“นี่มึงตามสืบเรื่องนี้โดยที่ไม่ได้บอกกู” ปีแสงพูดในขณะที่สายตามองหน้าเอกสารที่เป็นเกี่ยวกับรูปคดีการถูกยิงของพ่อเขา
“กูขอโทษ กูจำเป็นต้องทำ ตอนที่น้องมันขอร้องให้กูช่วย น้องมันน่าสงสารมากนะเว้ย ถ้าน้องมันไม่ผิดน้องมันก็ไม่ควรเจออะไรแบบนี้นะ”
ปีแสงใช้ศาลเตี้ยในการตัดสิน ซึ่งมันโหดเหี้ยมและยังผิดจรรยาบรรณ จึงทำให้หมอเวชหักห้ามใจที่จะนิ่งดูดายไม่ได้
“มึงไม่เชื่อที่กูพูด?”
“ไม่ใช่ว่าไม่เชื่อ แต่อยากได้ข้อกระจ่าง”
“นี่มึงเป็นหมอหรือเป็นนักสืบวะ?” ข้อมูลที่หมอเวชให้เขาดูมันละเอียดครบถ้วน ข้อมูลเจาะลึกไปจนถึงปืนที่เรติกาใช้ยิง และกระสุนที่เจาะโหนกแก้มของพ่อเขามันคนละรุ่นกัน แต่ปีแสงก็ยังไม่ปักใจเชื่อในสิ่งที่เห็น
“กูจ้างนักสืบให้ช่วยหาหลักฐานและข้อมูลเพิ่มเติม แต่มันก็เปล่าประโยชน์ เมื่อสองสัปดาห์ก่อน ข้อมูลที่กูได้มามันจะหายไปจากห้องทำงาน แล้ววันนี้มันกลับม
