย์หนุ่มก็เป็นเจ้าของเคสนี้แบบปลอมๆ
ไม่ใช่เรื่องง่ายที่สามหมอจะมารวมตัวกันได้ แม้จะทำงานอยู่โรงพยาบาลเดียวกันแต่อยู่กันคนละแผนกและต่างคนก็ต่างมีงานล้นมือ
“งั้นที่ตำรวจบอกว่ามือปืนที่ยิงพ่อมึงหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ก็แปลว่าตอนนี้อยู่กับมึง” กว่าตำรวจจะตามสืบตามแกะรอยคนร้ายได้ก็สามเดือนเกือบจะเข้าเดือนที่สี่ ในขณะที่ปีแสงได้ตัวเธอมาอยู่ในกำมือหลังเกิดเรื่องได้เพียงสามวัน
“รู้แล้วก็เลิก
