“ทำไมต้องรอนานขนาดนั้นด้วยล่ะคะ”
ที่ถามไม่ใช่ว่าเธออยากจะแต่งงานจนตัวซีดตัวสั่นหรอกนะ ก็แค่รู้สึกแปลกใจเฉยๆ ทว่าสีหน้าที่ดูเครียดขึ้นทันตาของแฟนหนุ่ม ทำให้โมฬีนึกสงสัย ผ่านไปหลายอึดใจกว่าเขาจะขยับปากตอบเธอ ราวกับกำลังคิดหาข้ออ้างดีๆ ที่ฟังเข้าท่า
“คือตอนนี้ผมยังไม่พร้อม ฐานะในบริษัทยังไม่มั่นคง ตำแหน่งผู้บริหารก็ยังไม่ลงตัว ผมอยากจัดการให้เรียบร้อยก่อน ถึงตอนนั้นจะได้ทำให้คุณเป็นคุณนายพิศุทธิ์อนันนต์ได้อย่างสุขสบายไงละ”
“โธ่... นึกว่าเรื่องอะไร โมเคยสนใจเรื่องพวกนั้นซะที่ไหนล่ะคะ”
“แต่ผมสน ผมอยากทำให้โมมีความสุขที่สุด โมจะได้ไม่เสียใจที่แต่งงานเป็นภรรยาของผม”
“รัชไม่จำเป็นต้องคิดมากเลยค่ะ เราคบกันมาสี่ปีแล้ว โมไว้ใจและเชื่อใจรัชมาตลอด คุณอย่าเอาเรื่องการแต่งงานมากดดันตัวเองเลยนะคะ ไม่ว่าจะแต่งตอนนี้หรือแต่งอีกสองปีข้างหน้า โมก็ไม่มีปัญหา”
รัชชัยมองคนรักด้วยความซาบซึ้ง เขารู้... รู้ดีกว่าใครว่าโมฬีซื่อสัตย์และมั่นคงกับเขาเพียงคนเดียว เขาเสียอีกที่ยังออกนอกลู่นอกทาง นอกกายไปกับผู้หญิงคนอื่นบ้าง ก็เหมือนภมรที่ดอมดมเกสรดอกไม้ หมดความหวานก็ผละทิ้งอย่างไม่ไยดี
แต่ที่โมฬีไม่เคยรู้ระแคะระคาย เป็นเพราะเขาสั่งห้ามผู้หญิงทุกคนไม่ให้มาวุ่นวายหรือระรานเธอโดยเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นข้าวของเงินทองและเศษเงินที่เขาโยนให้พวกหล่อนจะอันตรธานไปทันที แม้แต่ชีวิตที่รุ่งโรจน์ก็อาจไม่มีแสงอาทิตย์ในวันรุ่งขึ้น
ผู้หญิงทุกคนที่เขาพัวพันหรือนอนด้วยต่างก็รู้ซึ้งว่าโมฬีเป็นคนสำคัญ เป็นหนึ่งเดียวในใจรัชชัยที่ใครก็ไม่สามารถเทียบเคียงได้ เขารักเธอมาก จึงไม่มีใครกล้าแตะข้อห้ามของเขาและยังทำตามกฎเหล็กอย่างเคร่งครัด
แต่ไม่ใช่กับ... วราภัค กิจนุกูล
ผู้หญิงที่เย่อหยิ่งและชอบเป็นที่หนึ่ง ไม่เคยยอมแพ้หรือก้มหัวให้ใครง่ายๆ หล่อนอยู่นอกเหนือการควบคุมของเขา และเขาไม่สามารถยับยั้งหล่อนได้
อีกไม่นานข่าวระหว่างเขากับหล่อนจะถูกประโคมตามสื่อใหญ่ๆ รัชชัยไม่กล้าคิดเลยว่าหากโมฬีรู้เรื่องนี้เข้าละก็...
เธอยังจะรอเขาอีกหรือไม่?
ในใจเขาเต็มไปด้วยความหวาดหวั่นสั่นคลอน อย่าพูดว่า ‘รอ’ เลย แม้แต่จะขอให้เธอยอม ‘อภัย’ เขาก็ยังไม่แน่ใจเสียด้วยซ้ำ
ดีไม่ดี... โมฬีอาจจะตัดขาดและไม่มองหน้าเขาอีกเลย
เขายอมให้เป็นแบบนั้นไม่ได้เด็ดขาด รัชชัยจึงต้องรวบรัดขอโมฬีแต่งงานเสียก่อน พร้อมกับเฝ้าภาวนาว่าขอให้เธอเข้าใจเหตุผลที่เขาทำอย่างนี้
เขาทำทุกอย่างก็เพื่อ ‘อนาคต’ ของสองเรา
“ผมรักโมนะ ผมทำทุกอย่างก็เพื่อเรา อยากให้เรามีอนาคตที่ดีร่วมกัน”
“วันนี้รัชดูแปลกๆ นะคะ ดูเครียดๆ ยังไงก็ไม่รู้”
โมฬียิ่งแปลกใจ ปกติเขาชอบแสดงความรักและบอกรักเธออยู่บ่อยๆ ก็จริง แต่ทุกครั้งเขาจะพูดด้วยสีหน้ากรุ้มกริ่มยิ้มแย้ม ไม่เคยคร่ำเคร่งดูหนักใจดังเช่นครั้งนี้มาก่อน เหมือนรัชชัยมีเรื่องในใจปกปิดไม่อาจบอกเธอได้
“คุณมีอะไรไม่สบายใจก็บอกโมได้นะ” เธอกุมมือเขา มองเขาด้วยความห่วงหาอาทร
“โม...เชื่อใจผมนะ ไม่ว่าคุณจะได้ยินหรือเห็นข่าวอะไรก็ตาม แต่ขอให้คุณเชื่อผมคนเดียว เชื่อว่าผมรักคุณและจะไม่มีวันทิ้งคุณเด็ดขาด”
ชายหนุ่มกุมมือเธอที่กุมมือเขาอยู่ บีบแน่นจนเธอนิ่วหน้ารู้สึกเจ็บๆ ชาๆ โมฬีไม่เข้าใจว่ารัชชัยกำลังจะบอกอะไรเธอกันแน่ แต่เซนส์ผู้หญิงมักเตือนให้รู้ว่าเรื่องนี้ไม่ธรรมดา ท่าทีลุกลี้ลุกลนของแฟนหนุ่มทำให้เธอแคลงใจว่าน่าจะมีเรื่องผู้หญิงเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย
เวลาผู้ชายร้อนตัว เรียกร้องขอความเชื่อใจจากคนรัก ส่วนใหญ่จะมีเรื่องอะไรได้อีกล่ะ
ถ้าไม่ใช่... การนอกใจ!
“รัช... บอกโมมาตามตรงว่าคุณมีผู้หญิงคนอื่นรึเปล่า”
เป็นคำถามที่เรียบง่าย น้ำเสียงไม่มีแววขึ้งโกรธ แต่กลับสร้างความกดดันให้แก่คนฟังอย่างมหาศาล รัชชัยนิ่งเงียบเรียบเรียงคำพูดอยู่นาน ก่อนจะกลั้นใจสารภาพ
“ผมจำเป็นต้องแต่งงานกับลูกสาวคนเดียวของตะกูลวัฒนากูล เพื่อแลกกับหุ้นส่วนใหญ่ของบริษัทกิจนุกูลดิเวลอปเมนต์ จำกัด เรื่องนี้มีความสำคัญกับผมมาก มันทำให้ผมสามารถชิงตำแหน่ง CEO บริษัทในเครือ R & V อินเตอร์เนชันแนล กรุ๊ป ทั้งหมดได้”
โมฬีรู้จักสองบริษัทยักษ์ใหญ่อยู่บ้าง บริษัทว่าที่เจ้าสาวของเขาเป็นบริษัทรับเหมาก่อสร้างแบบครบวงจร ใหญ่เป็นอันดับต้นๆ ของประเทศ
ส่วนบริษัท R & V เป็นเจ้าของอาณาจักรความบันเทิงยักษ์ใหญ่ ‘Heavena’ ทำอุตสาหกรรมเกี่ยวกับอาหาร โรงแรม รีสอร์ต อพาร์ตเมนต์ระดับสูง คอนโดไฮเอนต์ระดับลักซ์ชัวรี สปา โรงภาพยนตร์ โรงยิมเนเซียม ฟิตเนส และยังครอบคลุมกิจกรรมบันเทิงทุกแขนง มีสาขาใหญ่อยู่ที่ประเทศฝรั่งเศส ได้ยินว่าขยายฐานมาที่เอเชียเมื่อสี่ปีก่อน และศูนย์กลางการบริหารงานก็อยู่ที่เมืองไทยนี่เอง
แม้ไม่รู้ตื้นลึกหนาบาง แต่โมฬีเริ่มเข้าใจรางๆ เพราะผลประโยชน์ เขาจึงต้องการใช้หุ้นในเครือกิจนุกูลเป็นแรงหนุน เพื่อก้าวขึ้นสู่ตำแหน่ง CEO ของบริษัทใหญ่ข้ามชาติ รัชชัยจึงทำเรื่องที่เห็นแก่ตัวอย่างนี้ทั้งกับเธอและว่าที่ภรรยาของเขา
“รัชก็เลยจะให้โมเป็นเมียน้อยคุณ?”
“ไม่..โม ไม่ใช่ คุณเป็นคนที่ผมรัก ผมอยากแต่งงานกับคุณ”
“งั้นก็แต่งสิ”