กลับมาเพื่อรักกัน

กลอยมีดบิน

" แม่กลอย ข้า ข้า" ขุนเดชยังพูดไม่ทันได้จบเลยด้วยซ้ำ เพราะกลอยเธอไดม้ร้องไห้ออกไปจากเรือนของขุนเดชแล้ว ขุนเดชที่ได้ยินที่นางพูดทุกคำหัวใจของเขาก็รู้สึกปวดหนึบเป็นอย่างมาก อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนกลอยที่รู้สึกแปลกๆกับตัวเองเธอก็วิ่งขึ้นบ้านมาด้วยความสงสัยว่าเธอเป็นอะไรกันแน่ จนมานั่งอยู่ที่ปลายเตียงพร้อมกับยเอามือขึ้นมาเช็ดน้ำตาแล้วก็นั่งเอามือกุมที่หน้าอกของตัวเอง ก่อนจะหันไปมองกระจกแล้วถามตัวเองออกมาเบาๆ

" อีนีน่ามึงเป็นบ้าอะไร ของมึง" นีน่ามองตัวเองที่อยู่ในกระจกก่อนจะถามออกมาด้วยความสงสัย กลอยด้วยความที่เป็นวิญญาณและมีกรรมผูกติดกันมากับยีน่าและขุนเดชเธอก็โผล่ออกมาจากด้านหลังของฃหญิงสาวพร้อมกับเดินเข้ามาช้าอย่างกับสโลโมชั่น นีน่าที่นั่งอยู่กับตัวเองพอได้เห็นวิญญาณของกลอยเจ้าของร่างที่เธอมาอยู่ นีน่าถึงกับสะดุ้งตัวโยนด้วยความตกใจเป็นอย่างมาก

" เชี้ย " นีน่าสะดุ้งตัวโยนด้วยความตกใจก่อนจะหันมามองวิญญาณของกลอย กลอยที่เห็นท่าทางของหญิงสาวแบบนั้นเธอก็อดขำไม่ได้ก่อนจะมานั่งลงด้านข้างของหญิงสาว

" คริ คริ คริ ทำเป็นขวัญออ่นไปได้นะแม่นีน่า " วิญญาณของกลอยหัวเราะนีน่าออกมาอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะเดินมานั่งข้างๆนีน่าแล้วยิ้มหวานให้แล้วพูดบางอย่างออกมา

" แม่นีน่าฟังข้าก่อนเทิดน่า เจ้ากับคุณพี่เป็นเนื้อคู่กันมาทุกภพทุกชาติ แต่ชาติที่เจ้าจากมาคุณพี่ยังมิได้ไปเกิด เจ้าเลยต้องกับมาหาคุณพี่อีกครั้งง แล้วเรื่องที่เจ้าร้องไห้ก็เป็นเพราะหัวใจ และวิญญาณของเจ้าที่ได้รักคุณพี่มาทุกภพทุกชาติ และร่างกายนี้ก็เป็นของข้าจิตรของเจ้ากับร่างของข้าเราเป็นหนึ่งเดียวกัน เจ้าจึงรู้สึกเสียใจ หรือว่าโกรธคุณพี่ทุกคราไปเมื่อนึกถึงสิ่งที่เขาทำกับเจ้า แม่นีน่า " วิญญาณ ของกลอยพูดจบก็หายแว๊บไปโดยปล่อยให้นีน่านั่งเอ๊อเป็นไก่โดนค้อนทุบหัวอีกครา

" เอ้านึกจะไปก็ไป นึกจะมาก็มาแบบนีก็ได้เหรอว่ะ เห้ย......รักบ้ารักบออะไรกัน คู่บ้าคู่บอนะสิไม่ว่า อยู่ๆจะมาก็มา จะไปก็ไป แม่กลอย แม่กลอย โอ๊ยยยยย ยังไม่ทันจะได้เรื่องอะไรเลยจริงๆ จะบ้าตายอยู่แล้ว" นีน่าพูดออกมาอย่างคนหัวเสียเมื่อกลอยนึกอยากมาก็มา นึกอยากไปก็ไป มาพูดให้อยากรู้แล้วก็ไปทำให้นีน่าไม่กระจ่างใจสักครั้งที่มา พอเธอจะถามอีกก็หาย เป็นอย่างนี้ทุกคราไป

เวลาต่อมา

แกร๊ง แกร๊ง แกร๊ง แกร๊ง

เสียงเคาะเหล็กอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เป็นเรือนของ 207 เรือนนั้นเป็นเรือนของแขกต่างชาติชาวอังกฤษ นีน่าได้ยินแบบนั้นเธอก็รีบเดินออกจากเรือนไปเพื่อที่จะไปบริการแขก

" Hi MR. Robret how can i help You darling " กลอยเดินเข้ามาถามแขกชาวอังกฤษที่มาพักที่นี้ทุกอาทิตย์เมื่อมาทำการค้ากับพ่อค้าชาวสยามและชาวจีน ที่ขุนหลวงไม่ว่าอันใดเพราะฝรั่งพวกนี้นำเงิน ทอง และของมีค่าเข้ามาในสยาม ขุนหลวงเลยไม่ว่าอะไร ขุนเดชที่แอบตามเมียมาตั้งแต่ต้น เขาได้ยินทุกอย่างที่เมียพูดกับอีกคนที่อยู่ในห้อง แต่คำพูดของนางแปลกประหลาดขุนเดชเลยไม่ค่อยเข้าใจ ก็เลยตามเมียมาอีกก่อนจะมาเจอว่ากลอยนางสามารถพูดภาษาของชาวฝรั่งได้ และนั้นยิ่งทำให้ขุนเดชแปลกใจเป็นอย่างมากเพราะเขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าเมียของตัวเองสามารถพูดภาษาฝรั่งได้ หลังจากที่กลอยรู้ปัญหาที่แขกชาวต่างชาติอยากได้แล้ว เธอก็อาสาไปทำตามที่เขาบอก แต่ขุนเดชที่ไม่เข้าใจว่าทั้งคู่คุยอะไรกัน เขาเห็นแค่ว่าหญิงสาวเดินเข้าห้องของโรเบิตร์ไปอย่างลับๆล่อๆ ขุนเดชไม่รู้ตัวว่าก้าวขามาถึงเรือนของขุนเดชตั้งแต่เมื่อไหร่ เขารู้แต่ว่าตอนนี้เขามาอยู่ที่หน้าห้องของแขกฝรั่งแล้ว

" โอ๊......เยส......อ๊าาาาาา อ๊าาาาาาาา โอ๊....."

" อ๊าาาาาาาาา อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาาาาา " เสียงของชสบหญิงทั้งสองที่อยู่ในห้อง ร้องระงมอย่างกับว่าในห้องนั้นมีเพลิงของไฟสวาทที่กำลังลุกโชนทั่วทั้งห้อง ขุนเดชที่ยืนมองอยู่ด้วยหัวใจที่หนักอึ้งเพราะเขาไม่คิดว่าเมียที่เขาไม่เคยรักมาก่อน พอเลิกกับเขามาได้แค่เดือนเดียวจะมานอนกับฝรั่ง เมื่อขุนเดชได้ยินและคิดได้แบบนั้นไฟแห่งความหึงหวงของเขาก็ลุกโชนขึ้นไม่แพ้กัน ขุนเดชเอาเท้าถีบเข้าที่ประตูหน้าห้องของแขกด้วยความโมโหโดยที่เขาไม่คิดเลยว่าข้างในนั้นเขาได้ทำอะไรกันอย่างที่เขาคิดรึเปล่า

ปัง

" ว๊ายยยยย / FUCK.." กลอยกับโรเบิตร์ที่กำลังนั่งทำแผลกันอยู่นั้นทั้งสองต้องตกใจเพราะคนที่ไม่รับเชิญอยู่ๆก็ถีบประตูเข้ามา ขุนเดชเมื่อถีบประตูให้เปิดออกแล้วเขาก็ดึงดาบออกมาหมายจะทำร้ายคนทั้งคู่ที่กล้าสวมเขาให้กับเขา กลอยและโรเบิตร์ที่ตกใจเมื่อมีคนเข้ามาด้วยความที่เธอมีสัญชาติตญาณของนักฆ่าอยู่แล้วเธอก็ปามีดที่พกมาโยนออกไปเกือบโดนขุนเดช ดีที่เขาหลบทันเลยทำให้เฉียดหูเขาไปแค่นิดเดียวเท่านั้น

" นี่ท่านขุนเข้ามาดีๆไม่ได้รึไง อยู่ๆพรวดพลาดเข้ามาตกใจหมด " กลอยที่ปามีดออกไปเธอก็ด่าขุนเดชด้วยความหัวเสีย เมื่อขุนเดชรู้แล้วว่าสาเหตุอะไรที่เสียงครางเสียงร้องคนที่อยู่ในห้องไม่ได้ทำอะไรที่ตัวเองคิด แต่ทั้งคู่กับกำลังทำแผลกันอยู่ ขุนเดชเมื่อรู้ว่าตัวเองผิดก็ได้ทำหน้าสลดแต่เขาก้แปลกใจก่อนจะเดินเข้ามาหาคนทั้งคู่โดยที่ไม่ลืมปิดประตู

" ข้าขอโทษ ข้าก็นึกว่าเจ้ากับไอ้ตาน้ำขาวนี้ทำ...." ขุนเดช พูดหยุดอยู่แค่นั้นก่อนจะยิ้มอย่างเขินอายตัวเอง ก่อนจะเข้ามาถามสิ่งที่เกิดขึ้นกับชาวต่างชาติด้วยความสงสัย เพราะแผลที่ดดนมาเป็นแผลของดาบที่คมมาก กลอยที่กำลังจะอ้าปากพูดอะไรบางอย่างออกมาเธอก็ต้องหุบปากลงเพราะ ขุนเดชเบียนหน้าหนีเธอแล้วมุ่งตรงมายังโรเบิตร์

" นี้มันแผลจากมีดที่ไม่ใช้มีดธรรมดานะ แม่กลอยว่าแต่ไอ้ตาน้ำขาวนี้มันไปทำอะไรให้เจ้าของดาบไม่พอใจเขาถึงได้ฟันแผลลึกจนเกือบถึงลำใส้ขนาดนี้" ขุนเดชถามออกไปอย่างไม่ได้คิดอะไร แต่นี้ก็เป็เรื่องที่กลอยกับโรเบิตร์กำลังต้องการคำตอบว่า คนที่ทำเป็นผู้ใดเพราะเธอถารมแล้วว่าเขามีศัตรูที่ไหน แต่โรเบิตร์ก็บอกว่าไม่รู้ แต่คำพูดของขุนเดชทำให้กลอยสนใจเป็นอย่างมาก