“ปล่อยฉันไปเถอะค่ะ ฉันๆ ฉันไม่เกี่ยว ฉันไม่อยากเสียตัวด้วยเรื่องงี่เง่าพรรณนี้”
“มันสายไปแล้วปัด ฉันให้เธอเลือกแล้ว เธอเลือกแบบนี้เอง” ธันน์แย้ง
“ไม่...ฉันอยากออกไปจากที่นี่ ปล่อยฉันเถอะ”
ทอปัดร้องขอ เธอดิ้นแรงๆ แต่ไม่มีผลอะไรเลย เมื่อถูกตรึงด้วยร่างกายหนาหนัก
“ไม่ทันแล้วล่ะ” ธันน์ตอบเสียงปร่า กลิ่นหอมอ่อนๆ ที่โชยออกมาจากร่างกายอวบอุ่นทุกครั้งที่หล่อนขยับ เป็นกลิ่นสาปสาวที่เขาไม่ได้กลิ่นเช่นนี้มาเนิ่นนาน เมื่อสาวๆ ส่วนใหญ่นิยมใช้น้ำหอมนำเข้าประทินผิว เพิ่มความหอมด้วยกลิ่นที่ปรุงแต่ง หารู้ไม่...กลิ่นจากธรรมชาตินั้น เป็นที่ชื่นชมมากกว่า และทอปัดไม่นิยม เธอใช้แป้งฝุ่น กับโคโลญ์หลังอาบน้ำเท่านั้น
“ยะ อย่า...” หญิงสาวร้องห้ามตาเหลือก เมื่อจู่ๆ ธันน์ก็มก้มลงมาใกล้ๆ เขาแนบเรียวปากสีเข้มกับกลีบปากอิ่มเต็มของตนเอง
