ตอนที่ 1 เปิดม่านอัคคี
1222 Words
SET เพลิงรักร้ายผู้ชายพันธุ์โหด (เพลิงกามา + เพลิงปรารถนาโฮสต์หนุ่ม+เพลิงสวาทคนเถื่อน)
เพลิงกามา
ตอนที่ 1 เปิดม่านอัคคี
“กรี๊ดดดดดดดด!!!!!”
เสียงกรีดร้องของผู้หญิง ดังผ่านม่านรัตติกาลในยามดึกสงัด เมื่อผู้คนที่อยู่ระแวกนั้น ต่างก็พากันปิดประตูหน้าต่างแล้วก็หลับใหลกันหมดแล้ว ไม่มีใครได้ยินเสียงอะไร
แต่ทว่าใครคนหนึ่งในชุดสีเทาเข้ม ที่กำลังใช้เสียมพรวนดินที่แปลงดอกไม้ ได้ยินเสียงนั้นจนชิน
ใบหน้าที่เต็มไปด้วยริ้วรอยแห่งวัย เงยขึ้นไปมองทางหน้าต่างของชั้นสามของตึก
เงาวูบวาบที่สะท้อนจากแสงไฟสลัว เป็นดังเงาปีศาจร่างใหญ่ที่เคลื่อนไหวอยู่บนร่างเย้ายวนของอิสตรีรูปร่างบอบบางอย่างร้อนแรง
เงาร่างสูงใหญ่ที่วูบไหวบนผนังนั้น ยืนคร่อมประสานอยู่บนร่างของหญิงสาวที่ตกเป็นเหยื่อชวนให้หวาดหวั่น เสียงร้องหวีดหวิวด้วยความทรมาน ก็เล็ดลอดออกมาไม่ขาดระยะ ขณะที่เสียงของซาตานร้ายก็คำรามออกมาเช่นกัน
“อ่าว์ฮ...!!!!”
“โอ๊ย!................กรี๊ดดดดดดด!!!!......”
ภาพเงาสะท้อนของการเสพสวาท เคลื่อนไหวรุนแรงขึ้นทุกขณะ ได้ยินแม้กระทั่งเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่น มันช่างบาดหัวใจคนที่ได้ยินยิ่งนัก
...กว่าซาตานร้ายจะหมดแรงในคืนนี้ หญิงสาวคนนั้นจะมีสภาพเป็นเช่นไร...
“อ๊ะ...........โอ๊ย........กรี๊ด!!!.....กรี๊ดดดดด!!!...อย่า!!!!....”
“อ่าห์....”
“กรี๊ดดดด!!!....อย่า!....โอ๊ย..........อ๊าซ......”
แล้วเสียงแห่งการเสพสมเยี่ยงสัตว์ก็ขับขานอย่างน่าหวาดหวั่นจนคนที่ยังนั่งฟังใจเต้นระทึก ลุ้นทุกลมหายใจ ว่าเมื่อไหร่ เสียงอึกทึกครึกโครมที่สลับกับเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดนั้นจะหยุดลงเสียที
“อ้ากกกกกกกกกกกกส์!!!!!!..............”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด............”
แล้วทุกอย่างก็กลับสู่ความเงียบงัน และไม่ได้ยินเสียงอะไรอีกเนิ่นนาน จนรู้สึกว่ามันผิดปกติ เพราะปกติมันต้องมีต่อ แต่นี่เหมือนทุกอย่างจบลงแล้ว
กระทั่งแปลงดอกไม้ที่ถูกพรวนดินใส่ปุ๋ยจนเสร็จ เจ้าของเสียงคำรามเมื่อชั่วโมงที่ผ่านมา ก็มายืนเท้าแขนอยู่ตรงขอบหน้าต่าง หันมาทางคนที่กำลังถือเสียมอยู่
แค่สบตาชายชราก็รู้ว่าต้องทำอะไรต่อไป แต่ก่อนที่จะขึ้นไปบนนั้น สายตาที่ผ่านโลกมาหลายสิบปี ก็เหลือบแลไปเห็นใครคนหนึ่งในกระบะกลางเก่ากลางใหม่ กำลังเลื่อนกระจกลง
‘สงสัยว่าเรื่องราวในคืนนี้ บนห้องนั้น คงถูกเล่าขานในวงกว้างออกไปอีกแน่ แล้วเขาแคร์ด้วยหรือ...ก็ไม่’
เรื่องในคืนนี้ ถูกเล่าขานในวันถัดไปด้วยปากของคนที่ชอบคุยโม้เป็นชีวิตจิตใจเป็นแน่
ณ คฤหาสน์เดมอน(ผู้คนตั้งชื่อให้มันเอง) ตึกสูงตระหง่านที่น้อยคนนักจะกล้าเดินเข้ามา เพราะมันคือที่อยู่ของบุรุษปริศนา หรือปีศาจหนุ่มรูปงาม ที่เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ในแถบชายแดนไทยพม่าได้เพียงหนึ่งปีเท่านั้น
ทว่าชื่อเสียงของคฤหาสน์แห่งนี้ กลับเต็มไปด้วยข่าวลือที่น่าสะพรึงกลัว ‘ข่าวการหายตัวไปของหญิงสาวในหมู่บ้านใกล้เคียง และข่าวการเสพสังวาสเยี่ยงสัตว์ป่าที่ชั้นบนสุดของตึกสูงนั่น’
ทว่าสำหรับมารีริน หญิงสาวผู้ไม่สนใจสิ่งใด นอกจากดอกไม้ที่เธอชื่นชอบ เธอจึงไม่เคยรับรู้เรื่องราวเล่าขานที่มาจากคฤหาสน์ที่น่าสพรึงกลัวหลังนั้น
มารีริน เด็กสาวที่กำลังเป็นสาวสะพรั่ง เธอสวย เธอบริสุทธิ์ จนเป็นที่กล่าวขานกันในคุ้มเวียงผาคำ ว่าเธอเป็นดั่งเทพธิดาจากสวรรค์ที่ลงมาจุติบนโลกมนุษย์ ทว่าความสวยที่เหนือใครนี่เอง จึงทำให้เธอมีเพื่อนน้อยมาก เธอเหงา เธอเปล่าเปลี่ยว แม้จะถูกห้อมล้อมไปด้วยความรักของคนในครอบครัวก็ตาม
บิดามารดาปรารถนาให้เธอมีสามีที่รวย เป็นคนดี เป็นคนที่ทุกคนลงความเห็นว่า จะสามารถดูแลเธอได้ และในเดือนนี้บิดามารดาของเธอ ก็ได้พาผู้ชายที่เข้าตามาให้เธอดูตัวบ่อยมาก จนเกือบจะครบทุกคนที่บิดามารดาของเธอเห็นว่าดีแล้ว ทว่ามารีรินก็ไม่นึกชอบใจใครเลย
“มาร์ พรุ่งนี้เพื่อนของพ่อจะพาลูกชายของเขามาบ้านของเรานะ พ่อส่งรูปของมาร์ไปให้ทางโน้นเขาดูแล้ว ปรากฏว่า ลูกชายของเขาชอบมาร์ในทันทีที่เห็นรูปของมาร์ เขาจึงรีบบินข้ามน้ำข้ามทะเลมาหา คาดว่าพรุ่งนี้เย็นๆน่าจะเดินทางมาถึง”
“จ้ะพ่อ” มารีรินกลัวบิดามาก เพราะพ่อของเธอคือประมุขของบ้าน คำสั่งของพ่อคือคำประกาศิตที่ทุกคนในบ้านต้องทำตาม
“งั้นคืนนี้ ก็นอนพักผ่อนแต่หัววันนะ ตื่นตอนเช้ามาจะได้สดชื่น เตรียมตัวต้อนรับพี่กันต์ พี่เขาหล่อมากนะลูก แถมจบมาจากเมืองนอก มีธุรกิจเป็นของตนเอง ที่สำคัญเขาไม่เคยมีเมียมาก่อน และเขาบอกพ่อว่าเขาตกหลุมรักหนูทันทีที่เห็นรูปของหนู”
“เหรอจ๊ะ”
“ใช่ และพ่อคิดว่าหนูก็คงจะชอบพี่เขาเช่นกัน ถ้าหนูได้เห็นตัวจริงของเขา”
มารีรินไม่ตอบ เธอรับทราบแล้วก็เดินลงไปชมสวนในตอนค่ำอย่างเช่นทุกวันที่ผ่านมา
หญิงสาวตรงไปยังช่อดอกชบา เธอชอบดูดน้ำหวานจากเกสรของดอกไม้นี้ เพราะมันทั้งหวานทั้งหอม บางทีเธอก็เคี้ยวกินกลีบดอกอ่อนๆของมันด้วย
เธอเริ่มชอบกินดอกชบา เพราะตอนเด็กๆมารดาของเธอเด็ดมาให้กิน แล้วบอกว่ามันคือดอกไม้ที่กินแล้วสามารถทำให้เด็กเลิกปัสสาวะรดที่นอนได้ ซึ่งเธอกินได้ไม่กี่วันก็ปรากฏว่าเธอเลิกปัสสาวะรดที่นอนได้จริงๆ แต่ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เธอก็ชอบที่จะมากินน้ำหวานจากเกสรของมันอยู่บ่อยๆจนมาถึงทุกวันนี้
สวนดอกชบาเป็นสถานที่โปรดของมารีรินเสมอ เธอหาดอกชบาหลายพันธุ์มาปลูก ในสวนมีครบทุกสีแล้วกระมัง ทั้งสีขาว สีชมพู สีส้ม สีแดง และสีเหลือง
หากเธอรู้ว่ายังมีดอกชบาพันธุ์อื่นสีอื่นอีก เธอจะรีบขวนขวายหามาปลูกในทันที
และเมื่อสามวันที่ผ่านมานี้เอง มีชายชราแปลกหน้าคนหนึ่ง มาบอกกับเธอว่า
‘ในคฤหาสน์เดมอนหลังนั้น มีดอกชบาสีปีกแมลงทับ อยู่ด้วย มีเป็นสวนเลย’
...เธออยากจะเห็นเป็นบุญตามากเหลือเกิน และอยากจะลิ้มชิมรสชาติน้ำหวานจากเกสรของมันมากๆด้วย ว่าจะหวานหอมสักแค่ไหน...และคืนนี้เธอจะแอบไปดูให้เห็นกับตา...
...มารีรินไม่รู้ตัวหรอกว่า การคิดจะไปเยือนสวนชบาในคฤหาสน์หลังนั้น มันอันตรายเกินกว่าที่จะฝันถึงเสียอีก...เพราะ... ‘เจ้าของเขาหวงมาก!’...
- Writer
